دانلود فیلم ایرانی بیدار شو آرزو
دانلود فیلم بیدار شو آرزو با کیفیت عالی
ژانر: اجتماعی، خانوادگی
فرمت:MP4
کیفیت: WEBRip
مدت زمان: ۸۱ دقیقه
محصول کشور: ایران
سال ساخت: ۱۳۸۳
کارگردان: کیانوش عیاری
بازیگران فیلم بیدار شو آرزوبهناز جعفری، مهران رجبی، مهدی جعفری، محمدحسین اکبری، احسان رضوانی، سحر سالاری و زینب زمانی
خلاصه داستان فیلم بیدار شو آرزوآموزگار جوان روستایی در حاشیه شهر بم پس از بیرون آمدن از زیر آوار پی می برد همکارش جان سپرده است، او به سوی شهر راه می افتد تا برای اهالی کمک بیاورد، اما با رسیدن به شهر ناباورانه درمی یابد که فاجعه اصلی در آنجا روی داده است و از هر گوشه و کناری فریاد شیون و زاری و درخواست کمک بلند است؛ وی در بیمارستان ویران و پر از مجروح و کشته به روحانی برمی خورد و به توصیه و راهنمایی او به گورستان شهر رفته و به کار غسل دادن زن ها و دفن آن ها می پردازد. مردی زندانی که در اثر ویرانی زندان خود را به شهر رسانده، برای غسل دادن زن، مادر و فرزندش «آرزو» از او کمک می خواهد…
لینک های دانلود قانونی فیلم بیدار شو آرزو
✅ دانلود قانونی فیلم بیدار شو آرزو با لینک مستقیم و کیفیت HD
✅ این نسخه ها بالاترین کیفیت ارائه شده و FULL HD هستند.
✅ هر یک از فایل ها بر روی سرورهای داخل و خارج از ایران و با بالاترین سرعت اینترنت شما در دسترستان قرار خواهد گرفت.
✅ این فایل ها توسط شرکت پخش کننده فیلم، آپلود و در اختیار شما قرار گرفته اند و تمامی مبالغ پرداختی مستقیما به حساب تولید کننده واریز می گردد.
✅ بر طبق اعلام تولید کنندگان آثار شبکه نمایش خانگی هر فایل دانلود شده برای استفاده توسط یک خانواده در نظر گرفته شده است لذا حتی المقدور از انتشار فایل خریداری شده برای سایرین خودداری نمایید.
? چنانچه نیاز به راهنمایی دارید، تیم پشتیبانی در خدمت شماست. راه های پشتیبانی: آیدی تلگرام: @uproadsupport . ایمیل: info@uproad.ir
نقد و بررسی فیلم بیدار شو آرزو«بیدار شو آرزو» تلخترین شاهکار سینمای ایران است که هنوز هم چیزی از گزندگیاش کم نشده، هنوز هم ردپای خود را بر گوشت و پوست مخاطب میگذارد و هنوز هم نمیگذارد «آب خوش از گلوی مسئولان پایین برود».
تنها داخل یک چادر دراز کشیده و نظارهگر سایههاییست که با هراس و اضطراب به این سو و آن سو میروند. این سرنوشت مردیست که فریاد میزد «بیدار شو آرزو!» همین یک نما کافیست تا بفهمیم زلزله هرچه مردنش ساده و سریع است، زنده ماندنش به یک عذاب میماند که در هر لحظه تا بینهایت منبسط میشود. «بیدار شو آرزو» تلخترین شاهکار سینمای ایران است که هنوز هم چیزی از گزندگیاش کم نشده، هنوز هم ردپای خود را بر گوشت و پوست مخاطب میگذارد و هنوز هم نمیگذارد «آب خوش از گلوی مسئولان پایین برود».
زندگی بد، خوب زیسته نخواهد شد
کیانوش عیاری مشمول یک اصل بسیار خطرناک تاریخی شده است. روانشناسان و مشاوران به ما میگویند ذهنت را درگیر مسائل تلخ نکن که این کار باعث توقف زندگیات میشود. سویه دیگر این تجویز «زندگی کردن به هر قیمت و کیفیتی«ست. در این بازار آشفته فروش و تجویز «زندگی به هر قیمت» هستند کسانی که گام بعدی زندگی را مشروط به ثبت و ضبط این لحظات تلخ و تبدیل آنها به زخمهایی میدانند که فانوس راه خواهند شد و چیزی را برای ما رقم میزنند که به آن «آینده» میگوییم. ما بسیار خوشبختیم که تبار این دسته افراد نه با کیانوش عیاری آغاز شده و نه به کیانوش عیاری ختم میشود. گرچه این انسانها در روزگار «شادابی» و «بهروزی» و «موفقیت» و «فال» و «طالعبینی» و دیگر صور «متوسط الحالی» تنها در شبها و در سکوت به چشم میآیند، اما دودمانشان با سقراط آغاز میشود که میگفت «زندگی اگر در ترازوی خرد سنجیده نشود، ارزش زیستن ندارد» و به کیانوش عیاری میرسد که گفت «نساختم که اکران شود، ساختم که آب خوش از گلویتان پایین نرود».
