به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛هفتاد و نهمین سوره قرآن کریم است که مکی و دارای ۴۶ ایه می‌باشد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: هر کس سوره نازعات را قرائت نماید نگه داشتن و حسابرسی او در روز قیامت به اندازه یک نماز واجب طول می‌کشد تا اینکه وارد بهشت می‌شود.
باز ایشان فرموده اند: کسی که سوره نازعات را قرائت نماید در قبرش و روز قیامت تنها نیست و این سوره انیس او می‌گردد تا وارد بهشت شود.
امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر که سوره نازعات را قرائت نماید سیراب از دنیا می‌رود و سیراب مبعوث می‌شود و سیراب وارد بهشت می‌گردد.
تلاوت مجلسی آیات ۱۵-۴۵ سوره نازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (۱۷)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿۱۸﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (۱۸)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (۱۹)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿۲۰﴾
پس معجزه بزرگ [خود]را بدو نمود (۲۰)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾
و [لى فرعون]تکذیب نمود و عصیان کرد (۲۱)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿۲۲﴾
سپس پشت کرد [و]به کوشش برخاست (۲۲)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾
و گروهى را فراهم آورد [و]ندا درداد (۲۳)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾
و گفت: پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾
و خدا [هم]او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (۲۵)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿۲۶﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا]بترسد در این [ماجرا]عبرتى است (۲۶)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿۲۷﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او]آن را برپا کرده است (۲۷)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین]درست کرد (۲۸)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾
و کوه‌ها را لنگر آن گردانید (۳۲)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۳﴾
[تا وسیله]استفاده براى شما و دامهایتان باشد (۳۳)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿۳۴﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾
[آن]روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿۳۶﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (۳۶)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿۳۷﴾.
اما هر که طغیان کرد (۳۷)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿۳۸﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾
پس جایگاه او همان آتش است (۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾
و، اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (۴۱)
انتهای پیام/
