نتایج آزمایشات دانشمندان بر روی سلول‌های انسانی و موش‌های زنده، نشان دادند که مکانیسم غیرفعال کردن داروها یا دستکاری ژن، سلول‌های سرطانی را کنترل می‌کند و مانع از گسترش آنها می‌شود.
حدود 90 درصد علت مرگ و میر در بیماران مبتلا به سرطان پستان توسط "متاستاز"(metastasis) رخ می‌دهد. متاستاز به گسترش و مهاجرت سلول‌های سرطانی از یک بافت به بافت‌های دیگر، گفته می‌شود.
دانشمندان تلاش کرده‌اند تا متوجه شوند که چگونه سلول‌های سرطانی می‌توانند دهها سال پنهان باقی بمانند و چه چیزی موجب فعال شدن دوباره آنها می‌شود.
"کنت هانتر"(Kent Hunter)، یکی از پژوهشگران "موسسه ملی سرطان"(NCI) در بتزدا گفت: نتایج ما نشان می‌دهد که سلول‌های سرطان سینه می‌توانند در طولانی مدت با استفاده از پروتئین سلولی شناخته شده به نام "اتوفاژی" در بدن بیماران زنده و غیر قابل شناسایی باقی بمانند.
اتوفاژی زمانی رخ می‌دهد که هر نوع سلول سالم یا سرطانی، اجزای داخلی را مجبور به زنده ماندن در محیط استرس زا و مغذی می‌کند.
اتوفاژی بدین معنی است که سلول اجزای خود را در غشایی بسته‌بندی کرده، بعد این مجموعه با اندامک‌های بازیافت سلول درمی‌آمیزد تا آنزیم‌های لایزوزوم، مواد مورد نظر را تخریب کنند. بدین ترتیب در اتوفاژی بخش‌های بلا استفاده تخریب می‌شوند تا انرژی کافی برای تولید بخش‌های جدید حاصل گردد.
در این تحقیق محققان توضیح می‌دهند که چرا درمان‌های فعلی مانند جراحی و شیمی درمانی نمی‌توانند منجر به ریشه کن شدن سلول‌های سرطان سینه شوند.
هانتر گفت: بسیاری از داروهای سنتی ضد سرطان برای هدف قرار دادن سلول‌های جدا شده، طراحی شده‌اند. با این حال، سلول‌های مخفی، غالبا جدا نمی‌شوند و نسبت به این نوع داروها مقاوم هستند.
این واقعیت که آنها در جای دیگری در بدن پنهان می‌شوند، به سلول‌ها نیز کمک می‌کند تا زیر بار درمان‌های موضعی نروند. طی یک آزمایش، محققان سلول‌های سرطانی مخفی را به موش‌ها تزریق کردند.
نیمی از موش‌ها یک داروی مهارکننده که مانع از اتوفاژی می‌شد را مصرف کردند، در حالی که دیگر موش‌ها داروهای مصنوعی مصرف کردند. در آزمایش دوم، آنها یک ژن را اصلاح کردند که اتوفاژی را کنترل کند.
نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو روش بطور قابل توجهی میزان بقای سلول‌های سرطانی را کاهش داده و مانع از گسترش آنها می‌شوند. بدون استفاده از اتوفاژی، سلول‌های سرطانی ماده سمی را به وجود می‌آورند و به میتوکندری‌ها که واحدهای تولید انرژی در سلول‌ها هستند، آسیب می‌رسانند.
هانتر گفت: برای تعیین اینکه آیا درمان در انسان‌ها نیز موثر خواهد بود یا خیر، باید یک آزمایش بالینی انجام شود.
این مطالعه در مجله " Nature Communications " منتشر شد.
5656