میدانیم که بهرحال «آب خوش» از گلوی همهشان پایین رفت و از رودبار و بم تا ورزقان و کرمانشاه، نه تنها آب که «چلو ماهیچه» هم به سفرههایشان اضافه و داستان نخنمای «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!» تبدیل شد به شاهروایت تاریخ معاصر ایران. اما آیا اینها یعنی کیانوش عیاری شکست خورده است؟ ابدا به این معنا نیست. کیانوش عیاری شکست نخورده بلکه مشمول یک اصل خطرناک تاریخی شده است. اصلی که میگوید «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو!» و کیانوش عیاری را تبدیل میکند به یک «خاطره تلخ» که باید حذفش کنیم که خدای نکرده «زندگیمان» دچار نقصان نشود. چنین هم کردند و کیانوش عیاری را کمکم به کناری گذاشتند. اما او هنوز هم فریاد میزند که «زندگی بد را نمیتوان خوب زیست» و دقیقا از خلال جای خالیاش در سینمای ایران بدل به معیاری میشود برای تمییز و تشخیص «زندگی به هر قیمت» و «آزاده زیستن».
عیاری واقعگراست در همان چارچوب معروف که میگفت «واقعگرا باشید! امر محال را طلب کنید!» امر محالی که عیاری طلب میکند همان پایین نرفتن آب خوش از گلوی «بیخیالان» این دنیاست و دقیقا از همین رهگذر است که درک کردنِ خود عیاری تبدیل به امری محال برای واقعیت جاری میشود. سینمای عیاری –که البته او در این راه تنها نیست- لحظهای نادر است که در آن واقعیت به دو نیم میشود که نیمی رو به جلو است و میخواهد حرکت کند و نیمی دیگر نگاهش به عقب است و در همان نقطه جا خوش کرده.
بم عشق من
طبق معمول با داستان پیچیدهای روبرو نیستیم. زلزلهای آمده و مرحله به مرحله گرههای کوچکی طراحی میشوند و همگی به نتیجههایی نسبتا ساده میرسند. باز هم با سینمایی روبروییم که در آن تکنیک به حداقل رخنمایی و جلوهگری میرسد ولی دقت به جزئیات تا حدیست که گویی اتفاقات در برابر چشمهای ما به وقوع میپیوندند. تنها به صدا و لهجه بهناز جعفری وقتی که فریاد میزد «رعنا جان! مینا جان!» دقت کنید، یا زمانی که مهران رجبی به جنازه دخترش خیره مانده بود و میگفت «آرزو! بیدار شو دختر!»
هنر عیاری در اینجا نهفته است که علیرغم توجه مبسوط به جزئیات، فیلمش اسیر جزئیات نشده و توانایی ساختن کلیتی منسجم را دارد. این کلیت چیست؟ تکمیل رسالت شریف یک معلم و رستگاری یک زندانی. این رستگاری اما چیزی نیست که در انتهای یک غار یا در کنج خلوت یک کلبه چوبی در میان کتابها و طبیعت برآورده شود، بلکه فرایندی مرارتبار است که دقیقا در همین جهان و همین شهرها و انسانها رخ میدهد. اینطور نیست که اگر از یک خانه مخروبه بیرون آمدیم و جنازههایی دیدیم که بر زمین ریختهاند برویم و در گوشهای در باب «مرگ و زندگی» تعمق کنیم تا شاید به جایی برسیم. عیاری به ما میگوید که راه رستگاری یعنی بیرون کشیدن جنازه از زیر آوار، یعنی دفن کردن مردگان، یعنی کمک به بدحالان؛ عیاری به ما میگوید رستگاری چیزی نیست که در پس ذهن ما اتفاق بیافتد بلکه باید با دست بر روی خاک مسیرش را هموار کنیم. رستگاری این نیست که غم و تلخی از دست دادن همسر و فرزند و مادر را فراموش کنیم و پس از گذشت سالها باز هم به زندگی «عادت کنیم» بلکه دیدنِ «همسر و فرزند و مادر» درگذشته در بدنهای انسانهایی زنده است که هماکنون نیازمند داشتن انسانی در کنار خود هستند.
