برترین ها - ترجمه از پردیس بختیاری: وینی هارلو «Winnie Harlow» متولد 27 جولای سال 1994 در شهر تورنتو، ایالت انتاریو، کانادا است. او مدل، سخنگو و فعال اجتماعی است که در مسابقات تلویزیونی «America’s Next Top Model» جزو 14 نفر برتر شد. وینی هارلو «Winnie Harlow» متولد 27 جولای سال 1994 در شهر تورنتو، ایالت انتاریو، کانادا است. او مدل، سخنگو و فعال اجتماعی است که در مسابقات تلویزیونی «America’s Next Top Model» جزو 14 نفر برتر شد.
وینی هارلو نه به تنها به خاطر استعدادهایی که دارد، بلکه به دلیل مشکل پوستی اش با نام «پیسی» شناخته شده است. در سن چهار سالگی بیماری او، بدون رنگ دانه بودن برخی از نواحی بدنش تشخیص داده شد اما این مشکل پوستی باعث نشد که او خودش را از مردم پنهان کند، بلکه از آن فاکتور استفاده کرد و درخشید. او به دلیل این بیماری در دوران مدرسه مورد تمسخر همکلاسی هایش قرار می گرفت. القابی نظیر گورخر یا گاو باعث می شد که او بارها و بارها مدارسش را عوض و در دوران دبیرستانی به کل مدرسه را ترک کند.او همچنین در موزیک ویدیوهای سلبریتی های معروفی چون بیانسه یا امینم حضور داشته و در مراسم های مد و فشن برنده جوایز بسیاری شده است.
او در حال حاضر در اینستاگرامش 4 میلیون فالوور دارد که نشان از شهرت و محبوبیت جهانی او می باشد.مصاحبه ای از او را که با CNN انجام داده، در اینجا برایتان آورده ایم تا با این مدل منحصر بفرد، که قوانین مادلینگ را زیر پا گذاشته، بیشتر آشنا شوید.
چگونه با این بیماری در کودکی مقابله کردی؟
بچه های مدرسه همیشه مرا مسخره می کردند. آنها به من می گفتند که شبیه گاو و زرافه هستم. حرف های آنها مرا آزار می داد، از این رو تصمیم گرفتم که مدرسه را رها کنم. به نظرم این یکی از بهترین اتفاقات زندگی من بود.
با دور شدن از محیط مدرسه من حس دیگری نسبت به خودم پیدا کردم. من یاد گرفتم که بدون توجه به نظرات دیگران، خودم را دوست داشته باشم. در واقع حس شجاعتی در من بیدار شد تا قدرت این را پیدا کنم که در مقابل تمام موانعی که بر سر راهم قرار می گیرد، مقابله کنم.
اکنون خودت را در چه جایگاهی می بینی؟
من از این که توانستم قوانین استاندارد دنیای مد و فشن را بشکنم، خوشحالم اما مطلقا دوست ندارم که یک الگو برای دیگران باشم. من خودم هستم، زندگی شخصی خودم را دارم و بدون شک اشتباهاتی را نیز مرتکب می شوم. من دوست ندارم که دیگران تمام و کمال از من تقلید کنند، اما از این که الهام بخش آنها باشم، خوشحالم.
آیا می توانی به راحتی در مورد بیماری ات صحبت کنی؟
در واقع من عاشق اینم که در مورد بیماری ام صحبت کنم. این را جدی می گویم. این احساس در من آنقدر شدید است که امیدوارم روزی آن را ترک کنم.
چگونه به صنعت مد و فشن راه پیدا کردی؟
راستش را بخواهید من هیچوقت فکر نمی کردم که روزی به این حرفه راه پیدا کنم. در حقیقت، من دوست داشتم که یک ژورنالیست بشم اما پس از مصاحبه ای که با یکی از عکاسان با نام «Shannon Boodram» در تورنتو داشتم، تصمیم به این کار گرفتم. در واقع او بود که مرا تشویق به این کار کرد. از همان زمان تصمیم گرفتم از طریق شبکه های اجتماعی خودم را به مردم معرفی کنم.
