منطقه‌ی حساس ASEAN با چالشهای اقتصادی و سیاسی زیادی روبه‌رو است و دولت‌های این منطقه با تقویت زیرساخت و ثبات به دنبال راه‌حل هستند.
تولید ناخالص داخلی منطقه‌ی ASEAN (که از کشورهای برونئی، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام تشکیل شده است) در سال ۲۰۱۷ به ۲.۷۷ تریلیون دلار رسید، سرعت رشد تولید ناخالص داخلی این منطقه تا سال ۲۰۱۹ ۵.۳ درصد در سال است. در ادامه چالشهای پیش روی این منطقه در بهبود رشد اقتصادی پایدار و راه‌حل‌های آن‌ها ارائه شده‌اند.
۱. ثبات ژئوپولتیک و روابط منطقه‌ایASEAN در سال ۱۹۶۷ با توافق پنج کشور اصلی (اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند) با هدف صلح، ثبات و مشارکت تشکیل شد. دولت‌های ASEAN در یک نقطه‌ی مهم استراتژیک قرار گرفته‌اند و دو قدرت اقتصادی هند و چین را به یکدیگر وصل می‌کنند به همین دلیل منطقه‌ی ASEAN به نقطه‌ی کانونی قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای تبدیل شده است. دولت‌های عضو ASEAN اختلاف‌هایی با قدرت‌های ذینفع دارند. برای مثال ادعای چین بر سر سرزمین‌های جنوبی دریای چین با ادعای برونئی دارالسلام، مالزی، فیلیپین و ویتنام مشترک است. با وجود چالشهای متعدد، همکاری نزدیک‌تر و اهداف مشترک دولت‌های ASEAN می‌تواند به بهبود ثبات و کاهش اختلاف‌ها و تنش‌ها کمک کند.
۲. چالشهای نظارتی کسب‌وکارهاASEAN منبع مجموعه‌ی وسیعی از کسب‌وکارها از جمله سازمان‌های مرتبط دولتی و خانوادگی مثل Central Group در تایلند، Salim Group در اندونزی، Sintel در سنگاپور و Vinamilk در ویتنام است. بااین‌حال سازمان‌های متوسط و کوچک (SME-ها) و همین‌طور کارآفرینان خرد حداقل ۸۹ درصد فعالیت‌های کسب‌وکار آن منطقه را در دست دارند.
منافع دیرینه‌ی شرکت‌های مرکب و فساد گسترش‌یافته، کسب‌وکار این منطقه را از بین می‌برد و برای سازمان‌های کوچک مهلک است. منطقه‌ی ASEAN برای پیشگیری از فساد و کمک به رقابت منطقه در سطح جهان نیاز به سازمان‌های مدنی مستقل دارد. توسعه‌ی نوآوری‌های دیجیتال با افزایش شفافیت می‌تواند به بهبود رشد اقتصادی کمک کند.
۳. مدل‌های جدید کسبوکارمنطقهی ASEAN دارای یک بازار روبه رشد با بیش از ۶۰۰ میلیون مشتری است. سرانه‌ی تولید ناخالص داخلی این منطقه تقریبا ۶۵۰۰ دلار است (به غیر از سنگاپور که پیشرفته‌ترین اقتصاد منطقه را دارد)، این مقدار، از سرانه‌ی چین کمتر اما از هند بیشتر است. حساسیت مصرف‌کنندگان به قیمت‌ها و تقاضای زیاد آن‌ها منجر به ایجاد کسب‌وکارهای محلی با سود ناخالص و هزینه‌های اندک نیروی کار شده است و این کسب‌وکارها به رقبای ترسناکی برای شرکت‌های خارجی تبدیل شده‌اند.
حمایت‌های دولتی انگیزه‌ی شرکت‌ها برای نوآوری را بالا می‌برند
تازه‌واردها برای تطبیق خود و همین‌طور دستیابی به سود باید بر نیازهای مشخص مشتری و شرایط آن منطقه تمرکز کنند و برای رسیدن به راه‌حل باید از استراتژی معکوس استفاده کنند (بازگشت به ابتدا یا مهندسی معکوس). فناوری‌های موبایل (به ویژه به دلیل سرعت بالای تطبیق موبایل) در این منطقه می‌توانند بسیار سودمند واقع شوند. حمایت دولت و کاهش ضررهای مالی پروژه‌های ناموفق می‌تواند انگیزه‌ی شرکت‌ها برای نوآوری را بالا ببرد. با رویکرد هماهنگ و منظم می‌توان به توسعه‌ی خلاقیت و کارآفرینی در این منطقه پرداخت.
