خبرگزاري آريا –
ما بايد اين واقعيت را که ظاهرمان هيچ اهميتي ندارد دروني کنيم
از وقتي که يک دختربچه بودم، به من — مستقيم و غيرمستقيم — ياد داده بودند که زن‌ها بايد زيبا باشند.
الگوي ما در بچگي پرنسس‌هاي زيبايي بودند که مردها دنبال‌شان بودند و دوست‌شان داشتند.
اين پرنسس‌ها هر چيزي که ما خواستيم را در خود داشتند: صورتي ايدآل، زندگي‌اي ايدآل، همسري ايدآل.
به مرور زمان اين مسئله که ظاهر مهم‌ترين چيز است به تاروپود ما رسوخ کرد و کم‌کم شروع کرديم به مقايسه کردن خودمان با همه‌ي آن زنان زيبايي که در تلويزيون و سينما مي‌ديديم، زن‌هايي که کلي آرايش روي صورت‌شان بود، آن عکس‌هاي روتوش‌شده از مدل‌ها در مجلات. متوجه شديم که ما در مقايسه با آن زن‌ها بويي از زيبايي نبرده‌ايم و اعتمادبه‌نفس‌مان به کلي ويران شد.
در آن سن کم براي زندگي کردن مطابق با تصوير ذهني‌اي که از خودمان وارد مغزمان کرده بودند، تمام تلاش‌مان را براي زيباتر شدن مي‌کرديم. موهامان را صاف مي‌کرديم، آنقدر آرايش مي‌کرديم که حتي خودمان هم جلوي آينه خودمان را نمي‌شناختيم و آگاهانه لباس‌هايي انتخاب مي‌کرديم که بدنمان را به خوبي نشان مي‌داد. قسمت زيادي از انرژي‌مان براي زيبا به نظر رسيدن صرف مي‌شد، براي زندگي کردن با تصويري که متاسفانه در کودکي برايمان نقاشي شده بود.
با اين‌حال باز هم راضي نبوديم.
موضوع اين است که هرچقدر هم که سخت تلاش کنيد، نخواهيد توانست با ساعت‌ها آرايش و گريم حرفه‌اي رقابت کنيد، با فتوشاپ هم همينطور. ولي يادگيري اين درس برايمان گران تمام شد.
خُب الان بايد چکار کنيم؟ چطور بايد با آن صداي داخل ذهنمان که مرتب مي‌گويد چون به‌اندازه‌ي کافي زيبا نيستيم پس به‌درد‌نخور و شکست‌خورده هستيم مقابله کنيم؟
مي‌دانم که همه‌ي ما انسان‌ها سطح استانداردي از زيبايي را دوست داريم ولي آيا همه‌ي انسان بودن همين است؟
خيلي لاغر، خيلي چاق، خيلي روشن، خيلي تيره، خيلي قدبلند، خيلي قدکوتاه؟ اين تعريفي است که کل زندگي از خودمان داريم؟
خيلي باهوش، خيلي قوي، بااعتماد‌به‌نفس، شجاع، ماجراجو و مهربان پس چي؟
اين وظيفه‌ي ديگران نيست که شما را تعريف کنند. وظيفه‌ي خودتان است. به اين دليل خودمان را روي مقياس زشت تا زيبا ارزيابي مي‌کنيم که اين ارزيابي ارزشِ فردي از سنين کودکي در ذهن ما حک شده است. ولي مي‌توانيم با مداومت، پشتکار و تلاش آگاهانه ديدگاه‌مان را نسبت به خودمان تغيير دهيم.
زناني که تمام وقت‌شان را صرف سلبريتي‌ها، آرايش و شبکه‌هاي اجتماعي مي‌کنند معمولاً افسرده‌تر و نامطمئن‌تر از زناني هستند که در فعاليت‌هاي سالم و مثبت شرکت مي‌کنند.
بنابراين به جاي سرک کشيدن مداوم در مُد جديد لباس و آرايش و دويدن به دنبال تحسين‌هاي ديگران، همين امروز يک فعاليت جديد را شروع کنيد. (بله، همين امروز. همه‌ي ما مي‌دانيم که «فردا» هيچوقت شروع نخواهيم کرد.) کتاب خواندن، نقاشي، دويدن يا هر فعاليت ديگري که از آن لذت مي‌بريد. تا طولاني‌ترين زمان ممکن اين فعاليت را ادامه دهيد. هر روز، بدون استثناء. بعد از چند روز احساس‌تان را نسبت به خودتان دوباره ارزيابي کنيد.
اگر بخواهيم حس خوبي نسبت به خود پيدا کنيم، بايد روي جنبه‌هاي مهم شخصيت کار کنيم
در زير به چند مورد از نتايج مثبت اين فعاليت‌ها اشاره مي‌کنيم:
– يک عادت جديد و سالم براي خودتان درست خواهيد کرد که واقعاً از آن لذت مي‌بريد.
– هر روز کاري را انجام خواهيد داد که دوست داريد که آن تأييد و تحسيني را که از ديگران انتظار داريد به شما مي‌دهد.
– ديگر آنقدرها روي ظاهرتان وسواس نخواهيد داشت چون الان ديگر افکاري مثبت و مفيد داريد که ذهنتان را با آن پُر کنيد.
– ديگر خودتان را براساس ظاهرتان توصيف نخواهيد کرد؛ درعوض، خودتان را کتاب‌خواني مشتاق، دونده‌اي سريع، نويسنده‌اي باانگيزه و … خواهيد دانست. و مطمئناً اين تعريف بسيار بهتري از شما خواهد بود.
ما بايد اين واقعيت را که ظاهرمان هيچ اهميتي ندارد دروني کنيم. واقعيت اين است که اگر با يک ژن زيبايي خوب به دنيا آمده باشيد به اين معني نيست که اتوماتيک‌وار فردي موفق خواهيد بود. اگر بخواهيم حس خوبي نسبت به خودمان پيدا کنيم، بايد وارد عمل شويم و روي جنبه‌هاي مهم شخصيت‌مان کار کنيم.
منبع: mardoman.net