زمانی که تبلیغات مسابقه «مدل بعدی برتر آمریکا» را دیدم، از هوادارانم خواستم تا تایرا بنکس، مجری این برنامه، را روی عکس من تگ کنند تا او هم عکس های مرا ببیند. همین اتفاق هم افتاد. من باورم نمی شد اما در نهایت برای سیزن 21 این شو انتخاب شدم. پس از این که تایرا شانس دیده شدن را به من داد، حال نوبت من بود که بدرخشم.
از طرف دیگر، خواهر کوچک ترم در فیس بوک صفحه ای برای من باز کرد که آن هم در دیده شدن من بی تاثیر نبود. طراحان زیادی از طریق فیس بوک مرا شناختند و برای همکاری با من تماس گرفتند.
از همکاری ات با عکاس مشهور، نیک نایت، برایمان بگو.
من هیچوقت خودم را یک مدل نمی دیدم چون این کار را تنها برای سرگرمی و از روی علاقه شخصی ام انجام می دادم. یک روز در ایمیل هایم پیغامی از نیک نایت دریافت کردم. او از من خواست تا با او قرار ملاقاتی بگذارم. ما در لندن یکدیگر را ملاقات کردیم و تصمیم گرفتیم که با هم همکاری کنیم.
من همکاری های موفق آمیزی را با نیک داشتم. مثلا سال گذشته او از من به عنوان مدل برند دیزل عکاسی کرد. دیدار من با نیک نایت اعتماد به نفس زیادی را در من ایجاد کرد تا کارم را به عنوان مدل به صورت حرفه ای ادامه دهم.
البته خاطرات تلخی هم از او دارم. به عنوان مثال یک بار در پشت صحنه فشن شو لندن نشسته بودم که نیک مرا صدا کرد و به من گفت: «یک عکس خوب از تو دیده اید، بیا تا نشانت بدم.» من هم به دنبال او رفتم. اما زمانی که او عکس را نشانم داد، دیدم که تصویر یک گاو است. من در آن لحظه آنقدر عصبانی شدم که بدون حرفی اتاق را ترک کردم.
آیا در صنعت مد و فشن تبعیض یا تعصب خاصی وجود دارد؟
به نظر من تغییرات مثبتی در این صنعت رخ داده اما هنوز هم استانداردهای زیادی در مورد زیبایی وجود دارد. من دوست دارم که چهره های متفاوتی را روی جلد مجلات، در فیلم ها یا حتی روی بیلبوردها ببینم و به نظرم حال زمان آن است که این اتفاق بیافتد و ما با چهره هایی متفاوت از نقاط مختلف جهان آشنا شویم.
آیا در صنعت مد و پوشاک نشانه ای از آزادی بیان می بینی؟
به نظر من بیشترین آزادی این است که ما آنطور که می خواهیم خودمان را نشان می دهیم و به همه ثابت می کنیم که زیبایی استاندارد خاصی ندارد و می تواند فرم های مختلفی به خود بگیرد.
شبکه های اجتماعی چه تاثیری در تغییر مفهوم زیبایی داشته اند؟
به نظر من بسیار تاثیرگذارند. اگر شبکه های اجتماعی به درستی استفاده شوند، مردم قادر خواهند بود با یکدیگر ارتباطی مثبت برقرار کنند و ایده هایشان را با هم به اشتراک بگذارند. مثلا من نظرات و پیشنهادهایم را از این طریق با مردم در میان می گذارم، آنها نیز از من ایده می گیرند و این اتفاق خوبی ست که به آن امید دارم. من از کپی کردن کورکورانه حمایت نمی کنم اما حامی تقلیدی هستم که با خلاقیت همراه باشد.
آیا می توانی آینده صنعت مد را پیش بینی کنی؟ این که چه مدل هایی چهره محبوب خواهند شد؟
100% خیر. اما هر چیزی که باشد، من سعی می کنم که جایگاهم را به عنوان بهترین ها در صنعت مد و فشن حفظ کنم.
چه آرزویی در سر دارید؟
یکی از بزرگ ترین آرزوهایم این است که در شو ویکتوریا سیکرت حضور پیدا کنم.