۴. آمار متغیرASEAN دارای جمعیتی جوان، تحصیل‌کرده و مشتاق است. مصرف‌کننده‌ها در این منطقه به دنبال محصولات و خدمات با کیفیت هستند و کسب‌وکارهایی که به دنبال رشد و توسعه‌ی بازار مصرف‌کننده هستند می‌توانند از این فرصت استفاده کنند.
دولت‌ها با آموزش جوانان می‌توانند آن‌ها را برای روبه‌رو شدن با تقاضای فزاینده‌ی این منطقه‌ی اقتصادی یکپارچه آماده کنند. از طرفی اقدامات فعلی کشورهای ASEAN کافی نیست و با افزایش مهاجرت به شهرهایی مثل مانیل و جاکارتا در جستجوی فرصت‌های بهتر، فشار روی زیرساخت‌ها و بازارهای موجود افزایش می‌یابد. راه‌حل‌های پایدار به روش‌های نوآورانه نیاز دارند. به همین دلیل دولت‌های ASEAN باید همکاری نزدیکی با بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی داشته باشند تا به این صورت بتوانند به حل مشکلاتی مثل مسکن مناسب و بهداشت و آموزش با کیفیت و کم‌هزینه کمک کنند.
۵. رشد فراگیر و توسعه‌ی پایداردولتهای عضو ASEAN طیف گسترده‌ای از درآمد را در برمی‌گیرند که شامل سرانه‌ی GDP نسبت به جمعیت (تولید ناخالص داخلی) ۵۷٬۷۱۴ دلاری سنگاپور تا ۱۳۸۴ دلار سرانه‌ی کامبوج و ۱۲۹۸ دلار سرانه‌ی میانمار در سال ۲۰۱۷ است. در سال‌های اخیر، دولت‌های کم‌درآمدتر دستاوردهای زیادی داشته‌اند.
مقاله‌های مرتبط:باوجوداین، دستاوردهای اقتصادی منطقه‌ای برای از بین بردن تفاوت‌ها و اختلاف‌های بین دولت‌های عضو ASEAN کافی نبوده‌اند. نسخه‌ی Global Findex بانک جهانی در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد درحالی‌که ۹۸ درصد از افراد بالغ در سنگاپور و ۸۵ درصد در مالزی حساب بانکی دارند، تنها ۲۲٪ از افراد بالغ اهل کامبوج و ۲۶ درصد از اهالی برمه از حساب بانکی برخوردار هستند. این ناهماهنگی‌ها نشان‌دهنده‌ی نیاز به سرمایه‌گذاری پایدار و گسترده در زیرساخت، مؤسسه‌های مالی و برنامه‌ریزی استراتژیک است.
۶. اقتصاد دیجیتالی منطقهتعداد کاربران اینترنتی در جنوب شرق آسیا با رشد سریعی رو به افزایش است؛ به‌طوری‌که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۰ هر سال ۱۲۵٬۰۰۰ کاربر جدید اینترنتی به کاربران این منطقه اضافه شود. بخش زیادی از این رشد به کاربرد موبایل وابسته است، از پیامدهای این رشد می‌توان به افزایش انگیزه‌ی صنایع جدید، جهش مدل‌های کسب‌وکار موجود و ایجاد تغییرات بنیادی در زندگی میلیون‌ها نفر از ساکنین منطقه اشاره کرد. بااین‌حال تطبیق فناوری در میان کشورهای ASEAN متفاوت است و نیاز به وجود زیرساخت اینترنتی در این منطقه احساس می‌شود.
۷. یکپارچه‌سازی اقتصادیدولتهای عضو ASEAN با راه‌اندازی انجمن اقتصادی AEC در سال ۲۰۱۵، گروهی یکپارچه و منسجم را تشکیل دادند. هدف AEC توسعه‌ی یک بازار مستقل و ظرفیت تولید صنعتی، افزایش رقابت، پشتیبانی از رشد فراگیر و یکپارچه‌سازی منطقه در اقتصاد جهانی است. علاوه بر این، به دنبال خروج ایالات‌متحده از پیمان تجاری اقیانوس آرام (TPP) این توافق بار دیگر در سال ۲۰۱۸ به امضای کشورهای ASEAN، استرالیا، کانادا و چند کشور دیگر درآمد.
