زودتر از آن که بخواهم محبت بی پایان وپرمهر پدرم را احساس کنم
بایدبنا به دست سرنوشت
او را به آغوش خاک می سپردم؛
رویاهایم همان جا محدود وناتمام ماند.
تمام کودکی وعروسک بازی هایم،درکشمکش ومرافه های ناپدری سنگدل پایان یافت….
مردی خودشیفته که جز منافع خودش چیز دیگری را نمی دید.
بیچاره مادرم بایدسنگینی سایه ی شومش را سال ها تحمل می کرد،ولب از لب سخن نمی گشود.
چون به قول خودش زندگی می کرد.
تاوان کشمکش هاولجبازی هایم با ناپدری را مادرم گران پرداخت کرد….
آن هم چه تاوانی
محکوم به قتل همسرش برای پایان دادن به تمام بدبختی هاا…..
دست سرنوشت آغوش پر مهر مادر را هم از من گرفت.
ومن تنهااااا تر از قبل
برای یافتن دریچه ی روشنایی راهی تهران شدم
وغربت ودلتنگی وخطرهایش را به جان خریدم.
غربتی که تا قبل از مرگ ناپدری آمدن به این شهر برایم آرزو بود.
سرنوشتی تازه برایم کلید خورد….
شاید توی رویا هم می ترسیدم تصورش کنم.
ازبس شب ها کابوس به اسم خواب بوسه می زد ورویاهایم را با خودمی برد.
دنبال همین خوشبختی کوتاه
لحظه های جوانی ام نیزبرباد بردویک تاوان سنگین برای زندگی ناخواسته پرداخت کردم.
قسمتی از این رمان عاشقانه و زیبا :
سیاهی شب ،تمام فضای حیاط را احاطه کرده بود.نگاهم از پشت شیشه های سرد که از نم باران بخار کرده
بود به اسمان ابری دوخته شده، که مانند دل من غمگین وپر از ابرهای خاکستری بود.
از صدای غرش اسمان یکباره نگاهم برگشت وگویی قلبم از جایش کنده شد وفرو ریخت.
به سمت درمیروم،ودر رابه دور بحث های بی پایان این خانه می بندم؛ کلید را ارام می چرخانم وبا خیال راحت،
روسری نخی قواره دارم را که بیست وچهار ساعته مانند سربازی لب مرز،روی سرم نگهبانی می دهد را بر
می دارم وهمان طور که پنجره را باز می کنم وبرس دسته شکسته اش را از لب طاقچه کوچکش بر می دارم
وهمان جا بی حوصله کنار طاقچه می نشینم.کشی که موهایم را در هم تنیده باز می کنم،همین که ازادمی
شوند ریشه هایش تیر میکشند،سرم را میان درد
دسترسی به کانال سایت رمانکده