موی بدن
ابرو‌ها عرق را از چشمان ما دور نگه می‌دارند و موی صورت مردان هم نقش مهمی در جذابیت جنسی برای جنس مخالف دارد. اما ظاهرا بیشتر مو‌های باقی مانده روی بدن کاربردی ندارند.
سینوس‌های مجاور بینی
هیچکس نمی‌داند چرا ما این حفره‌های دردسرساز پوشیده از مخاط را حفظ کرده ایم، شاید سر را سبک‌تر میکنند.
عضلات گوش بیرونی
برخی حیوانات مثل خرگوش‌ها و سگ‌ها با کمک این عضلات می‌توانند گوش هایشان را مستقلا تکان دهند. ما هم آن‌ها را داریم به همین دلیل برخی افراد می‌توانند گوششان را تکان دهند، اما این عضلات هیچ کاربردی ندارند.
دندان عقل
انسان‌های اولیه مجبور بودند گیاهان را بجوند تا کالری کافی برای زنده ماندن را به دست آورند، اما این روز‌ها تنها ۵% از مردم این دندان‌های سالم، اما بی فایده را دارند. امیدواریم این یکی اولین چیزی باشد که ناپدید می‌شود و خرج دندانپزشکی ما را کمتر میکند.
دنده گردنیدندههای گردنی احتمالا بازمانده دوران خزندگان هستند و در کمتر از یک درصد مردم دیده می‌شوند. برخی افراد فقط در سمت چپ یا راست خود این دنده را دارند و برخی در هر دو طرف. آن‌ها اغلب باعث مشکلات عصبی و عروقی می‌شوند.
عضله پالماریس
این عضله باریک بلند از آرنج تا مچ دست کشیده شده و در ۱۱ درصد از انسان‌های امروزی وجود ندارد. این عضله زمانی برای آویزان شدن و بالا رفتن مهم بود بنابراین اگر رزمی کار یا صخره نورد باشید ترجیح می‌دهید آن را داشته باشید.
نوک پستان مردان
هم مردان و هم زنان نوک پستان دارند، چون در مراحل اولیه رشد، جنین جنسیت ندارد. اما مردان عموما فاقد سطح پرولاکتین لازم برای شیردهی هستند و نمی‌توانند شیر تولید کنند.
ماهیچه راست کننده مو
این ماهیچه‌های کوچک به حیوانات اجازه می‌دهند موهایشان را به عنوان عایق یا برای ترساندن دیگران راست کنند. انسان‌ها هم این توانایی را دارند، اما بیشتر موهایشان را از دست داده اند.
آپاندیس
این لوله عضلانی باریک به روده بزرگ وصل است و زمانی که رژیم انسان بیشتر از گیاهان تشکیل می‌شده، منطقه ویژه‌ای برای هضم سلولز بوده است.
دنده سیزدهم
شامپانزه‌ها و گوریل‌ها یک جفت دنده اضافی دارند. بیشتر ما ۱۲ دنده داریم، اما ۸% بزرگسالان یک دنده اضافی دارند.
انگشتان پا
دانشمندان دریافته اند که انسان‌ها عادت به راه رفتن و تعادل روی قسمت میانی پاهایشان داشته اند، اما اکنون به تدریج بیشتر به سمت انگشت بزرگ پایمان متعادل شده ایم. تحقیقات نشان می‌دهد که مرکز تعادل ما در حال تغییر به سمت سمت داخل است. این یعنی انسان‌ها به اندازه قبل برای تعادل به انگشتان پا تکیه ندارند. اگر این روند ادامه یابد به انگشت پا نیاز نخواهیم داشت.
استخوان دنبالچه
استخوان دنبالچه بازمانده دمی است که بیشتر پستانداران هنوز از آن برای تعادل و برقراری ارتباط استفاده میکنند.
پلک سوم
جد مشترک پرندگان و پستاندارن احتمالا غشایی برای حفاظت از چشم و بیرون راندن ذرات خارجی داشته است. انسان‌ها تنها یک چین خوردگی کوچک در گوشه داخلی چشم را حفظ کرده اند.
نقطه داروین
یک نقطه کوچک چین خورده از پوست در بالای هرگوش که گاهی در انسان‌های امروزی هم دیده می‌شود و احتمالا بقایای یک شکل بزرگتر است که به تمرکز روی صدا‌های دور کمک می‌کرده است.
ماهیچه زیر ترقوه
اگر انسان هنوز چهار دست و پا راه می‌رفت، این عضله کوچک که زیر شانه از دنده اول به به سمت ترقوه کشیده شده مفید می‌بود. برخی افراد یکی از این عضلات و برخی دوتا دارند و بعضی هم اصلا ندارند.
