وبسایت نود: فینال لیگ قهرمانان و مسابقات حساس گذشته را فراموش کنید، مسابقه دوشنبه شب مقابل تاتنهام، بزرگترین بازی دوران حرفه ای مربیگری مورینیو است، نتیجه این دیدار برای مربی ای که زمانی خودش را "آقای خاص" لقب داد، بسیار حیاتی است.
نتیجه ای جز پیروزی، شک و شبهات را درباره توانایی مورینیو برای بازگرداندن یونایتد به روزهای خوب گذشته اش، بیش از پیش خواهد کرد. او به نقطه ای حساس رسیده است، نه تنها شاید در دوران حضورش در یونایتد بلکه شاید نقطه ای مهم برای کل دوران کارنامه مربیگری اش.
مورینیو با تجارب متنوع اش در فوتبال پرتغال، ایتالیا و اسپانیا و همینطور انگلیس، خود را به عنوان یکی از مربیان مهم و موفق فوتبال اروپا در دهه گذشته و کنونی ثابت کرده است. وقتی تابستان ۲۰۱۶، پپ گواردیولا به نیمه آبی شهر منچستر رفت، این تصور در نزد سران یونایتد وجود داشت که مورینیوی موفق شاید تنها کسی است که می تواند با گواردیولا رقابت کند. دو مربی با کوله باری از افتخارات در مقابل هم.
حالا دو سال از آن روزها می گذرد، تیم پپ گواردیولا به بلوغ رسیده و فصل گذشته با ارائه نمایش های دلچسب و هیجان انگیز، یکی از قهرمانی های تاریخی و مقتدرانه لیگ برتر را رقم زد. تیمی که رکوردهای متنوعی را - شامل رسیدن به ۱۰۰ امتیاز - برای رسیدن به جام قهرمانی لیگ برتر جابجا کرد. سیتی این فصل را هم با قدرتنمایی شروع کرده است.
اما آن سمت، یونایتد که فصل قبل را با وجود دوم شدن در لیگ، بدون جام به پایان رساند. تنها پس از دو هفته با مشکلات بزرگی مواجه شده است. نمایش فاجعه بار یونایتد مقابل برایتون که با شکست ۳-۲ این تیم همراه شد، دوباره یونایتد و مورینیو را که بعد از برد در هفته نخست مقابل لسترسیتی اندکی از رسانه ها دور کرده بود، به تیتر خبری روزنامه ها بازگرداند.
مصاحبه های مورینیو در پیش فصل، نارضایتی بابت عدم حضور بازیکنان تیمش در اردوی آمریکا، گلایه از بابت عدم خرید بازیکنان جدید، انتقاد از پل پوگبا و آنتونی مارسیال در رسانه ها، همه و همه دست به دست هم دادند تا حاشیه ها از همان ابتدا و پیش از شروع فصل جدید توسط خود مورینیو به بدنه تیم تزریق شوند. و حالا یک نمایش ضعیف و شکست مقابل برایتون، همچون هیزمی بود بر آتش. آتشی که خود مورینیو آن را روشن کرد!
همه این ها در کنار هم نشان می دهند که مسابقه دوشنبه شب مقابل تاتنهام چقدر می تواند برای مورینیو حیاتی باشد. تردیدها، سوالات و انتقادات از همین ابتدای فصل آغاز شده، برخی هواداران خواهان جدایی مورینیو هستند و بعضی دیگر انگشت اتهام را به سمت وودوارد گرفته اند و او را مقصر ناکامی تیم در جذب بازیکن در فصل نقل و انتقالت می دانند.
درون زمین، عملکرد بازیکنان هم نشانی از این ندارد که آن ها کاملاً پشت مربی هستند و به نظراتش باور دارند، هواداران هم از فوتبالی که توسط تیم ارائه می شود، خیلی راضی نیستند. مربیان بزرگ - البته که مورینیو را هم نمی توان مربی بزرگی ندانست - همیشه راهی برای برون رفت از شرایط سخت پیدا می کنند.
درست مثل کاری که فرگوسن بارها در یونایتد انجام داد یا گواردیولا بعد از چهارمی در فصل اول حضورش در سیتی، در فصل گذشته توانست تیم را با اقتدار کامل قهرمان جزیره کند.
اما مورینیو، با وجود تمام موفقیت هایش، نشانی از یک مربی ای ندارد که بتواند از بحران برون رفت کند. کارنامه او حکم تاییدی بر این ادعاست. هر زمان او درون تیم یا باشگاه با مشکل و یا بحرانی مواجه شده، در نهایت کار به قطع همکاری کشیده شده است. در چنین شرایطی سخت است که تصور کنیم حالا او در یونایتد می تواند این بحران را جمع و جور کند.
نتیجه ای جز برد مقابل تاتنهام، تردیدها را درباره مورینیو و توانایی اش برای خروج از بحران قطعاً بیشتر می کند. بدتر این که یونایتد هفته بعد از آن باید در یک مسابقه سخت به مصاف برنلی برود. به همین جهت است که از دست دادن سه امتیاز در مقابل تاتنهام، مورینیو را به پرتگاه نزدیک تر می کند.
برای آن که یک مربی در کلاس جهانی باشید و بمانید، می بایست ثابت کنید که به همان اندازه که در گذشته خوب نتیجه گرفته اید این قدرت را دارید تا در حال و آینده هم آن نتایج را تکرار کنید. در مورد مورینیو پیش بینی این موضوع سخت است، حداقل فعلاً!
