«به نام خـــدا»
دلنوشته ی طلوع “شخصیت رمان غرور بی پایان” به نویسندگی مبینا قسمتی…
کردی فراموشم ولی… این جوری از پیشم نرو
من این جا غریبم، کجایی؟ کجـــــایی؟
امان از غم این جدایـــی
غمت رو نذار رو شونم که این کار من نیست
همه رفتن و هیچ کسی دلدار من نیست
کسی به فکر حال واحوال من نیست.
من این جارو بی تو نمی خــــوام.
یه خسته یه عاشق، یه بیمار تنها
تو رفتی نگاه مردم عوض شد
دوباره بارون، توی خیابون
من هنوزم خاطرات تو رو دارم
نکنه خوابی، من ومی تابی
هر شب و هر روز رو با یاد تو سر کردم
هنوزم عکسات توی اتاقــــــه
خونه زندون شده واسه من می بینـــــی؟
تو به جای مـــن حتی تو خوابـــت
داری دستای یـــکی دیگه رو می گیـــــــری
این که کابـــــــــوسه، تورو می بوســـــه
دوباره می پرم از خوابــــــم وآشـــوبم
تو نمی دونی زیر این بارون حتـــی اگه نباشی یــــاد تو می مونـــــــــم
دوباره تنهـــام، صدای اشکـــام
تو خودت باعثـــشی، باعث این دوری
نگو قسمت اینِ، نگو مجبوری
کجای تقدیر نوشتی رفتم؟
بگو کجایی تو تعبیر کدوم فــــــالم؟
رمان:غرور بی پایان
نویسنده:mobina_gh23
تلگرام نویسنده جهت سوال و نقد رمان ونظرات: @Mobina_gh23e
کانال رمان نویسنده: @mobinaghesmati_roman
با این که تازه دیدمت، انگار یه عمره با منی
انگار داری با اون نگات اسمم وفریاد می زنی
چشمات باهام غریبه نیست یه تیکه از خود منه
دلم داره با نفسام برای تو پر می زنه
تویی که با اومدنت دلم پر از جووونه شد
خونه ی ویروونه ی من بازم دوباره خونه شد
تویی که اومدنت برام دلیل زنده بودنه
تموم آرزوم فقط بدون تو نبودنه
دارم می رم ولی دلم
می خواد باشم کنار تو
می ترسم از این که یه عمر باشم درانتظار تو
بدون تو نمی تونم یه لحظه آروم بگیرم
اشکام سرازیر می شه و از غم وغصه می میرم
آخه مگه به جز تو کی مونده تواین دنیا برام
دیگه کسی رو ندارم من موندم و خاطره ها
اما می دونم که باید دوریت وبه جون بخرم
از پیش تو باید فقط یه یادگاری ببرم
نه تقصیر تو بود نه من
