در ۳سال گذشته حضور ثابت و همیشگی فرشاد احمدزاده در پست هافبک راست، قربانیان زیادی داشت و بازیکنان پرشماری به‌خاطر اشغال بودن این پست نتوانستند در این منطقه از زمین به میدان بروند.
به‌عنوان مثال امید عالیشاه یکی از بازیکنانی بود که به‌راحتی می‌توانست هافبک راست پرسپولیس باشد، اما برانکو فرشاد را به او ترجیح داد. در نتیجه در میانه‌های لیگ شانزدهم جا برای امید تنگ شد و او خودش را سرباز کرد.
بشار رسن هم بازیکنی است که از قابلیت بازی در هر دو پست هافبک راست و هافبک میانی بهره می‌برد، اما پشت خط احمدزاده ماند. همین شرایط در مورد سیامک نعمتی هم وجود داشت که به‌خاطر حضور فرشاد احمدزاده هرگز نتوانست در پست تخصصی خودش به میدان برود و وقتی فیکس شد که جای گادوین منشا را در خط حمله گرفت. به این لیست می‌توانید صادق محرمی را هم اضافه کنید که در ملوان اصلا وینگر راست بود، اما در پرسپولیس مدتها روی نیمکت نشست تا پست دفاع راست برایش خالی شود.
چنانکه می‌بینید برانکو صغیر و کبیر را قربانی کرد تا فرشاد حتما در پستی که دوست دارد به میدان برود، اما پسر ناخلف برانکو نهایتا جواب اعتماد او را با ترک تیم در بدترین شرایط ممکن داد. البته حداقل حسن این تصمیم فرشاد آن است که حالا برخی از بازیکنانی که قبلا پشت خط او مانده بودند، می‌توانند به حضور در پست دفاع راست امیدوار باشند.
