روزنامه فرهیحتگان - هومن جعفری: چند روز پیش بود که لبیک گفتن مسعود شجاعی به دعوت فعالان دانشجویی و بسیجی، به خلق تصویری بسیار ماندگار منجر شد. حضور مسعود شجاعی در کنار فعالان بسیج دانشجویی در یک حرکت جهادی. حضور مسعود شجاعی زاده در جنوب، سبب شد تا نگاه‌های زیادی به دو مورد تغییر کند. اول تغییر یا تلطیف نگاه بسیاری از حزب‌اللهی‌ها و بسیجی‌ها به مسعود شجاعی که به سبب گفتارهای انتقادی سال‌های اخیر و همچنین مساله بازی کردن مقابل تیم اسرائیلی با او زاویه داشتند و دوم تثبیت عمل و مسئولیت اجتماعی ورزشکاران به‌عنوان یک امر بسیار اثرگذار در جامعه. پشت‌بند این اتفاق، دو مورد دیگر هم رسانه‌ای شد که البته هر دو سابقه قبلی داشتند و نباید آنها را دنباله روی از قصه مسعود شجاعی دانست.
اولا به‌ثمر رسیدن تلاش دو هفته‌ای علیرضا جهانبخش برای یافتن گمشده خود در خاورشهر و ثانیا فاش شدن عکس‌هایی از حرکت خداپسندانه یوسف کرمی و فعالیت جهادی‌اش در سیستان‌و‌بلوچستان. قصه انتقاد جواد نکونام از مسئولان دولتی در برنامه تلویزیونی هم البته قصه دیگری است که باید به آن پرداخت.
از نخستین روزهای آغاز جام جهانی، انتشار یک تصویر در فضای مجازی سر و صدای فراوانی راه انداخت. تصویری از چند کودک محروم در یک کوره‌پز‌خانه که هر کدام اسم بازیکنی را پشت پیراهن مندرس خود داشتند سبب شد تا اردوی تیم ملی فوتبال کشورمان نیز مثل افکار عمومی به‌شدت تحت تاثیر این تصویر قرار بگیرد؛ مخصوصا علیرضا جهانبخش که قرار گرفتن نام او پشت پیراهن کودکی محروم، قاب عکاس زبردست را جذابیتی دو‌چندان بخشیده بود. جهانبخش از همان روزهای نخست کوشید تا این کودک را از طریق دوستان روزنامه‌نگارش پیدا کند و تلاش‌هایش تازه همین دیروز به نتیجه رسید. انتشار تصویری از علیرضا جهانبخش در کوره‌پزخانه‌ای در خاورشهر در کنار کودکی که پیراهن نو و بلند جهانبخش را بر تن دارد و توپی نیز زیر پایش است و تصویر خندان و شاد بازیکن محجوب تیم ملی در کنار او، دل‌های زیادی را به لرزه انداخت. این بخشی از افسون و معجزه شبکه‌های مجازی است که می‌تواند رویای گنگ و مبهم کودکی محروم را به تصویری ثبت شده در حافظه دیجیتال دوربین آقای عکاس تبدیل کند و دل میلیون‌ها کاربر فضای مجازی را به تپش بیندازد.
آنچه از یوسف کرمی، تکواندوکار محبوب و سربه‌زیر منتشر شد را می‌توان مصداق واقعی و باطنی فرمان آتش‌به‌اختیار خواند. یوسف کرمی، ستاره دوست‌داشتنی تکواندوی کشورمان که روی دیوار قهرمانی‌هایش می‌توان مدال‌های آسیایی و جهانی فراوانی را یافت، انگار چند وقتی است که برای خدمت به مردم محروم کشورش انتخاب کرده که در بخشی از سال به سیستان‌و‌بلوچستان برود و برای مردم محروم آنجا خانه بسازد. حضور او در کنار دانشجویان جهادی و مردمانی که به سرنوشت هموطنان جنوب شرق کشور بی‌تفاوت نیستند، دستمایه انتشار عکسی شد که در آن می‌توانی قهرمان جهان را با شلوار پلنگی و لباس ساده کار ببینی که مشغول کار ساختمانی است. تصویری بسیار متفاوت از انتظار و ذهنیتی که از ستاره‌های ورزشی داریم. عمده تصویری که از اهالی ورزش و حتی سلبریتی‌ها در ذهن داریم حضور در مراسم اجتماعی در لباس‌های شیک، در سالن‌های مجلل و دارای تهویه متبوع است و چک‌هایی که برای کمک به خیریه‌ها امضا می‌شود. این که یکی این‌گونه برای کمک کردن به مردم به معنای مطلق کلمه توی گل فرو برود یا خودش را این‌گونه وقف کند، اتفاقی نیست که زیاد رخ بدهد.
به این سه تصویر ( شجاعی، جهانبخش و کرمی) تصویر جواد نکونام را هم باید اضافه کرد که در برنامه تلویزیونی و پخش زنده، به مسئولان دولتی تاخت که چرا به مردمان محروم اهواز و آبادان و وضع نامناسب آب آشامیدنی‌شان رسیدگی نمی‌کنند. سخنانی که بعدا فاش شد بلافاصله با واکنش مدیران صداوسیما مواجه شده است و فردوسی‌پور را وادار کرده‌اند تا مسیر بحث را تغییر بدهد. نکونام در فضای مجازی و صفحه اجتماعی خود ضمن انتقاد از این واکنش بر حمایتش از مطالبات شهروندان جنوب کشور تاکید کرد. شهروندانی که همان جنبش‌های دانشجویی نیز به دنبال رفع نیازهای آنها هستند.
آنچه رهبر انقلاب در سخنرانی معروف خود به آتش‌به‌اختیار تعبیر کردند، در دنیای ستاره‌های سرشناس به مسئولیت اجتماعی برمی‌گردد که صد البته باید بین حرکت اجتماعی برای رفاه مردم و حرکت تبلیغاتی برای مطرح شدن، تفاوت قائل بود. ستاره‌های ورزش ایران در روزهای اخیر کاری کرده‌اند کارستان و در کنار دانشجویان بسیجی و جهادی همراه با حرکت‌هایی شده‌اند که باید ارزنده دانسته شود. شاید این حرکات زرق و برق تبلیغاتی جمع شدن ستاره‌های فوتبال و سینما برای رونمایی از فیلم مستند اسب سردار آزمون را نداشته باشد، اما عقل سلیم می‌پذیرد که چه در این دنیا و چه در آن دنیا، کدام را به‌حساب آدمیت آدمی می‌گذارند و کدام را نه.
