خبرگزاري آريا – رئيس هيأت مديره انجمن روانشناسي ايران گفت: رسانه ها در آموزش کودکان هم نقش منفي و هم مثبت دارند. بگونه اي که مي توانند باعث بروز خلاقيت هاي فراوان، سرعت عمل و خيال پردازي هاي مفيد گردند. اما از طرفي ديگر نيز با مشاهده محتويات نامناسب مي تواند موجب الگوگيري در کودکان شود.
دکتر شيوا دولت آبادي، روانشناس در خصوص نقش رسانه در آموزش کودکان به جام جم آنلاين گفت: رسانه ها در آموزش کودکان هم نقش منفي و هم مثبت دارند. بگونه اي که مي توانند باعث بروز خلاقيت هاي فراوان، سرعت عمل و خيال پردازي هاي مفيد گردند. اما از طرفي ديگر نيز با مشاهده محتويات نامناسب مي تواند موجب الگوگيري در کودکان شود.
وي ادامه داد: استفاده طولاني مدت از رسانه هاي تصويري سبب مي شود، نيم کره راست که کل گراست و مسائل را هيجاني حل و فصل مي کند رشد بيشتر نسبت به نيم کره سمت چپ که با مسائل منطقي برخورد مي کند، داشته باشد. برخي از والدين براي آنکه بچه ها شلوغ نکنند، دستگاه جلوي آنها مي گذارند که بازي کنند. اين فقط استفاده از نيم کره راست مغز است ولي وقتي شما داستاني براي او مي گوييد نيم کره چپ بايد آن را بسازد.
دولت آبادي اظهار داشت: دنيايي که ما در آن زندگي مي کنيم هر روزه در آن شاهد تغييرات چشمگيري هستيم، پيشرفت تکنولوژي و وسايل ارتباطي اعم از موبايل ، تبلت، لپ تاپ و… ديگر جزئي اصلي از زندگي بشري شده است، تاجايي که حتي تعريف سواد از ديدگاه يونسکو هم ديگر به سوي سواد رسانه اي و يا سواد اينترنتي حرکت مي کند.
وي افزود: دنياي ديجيتال در قالب رايانه و محتويات نرم افزاري آن يک بخش بزرگ از ساختار آموزشي را تشکيل داده است. لذا دانش و سواد اينترنتي و به اصطلاح تعامل با دنياي ديجيتال جز سواد و مهارت هاي ضروري تمامي انسان هاست.
اين روانشناس خاطرنشان کرد: کودکان و نوجوانان يکي از پروپا قرص ترين مصرف کنندگان اين دنياي گسترده هستند. حال ما به عنوان والدين و بزرگتر، بايد دقت داشته باشيم که چگونه کودکمان از اين مهارت و دسترسي استفاده کنند تا بيشترين بهره و کمترين آسيب را ببينند؟ البته راه حل اين پرسش و برنامه ريزي براي کودکان و نوجوانان در سنين مختلف متفاوت است.
رئيس هيأت مديره انجمن روانشناسي ايران گفت: براي مثال، اينکه ما زندگي کودکان(۲ يا ۳ ساله) را در دنياي مجازي خلاصه کنيم، مسلما مبالغه در آن کار درستي نيست. زيرا کودکان نياز به برقراري ارتباطات عاطفي و اجتماعي دارند و علاوه بر آن کودکان در اين مقاطع سني واقعيت و خيال را مرتبط با هم مي بينند. به عبارتي ساده تر، کودکان قابليت تفکيک دنياي واقعي با دنياي وهم و تخيلي را ندارند، لذا براي ديدن کمترين آسيب آنها نيازمند برنامه ريزي و تامل بيشتر هستيم.
وي تاکيد کرد: دنيايي که کودکان با دسترسي به اطلاعات تصويري، صوتي در قالب بازي با آن سرو کار دارند مملوست از محتويات گوناگون که برخي از آنان بسيار با دنياي واقعي فاصله دارد و تا جايي مي تواند موجب خلاقيت کودک شود اما اگر تمام زمان کودک در اين دنيا سپري گردد مسلما آسيب هاي زيادي را متحمل مي شود. عدم کسب مهارت ارتباط اجتماعي و عاطفي با انسان ها اولين و مهم ترين آسيب استفاده بيش از اندازه از دنياي مجازي است .
دولت آبادي در پايان گفت: بنابراين به والدين توصيه مي شود هم از نظر محتوا و هم از نظر زمان کودکان خود را در استفاده از دنياي مجازي محدود کنيد. اين موضوع مهم ترين مسئوليت والدين در خصوص استفاده از رسانه ها توسط کودکان است.
