کاهش چشمگیر فعالیت تخمدان ها منجر به کاهش سطوح هورمون های تنظیم کننده تکامل جنسی و سیکل قاعدگی می شود که به آن هیپوگنادیسم گفته می شود . دو نوع هیپو گنادیسم وجود دارد . اولیه و ثانویه که هر کدام از این دو نوع ، در هر زمانی ممکن است رخ دهد . با ما همراه باشید.
انواع هیپوگنادیسم را توضیح دهید ؟
نوع اولیه ی هیپوگنادیسم که اغلب به علت اختلال یا نقص در تخمدان ها رخ می دهد و خود احتمالا به علت اختلالات کروموزومی مانند سندرم ترنر است . همچنین عمل جراحی و برداشت تخمدان ها می تواند این بیماری را بوجود آورد . در اکثر موارد ، هیپو گنادیسم اولیه به عنوان پیامد طبیعی یائسگی اتفاق می افتد.
هیپو گنادیسم ثانویه نیز، به علت اختلال در عملکرد هیپوفیز یا هیپوتالاموس به وجود آمده که در آن کاهش ساخت هورمون های تحریک کننده تخمدان ها مشاهده می شود. این اختلالات به علت تومر هیپوفیز و یا به ندرت به علت آسیب به هیپوفیز یا هیپوتالاموس ( در صدمات سر یا التهاب ویروسی مغز ) به وجود می آید. گاهی علت بیماری ، تمرینات ورزشی و فعالیت سنگین و یا کاهش ناگهانی وزن است.
علائم بیماری هیپوگنادیسم
علائم هیپوگنادیسم معمولا به سن شروع بیماری و مقدار هورمون ها بستگی دارد . اگر شروع اختلال قبل از بلوغ باشد ، باعث بلوغ غیر طبیعی می شود . اگر بروز بعد از بلوغ باشد علائم آن به این شرح است :
- کاهش یا فقدان خونریزی قاعدگی.
- کاهش باروری.
- گرگرفتگی ، تعریق زیاد و نگرانی که همراه با سایر علائم یائسگی است.
- به ندرت ممکن است موهای شرمگاهی با تأخیر رشد کند و سینه ها کوچکتر باشند.
- با توجه به بیماری زمینه ای ممکن است علائم دیگری نیز وجود داشته باشد.
چه کاری ممکن است برای هیپوگنادیسم انجام شود؟
پزشک ممکن است برای هیپوگنادیسم ، آزمایشی جهت بررسی هورمون های موجود در خون را درخواست کند. CT اسکن از مغز و اسکن اولتراسوند از تخمدان ها هم می تواند مفید باشد.
درمان هیپوگنادیسم، به عامل بیماری بستگی دارد. به عنوان مثال تومر هیپوفیز را می توان با جراحی برداشت. اگر بیماری به علت کاهش وزن باشد ، افزایش وزن می تواند مفید باشد. در بعضی موارد، درمان به وسیله هورمون ، برای تحریک رشد انجام می شود.
