خبرآنلاین: حتما اسم‌ها را نشیده اید. نام‌هایی که این روز‌ها متهم هستند. متهم به گرفتن وام‌های میلیاردی و پاداش‌های میلیاردی. در این بین البته عادت داریم به اعداد هزار میلیاردی و شاید این دو سه میلیاردی که دو احتمالا مجری سرشناس گرفته اند، خیلی به جایی از کشور بر نمی‌خورد. بخصوص که دو اسم سیاسی و اجتماعی سرشناس‌تر در این لیست ادعایی هستند که دریافتی‌های شان خیلی نجومی‌تر است و مثلا پسر یکی شان حقوق سی سالش را یک جا گرفته، آن هم ۱۰۰ میلیارد تومان.
یعنی سالی سه میلیارد تومان، آن هم قبل از شروع به کار! ولی راستش مردم از آن خیلی‌ها خیلی انتظاری نداشتند، اما به میان آمدن اسم این مجری‌های اسمی که پیشتر دبیر ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز تهدید کرده بود افشای شان می‌کند، سخت دردناک است.
آنها که در برنامه‌های شان هی از این ادم‌های وام بگیر پس نده، می‌نالیدند و حالا انگشت اتهام به سوی خودشان است. حالا اگر بیانیه بنویسند و توضیح هم دهند، سخت برای مردم باور پذیر است. اگرچه اقلا درباره احسان علی خانی به شدت می‌توان باور داشت او اگر قراردادی با این موسسه داشته برای تولید برنامه بوده است، چون در سه سال گذشته هر بار این موسسه اسپانسر برنامه هایش بود و این ارقام هم با هزینه‌های ساخت برنامه هایش می‌خواند.
مشکل، اما جای دیگری است. اینکه چرا این قرارداد‌ها برای آنتن داشتن افراد با خود شخص بسته شده است و چرا با شبکه این قرارداد‌ها را نبسته اند؟ چرا باید این افراد را درگیر چنین مناسبات مالی کنند و از آن بدتر شاید پرسش این باشد که چرا در اسناد رسمی حسابرسی شده از این موسسه، این ارقام پاداش لحاظ شده اند؟ اگر واقعا این ارقام، همان ارقانم هستند که اگر آن الف. -ع فرد دیگری نباشد! آیا ممکن است صدا و سیما که خودش معمولا از پرداخت مالیات طفره می‌رود، برای این قرارداد‌های اقتصادی هم طوری قرارداد‌هایی منعقد کرده باشد که طرف مقابل هم سهم حساب‌های بیت المال را نداده باشد؟
این‌ها نکاتی است که آقای کریمان مدیر گروه اجتماعی شبکه ۳ به جای تهدید به شکایت باید بیاید و با انتشار قرارداد‌ها در راستای طرح شفاف سازی اطلاعات درباره شان توضیح دهد.
برای ما ورزشی‌ها البته در همه این سال‌های گذشته، همیشه یک اتفاق خوشایند وجود داشته. اینکه با همه فشار‌هایی که به عادل فردوسی پور وارد می‌کنند، اما تا به حال حتی یکبار در چنین مواردی اسمش به میان نیامده است.
اما این بار و برنامه بیست هجده که تبدیل شده بود به یک شوی شبیه به تی وی شو‌های لس آنجلسی شبکه‌های فارسی زبان و حجم بالای آگهی هایش حسابی صدای مخاطبان را در آورده بود باعث سوء تفاهم‌هایی شده است. این اتفاقات اخیر و توضیحات احسان علی خانی درباره اینکه تهیه کننده برنامه بوده و اگر پولی گرفته، برای قرارداد تولید برنامه‌ها بوده، این شائبه که عادل هم قرارداد‌هایی از این دست امضا کرده باشد را افزایش داده است.
عادل که همیشه در موارد اینچنینی حتی سر سوزنی در مظان اتهام قرار نداشته است. این بار هم آیا او بری از این اتهامات است؟ بهترین راهکار این است که خودش خیلی شفاف درباره همه چیز توضیحات ارائه دهد. اینکه آیا قرارداد‌های برنامه اش را خودش بسته یا قرارداد‌ها به نام رسانه ملی ثبت شده اند. اگر به نام او بسته شده به طور مشخص در اسناد رسمی به عنوان هزینه‌های تولید برنامه ثبت شده اند که مشخص باشد مالیات‌های شان به حساب خزانه بیت المال واریز می‌شود یا ارقام در ذیل عناوینی، چون پاداش در دفاتر مالی ثبت شده اند؟
عادل بهتر از هر کسی می‌داند چه بهتر است که خودش خیلی کوتاه و شفاف در این زمینه سخن بگوید تا بعد‌ها اگر ماجرایی، چون ثامن الحجج برای این اسپانسر‌های پر حضور در برنامه‌های این روز‌های سیما افتاد، نیازی به نوشتن نامه بلند بالا و قانع کردن مردمی که نگاه شان به قهرمان شان عوض می‌شود، نداشته باشد!