ژیل دلوز، فیلسوف شهیر فرانسوی، ادعا میکرد که هر فیلمساز با ساختن یک فیلم نه به جهان درون دوربین، بلکه به جهان خارج از کادر نظم بخشیده و آن را بازآفرینی میکند و من فکر میکنم که عیاری در این کار بسیار موفق بوده است، چون «بیدار شو آرزو» شاید خانه و کاشانهای ایمن برای مردم بم و کرمانشاه و رودبار و طبس و ورزقان نشد، اما به خوبی به تک تک ما فهماند که در این جهان کجا ایستادهایم.
اخبار و حواشی فیلم بیدار شو آرزوکیانوش عیاری کارگردان مطرح سینمای ایران گفت: «فیلم« بیدار شو آرزو» را ساختم که آب خوش از گلوی مسئولان پایین نرود، اما مثل اینکه این اتفاق رخ نداد و آنها با خیال راحت آب خوش را نوشیدند.»
فیلم سینمایی «بیدار شو آرزو» سال ۸۳ به فاصله کوتاهی از زلزله شهر بم توسط کیانوش عیاری مقابل دوربین رفت اما از آن سال تا کنون فرصت اکران عمومی پیدا نکرده بود تا اینکه با برنامهریزی و مشارکت بنیاد سینمایی فارابی در گروه هنر و تجربه امکان اکران این فیلم فراهم شد.
عیاری درباره اکران «بیدارشو آرزو» در گروه هنرو تجربه گفت: «باورتان می شود که من هیچ اطلاعی ندارم. تا این حد می دانم که امشب این فیلم قرار است در موزه سینما اکران خصوصی داشته باشد. امیدوارم که شرایط این فیلم به خوبی پیش رود. اخیرا سعی می کنم در جریان هیچ چیزی به عمد قرار نگیرم. اما امشب سعی می کنم در مراسم اکران خصوصی حضور پیدا کنم و از نزدیک در جریان اکران آن قرار بگیرم. اگر کلیت این موضوع را در نظر بگیریم اکران این فیلم خوب است، اما چرا بعد از این همه سال این اتفاق دارد رخ می دهد؟ به هر حال این فیلم در حال اکران است.»
او ادامه داد: «زمانی که فیلم «بیدار شو آرزو » را ساختم موضوعی را اعلام کردم که شاید بسیاری به یاد نداشته باشند. گفتم که این فیلم برای اکران عمومی یا حضور در جشنواره های خاص نیست بلکه این فیلم را ساختم تا مسئولان آب خوش از گلویشان پایین نرود. ولی بعد از گذشت ۱۴ سال آن اتفاق رخ نداد و دوستان آب خوش را به راحتی نوش جان کردند. حداقل موضوع این است که امروز این فیلم اکران می شود. حداقل با نمایش آن متوجه می شوم که آب در هاون نکوبیده ام.»
درباره کارگردان فیلم بیدار شو آرزوکیانوش عیاری متولد ۱۳۳۰ در اهواز است. وی نویسنده و کارگردان ایرانی است. او تا به حال برنده دو لوح زرین و یک سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شدهاست.از مشخصههای بارز فیلمهای عیاری سبک واقع گرایانه منحصر به فردش و پرداختن به موضوعات بکر همچون پیوند قلب در فیلم بودن با نبودن میتوان نام برد. وی فعالیت سینمایی را با ساخت فیلمهای کوتاه ۸ م. م در سینمای آزاد اهواز آغاز کرد.پ عیاری سینمای حرفهای را با نگارش فیلمنامه و کارگردانی فیلم «تنوره دیو» تجربه کرد. او برادر داریوش عیاری است. عیاری برای فیلم آبادانی ها در سال ۱۹۹۴ برنده جایزه پلنگ نقره ای جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو شد. خانه پدری فیلمی به کارگردانی و نویسندگی کیانوش عیاری ساختهٔ سال ۱۳۸۹ است.تهیه کنندگی این فیلم را ناجی فیلم وابسته به پلیس ایران بر عهده داشت که در ادامه بدلیل انتقادات پیرامون خشونت فراوان در فیلم از آن کنار کشید.