روزنامه شهروند: یک زوج قهرمان که بارها به خاطر مدال‌های خود در ٢ رشته متفاوت مورد توجه قرار گرفتند، در بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ نیز خوش درخشیدند. مهسا جاور و محسن محمدسیفی اگرچه می‌خواستند زوج طلایی ایران نام بگیرند؛ اما این اتفاق رخ نداد و یکی از آنها نقره‌ای شد. با این حال از دل یک خانواده ٢نفره، ٢ مدال خوشرنگ برای کاروان ایران کسب شد تا این بهانه‌ای باشد که با این زوج موفق و ورزشکار به گفتوگو بپردازیم.
جاور: امیدوار بودم یک زوج طلایی باشیم
مهسا جاور، قایقرانی که به همراه ٣ هم‌تیمی خود در رویینگ ٤نفره زنان موفق به کسب مدال نقره شد، تصمیم غیرمنتظره‌ای بعد از پایان بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ گرفت و در ٢٤سالگی اعلام بازنشستگی کرد.
مدال نقره ما کمتر از طلا نبود
این دختر نقره‌ای قایقرانی ایران در اندونزی درباره کسب این مدال می‌گوید: «ما تمام تلاشمان را کردیم؛ اگرچه می‌توانستیم بهتر از این هم باشیم. البته دیگر هرچه در توان داشتیم، گذاشتیم و دیدید که فاصله تیم‌ها نیز در مسابقه فینال بسیار کم بود. در واقع بقیه هم کار کردند و ممکن بود که حتی با کمی عقب‌افتادگی اصلا مدال نگیریم. به هرحال خدا را از این بابت شکر می‌کنم و همین مدال را هم ارزشمند می‌دانم. بازهم می‌گویم می‌توانستیم طلایی شویم؛ اما همین نقره هم کمتر از طلا نیست.»
از خداحافظی‌ام اصلا خوشحال نیستم
مهسا جاور که با خداحافظی در ٢٤سالگی همه را شوکه کرد، درباره این تصمیم خود می‌افزاید: «من امسال آخرین پارویی بود که زدم و به این تصمیم رسیدم که باید کنار بروم. اصلا از اینکه خداحافظی کردم، خوشحال نیستم. فقط می‌توانم برای نسل‌های بعد از خودم آرزوی موفقیت کنم و بگویم که امیدوارم آنها مجبور نشوند مثل من در این سن خداحافظی کنند. با اینکه ٢٤سال دارم؛ اما حدود ١٠سال است که پارو می‌زنم و سختی‌های زیادی کشیدم. رشته ما طوری است که باید در اکثر روزهای سال در اردو باشیم و در شهرستان‌های مختلف پارو بزنیم که این شرایط را برای زندگی سخت می‌کند. به هرحال من متأهل هستم و باید کمی به زندگی‌ام برسم، ضمن اینکه می‌خواهم تحصیلم را ادامه دهم و وقتی برای این کار نداشتم.»
حیف شد؛ باید زوج قهرمان می‌شدیم
این دختر قایقران درباره مدال طلای همسرش در رشته ووشو نیز می‌گوید: «وقتی محسن طلا می‌گیرد، به اندازه مدال خودم خوشحال می‌شوم. هر روز رقابت‌های او را دنبال می‌کردم؛ با اینکه ما در یک شهر دیگر بودیم و رقابت‌های ووشو در جاکارتا برگزار می‌شد، خیلی خوشحال شدم که او نتیجه زحماتش را گرفت و توانست سومین طلایش را در بازی‌های آسیایی بگیرد. البته قبل از این مسابقات گفته بودم که باید یک زوج طلایی باشیم. محسن به قولش عمل کرد؛ اما من هم با وجود تلاشی که داشتم، نقره گرفتم. حیف شد؛ اما به هرحال همین که هر دوی ما با دست پر برگشتیم، خودش جای خوشحالی دارد.»
سیفی: همسرم در موفقیت من شریک است
محسن محمدسیفی، ملی‌پوش ووشوی ایران به درخشش خود در دوره‌های اخیر ادامه داد؛ اما با وجود کسب ٣ مدال طلا برخلاف همسرش همچنان با انگیزه به ورزش ادامه خواهد داد.
٣ طلا آوردم؛ اما ٣ماه استراحت نداشتم
دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی درباره قهرمانی‌اش برای سومین دوره متوالی می‌گوید: «شاید در سال‌های اخیر یکی از سنگین‌ترین تورنمنت‌ها بود. ما می‌دانیم که در فینال و برای کسب مدال طلا باید با چینی‌ها مبارزه کنیم که این رشته برای خودشان است. خدا را شکر که در رقابت با او مشکلی نداشتم و به هدفم که کسب سومین مدال طلا بود، رسیدم. زحمات زیادی برای این مدال کشیده بودم، همان‌طور که در ١٢سال اخیر دایما درحال تمرین بودم. شاید باورتان نشود؛ اما در این سال‌ها ٣ماه هم استراحت نداشتم. البته برای موفقیت کشورم و خوشحالی مردم به تلاشم ادامه می‌دهم.»
این مدال طلا تقدیم به مهسا
در ادامه از محسن محمدسیفی از سختی‌های ورزش حرفه‌ای و کسب مدال توسط او و همسرش در بازی‌های آسیایی پرسیدم. این قهرمان ووشو می‌افزاید: «واقعا دعای خانواده‌ام که همیشه بدرقه راه من بوده، کمک زیادی به موفقیت‌های من کرده است. همه اعضای خانواده به‌ویژه همسرم زحمات زیادی را برای من کشیدند. من به خاطر حضور در اردوها و مسابقات روزهای زیادی را در خانه نیستم. امیدوارم با این مدال طلا گوشه‌ای از زحمات همسرم و خانواده‌ام را جبران کرده باشم. به او هم بابت مدال نقره بازی‌های آسیایی تبریک می‌گویم. با این حال می‌خواهم این مدال طلا را هم به همسرم تقدیم کنم. او همیشه به من روحیه می‌دهد و در این دوره نیز کمک زیادی کرد تا با انگیزه وارد مسابقات شوم. خدا را شکر که پیش خانواده‌ام و مردم شرمنده نشدم.»
