خلاصه رمان:
رمان مینو درباره ی دختر و پسریه که با وجود چهار سال همکلاسی بودن ، درست روز آخر دوره ی لیسانسشون با هم آشنا میشن …. اون هم به واسطه ی یک دعوای همیشگی و پیش پا افتاده … اصطلاحش میشه دعوا سر نمره… هر چند اصل ماجرا چیزی فراتر از اینه…
پیشنهاد می شود
مقدمه رمان :
به من یاد داده بودند ، حقم را بگیرم ، گفته بودند: هر کسی ، هر زمانی ، سعی کرد چیزی را از تو بگیرد که مال تو بود ، حق تو بود ، محکم بایست گردن بیافراز و حتی به قیمت از دست دادن ها ، آزردن ها ؛ از آنچه هستی توست ، محافظت کن…گفته بودند ، اما…
قسمتی از رمان :
– آقای بزرگ منش که میان ترمشو از ۶ نمره ، ۳ گرفتن … حتی اگه پایانیشونم کامل بگیرن ، نمرشون اینقدر نمیشه .
– درسته ولی اقای بزرگ منش هم هم پایانیشو کامل گرفته ، هم اینکه یکی از دانشجو های فعال من بوده، به اندازه کافی هم ازش شناخت دارم که بدونم این دو نمره حقش بوده.
– ولی استاد خانم امیران هم سر کلاس پا به پای ایشون فعالیت داشتن.
استاد پوزخندی میزنه: همون یکی دو بار حل تمرین و اثبات قضیه رو میفرمایین؟
– استاد این چه حرفیه؟ حتی خود آقای بزرگ منش هم شاهدن که خیلی وقتا که من پا به پاشون و حتی بیش از ایشون با شما پیش رفتم… اینطور نیست آقای بزرگ منش؟
هاج و واج به مکالمه ی استاد نوری و دخترایی که رو به رومن نگاه میکنم…حرفی که دختره زد تقریبا درسته البته تا یه ماه اخر و تقریبا بعد میان ترم.
پیشنهاد می شود
