یک روانپزشک با اشاره به اینکه تنبیه کودکان می‌تواند آثار مخربی را در دوران نوجوانی و بزرگسالی به همراه داشته باشد، گفت: روی آوردن به پرخوری یا استعمال سیگار و دخانیات می‌تواند از آثار تنبیه کودکان باشد.
دکتر مهدی قاسمی درباره آثار مخرب تنبیه در کودکان اظهار کرد: برخی از کودکان سال‌های نخست زندگی خود را با تجربه‌های بد و چه بسا دردناکی همچون بی‌توجهی پدر و مادر، خشم آنها، فریاد یا تنبیه سپری میکنند.
وی با بیان اینکه روش کنترلی به‌ویژه تنبیه که والدین از آن استفاده میکنند آثار مخرب روحی و روانی را بر کودک بر جای می‌گذارد، افزود: این امر سبب شده تا احساس گناه و ترس از تنبیه شدن همراه در وجود این کودکان وجود داشته باشد.
این روان‌درمانگر کودک و نوجوان عنوان کرد: برخی از کودکان که جهت درمان به مراکز روانشناسی یا کلینیک‌های روانپزشکی ارجاع داده می‌شوند به حکایات دردناکی درباره زندگی خود اشاره میکنند که در آن پدر و مادرشان آنها را مسخره کرده‌اند یا حتی انتظاراتی به دور از توانایی و استعداد آنها داشته‌اند.
قاسمی با بیان اینکه یک کودک کم‌سال اطلاعی از نیازها و خواسته‌های خود ندارد، عنوان کرد: کودکان کم سن و سال معمولا اطلاع ندارند که چرا والدینشان با آنها به تندی رفتار میکنند. بنابراین ممکن است والدین آنها خود در دوران کودکی با بدرفتاری، تحقیر و … روبه‌رو شده باشند و این مسئله سبب شده تا نسبت به کودکان خود نیز همانند والدین خودشان رفتار کنند.
وی عنوان کرد: گاه احساس ترس، گناه و رنجی که یک کودک احساس می‌‌کند به قدری شدید است که کودک برای حفظ بقای خود احساساتش را سرکوب می‌‌کند و این یک مکانیسم دفاعی است.
این روانپزشک ادامه داد: کودک برای بقا و دوام خود از دانش درونی و احساساتش فاصله می‌‌گیرد و حتی برخی از کودکان و به خصوص نوجوانان به دنبال رفتارهای حمایت‌گرانه همچون غذا خوردن ، سیگار کشیدن و موادمخدر می‌روند تا اضطراب خود را کاهش دهند.
این روانپزشک اضافه کرد: مباحث دوران کودکی پیوسته در ذهن افراد مرور می‌شوند و این مسئله سبب شده تا در زندگی افرادی که دوران کودکی خود را به خوبی سپری نکرده‌اند تعارض و اختلاف به وجود آید.
وی ادامه داد: اگر این افراد در زندگی خود گشودگی را پیش گیرند و در خصوص مشکلات خود با فرد آگاه و معتمدی مشاوره کنند همچون سایر افراد می‌توانند زندگی همراه با رشد و شکوفایی داشته باشند اما اگر حالت تدافعی داشته باشند انرژی خود را هدر می‌دهند و حتی نمی‌توانند به توانمندی‌‌های بالقوه خود دست یابند.
