این پژوهش بر روی آثار مفید غذا نخوردن 24 ساعته در سلول‌های بنیادی روده و افزایش توانایی آنها متمرکز بوده و آثار گوارشی آن را بررسی نکرده است.
یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد که روزه گرفتن دارای مزایای سلامتی بسیاری است و به نظر می‌رسد که روند پیری را کاهش می‌دهد.
در حال حاضر، محققان MIT دریافته‌اند که یک شبانه‌روز چیزی نخوردن، برای بهبود بازسازی سلول‌های بنیادی روده انسان، که به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می‌یابد، کافی است.
طبق آخرین تحقیق محققان MIT، اثر تغییر متابولیک شناسایی شده، در آینده می‌تواند توسط یک دارو شبیه‌سازی شود.
سلول‌های بنیادی در تمام قسمت‌های بدن وجود دارند و سلول‌های بنیادی روده مسئول رشد سلول‌های جدید در اندام هستند. آنها روکش روده را که هر چند روز یک بار از بین رفته و جایگزین می‌شود، حفظ می‌کنند و از عفونت جلوگیری می‌کنند و آسیب وارده را به بافت التیام می‌دهند.
اما به طور معمول، هرچه سن بالاتر می‌رود، توانایی و تاثیر این سلول‌های بنیادی، کم و کمتر می‌شود.
تحقیقات گذشته نشان داده است که محدودیت کالری یا روزه‌داری مستمر تاثیر عمیقی بر سلامتی و طول عمر دارد.
این اثرات در موش‌ها، میمون‌ها و سایر حیوانات مشاهده شده است و اگرچه مطالعات روی انسان به طور کامل صورت نگرفته است، به نظر می‌رسد که ما نیز می‌توانیم از این رژیم غذایی و اثرات مفید آن بهره‌مند شویم.
تیم MIT بر همین اساس اثرات روزه‌داری روی سلول‌های بنیادی روده را بررسی کرد.
"عمر ییلماز"، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: سلول‌های بنیادی روده، کارگرهای زحمتکش روده هستند که باعث افزایش بیشتر سلول‌های بنیادی و انواع مختلف سلول‌های متمایز روده می‌شود.
وی افزود: عملکرد سلول‌های بنیادی روده با گذر عمر به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد که باعث کاهش توانایی روده در بازسازی و نگهداری خود می‌شود. در این تحقیق، ما بر این موضوع تمرکز کردیم که چگونه روزه 24 ساعته، عملکرد سلول‌های بنیادی روده جوان و قدیمی را افزایش می‌دهد.
برای آزمایش این موضوع، محققان روی گروهی از موش‌های جوان و سالخورده که نیمی از آنها به مدت یک روز چیزی نخورده بودند، مطالعه کردند.
سپس نمونه‌هایی از سلول‌های بنیادی روده این حیوانات برداشتند و آنها را در ظرف کشت، رشد دادند. جایی که آنها به ارگانوئید(organoid) یا "مینی روده" رشد کردند.
محققان دریافتند که سلول‌های بنیادی روده موش‌هایی که چیزی نخورده بودند، رشد بیشتری دارد. تا آنجا که سلول‌های بنیادی آنها در مقایسه با گروه شاهد که به اندازه معمول غذا خورده بودند، توانایی دو برابری در بازسازی داشتند.
مزایای غذا نخوردن به مدت 24 ساعت، در هر دو گروه موش‌های جوان و پیر مشاهده شد.
"ماریا میهایلووا" از محققان این مطالعه می‌گوید: بسیار واضح بود که روزه‌داری تاثیر بسیار زیادی بر روی توانایی کپسول‌های روده برای تشکیل ارگانوئیدهای بیشتر که سلول بنیادی محور است، دارد. این چیزی بود که ما هم در موش‌های جوان و هم در موش‌های سالخورده دیدیم و ما واقعا کنجکاو شده‌ایم که بدانیم سازوکار مولکولی این فرآیند چیست؟
محققان به منظور مطالعه دقیق علل بیولوژیکی فواید سلامتی روزه‌داری، RNA پیام‌رسان را در موش‌های ناشتا مرتب کردند و مشخص شد که ناشتا بودن و ناشتا ماندن به مدت طولانی، موجب یک تغییر یا سوئیچ متابولیک می‌شود که به حیوانات اجازه می‌دهد به جای کربوهیدرات معمول، اسیدهای چرب را بسوزانند.
عوامل رونویسی که "PPAR" نامیده می‌شوند، نقش کلیدی دارند و تیم تحقیقاتی متوجه شد که مسدود کردن این مسیر متابولیک، منافع روزه را از بین می‌برد.
پس از شناسایی این مسیر، محققان همچنین توانستند آن را تغییر دهند و تاثیرات مثبت آن را شبیه‌سازی کنند. این کار به طور بالقوه می‌تواند منجر به توسعه و ساخت داروها و درمان‌هایی شود که ضمن سوزاندن چربی‌ها، بدون نیاز به چیزی نخوردن، موجب طول عمر بیشتر شوند.
این تحقیق در مجله Cell Stem Cell منتشر شده است.
5656
