برترین‌ها - ترجمه از الهام مظفری: انسان‌ها همیشه علاقه بیمارگونه‌ای به مرگ و مرده‌ها دارند و هزاران سال است که سعی می‌کنند مردگان خود را حفظ کنند. اما گاهی مرده‌ها را آنقدر خوب و بی عیب و نقص حفظ می‌کنند که زنده به نظر برسند و ما را می‌ترسانند. مراقب باشید! دیدن تصاویر زیر تجربه ترسناکی خواهد بود.
اوا (اویتا) پرون (eva perón)، ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۲، آرژانتین
اویتا یکی از محبوب ترن زنان آرژانتین بود که در سال ۱۹۵۲ در اثر سرطان درگذشت. او همسر اول رئیس جمهور آرژانتین خوآن پرون بود. همین باعث شد بدن او را مومیایی کنند. روش مومیایی پروفسور مشهور دکتر پدرو آنا (pedro ana) آنقدر خوب بود که نام آن را «هنر مرگ» گذاشتند. در این روش خون و آب بدن را با گلیسرین جایگزین کردند که همه اعضای داخلی از جمله مغز را حفظ می‌کرد. این فرآیند یک سال طول کشید. جسد او آنقدر خوب حفظ شده که زنده به نظر می‌رسد. بعدها جسد اویتا به آرژانتین بازگردانده و با احترام به خاک سپرده شد.
خانم شین ژوی (xin zhui)، ۱۶۳ سال قبل از میلاد، چین
شین ژوی یا «بانو دای» در سلسله هان (۲۰۶-۲۲۰ قبل از میلاد) می‌زیسته است. او ۲۰۰۰ سال بعد از مرگش در مقبره‌ای داخل یک تپه در چین کشف و مشهور شد. برخلاف لنین، اندام‌های داخلی این مومیایی از جمله مغزش کاملا دست نخورده است. برخلاف اویتا بافت‌هایش هنوز نرم و اندام‌هایش قابل انعطاف هستند. مو‌های او کامل و گروه خونی a هنوز در رگ‌هایش وجود دارد! بنابراین بهترین مومیایی است که تا به حال پیدا شده است. وضعیت بدن به گونه‌ای است که کالبد شکافی روی آن انجام شد. از همه شگفت انگیزتر اینکه او ۲۱۰۰ ساله است! کالبدشکافی چیز‌های زیادی درباره زندگی او آشکار کرد. او اضافه وزن داشته، از کمردرد رنج می‌برده، رگ هایش مسدود شده و قلبش به شدت آسیب دیده بوده است.
داشی دورژو ایتیگیلیوف (dashi dorzho itigilov)،۱۸۵۲ تا ۱۹۲۷، روسیه
او یک راهب بودایی روسی بوده که در سال ۱۹۲۷ درگذشته است. او وصیت کرده بود به همان حالتی که می‌میرد به خاک سپرده شود؛ بنابراین با همان لباس‌ها و به حالت نیلوفری (چهارزانو) دفن شد. در سال ۱۹۵۵ راهبان جسدش را خارج کرده و او را به همان شکل یافتند. نبش قبر سال ۱۹۷۳ هم همین صحنه را در پی داشت. جسد او اکنون در آرامگاهی در فضای باز نگهداری می‌شود.
برنادت مقدس، ۱۸۴۴ تا ۱۸۷۹، فرانسه
او در سال ۱۸۴۴ در فرانسه به دنیا آمد. او در طول حیاتش می‌گفت که تقریبا هر روز مریم مقدس را می‌بیند. برخی می‌گویند او می‌توانسته بیماران را شفا دهد. ۱۵۰ سال بعد، هنوز معجزات او گزارش می‌شدند. برنادت در ۳۵ سالگی و در اثر سل درگذشت. جسد او در سال ۱۹۰۹ نبش قبر و دست نخورده پیدا شد. دوباره در سال ۱۹۱۹ او را نبش قبر کردند و پزشکان تشخیص دادند او بدن او با مواد معدنی موجود در قبر مومیایی شده و برخی قسمت‌ها پوسیده شده است. امروزه جسد او در محفظه‌ای شیشه‌ای در کلیسای سنت برنادت نگهداری می‌شود.
جان تورینگتون (john torrington)، ۱۸۲۵ تا ۱۸۴۶، بریتانیا
گاهی اوقات طبیعت از مومیایی کردن هم بهتر می‌تواند جسد را حفظ کند. جان تورینگتون افسری بود که اکتشاف قطب شمال در اثر مسمومیت با سرب در ۲۲ سالگی جان خود را از دست داد و با سه نفر دیگر در میان یخ‌های کمپ اکتشاف دفن شد. دانشمندان در دهه ۱۹۸۰ او را نبش قبر کردند و بعد از باز کردن تابوت، از آنچه می‌دیدند شگفت زده و وحشت زده شدند، چون تورینگتون به آن‌ها خیره شده بود. جسد او بیش از ۱۵۰ سال پیش منجمد و کاملا حفظ شده بود. هنوز لباس‌های زمان مرگش را به تن داشت و دست ها و پاهایش هنوز بسته بود تا راحت تر دفن شود.
مرد چرچنی، ۱۰۰۰ سال قبل میلاد، چین
کشف این مومیایی مورخان را وادار کرد در مورد تعامل تمدن‌های شرقی و غربی تجدید نظر کنند. این مومیایی ۳۰۰۰ ساله اروپایی است، اما در چین کشف شده است. او در کنار سه زن و یک کودک در ترکستان چین پیدا شد. لباس‌های مومیایی به اندازه خود او گیج کننده بود، چون از پشم اروپایی ساخته شده بودند. آزمایش‌های DNA نشان می‌داد که این مرد و کسانی که همراه او دفن شده بودند در واقع اروپایی بودند. اما این که چطور از چین سردرآورده اند مشخص نیست.
مومیایی خیس، ۷۰۰ سال پیش، چین
این مومیایی از سلسله مینگ بیش از ۶۰۰ سال در یک تابوت پر از آب بوده و در یک پروژه ساختمانی در مرکز شهر کشف شده است. این زن ۱.۵ متری به طور کامل لباس پوشیده و با جواهراتش دفن شده است. روی تابوت چوبی او هم یک مدال نقره ساده قرار داده شده تا جسد را از ارواح شیطانی حفظ کند.
شاه توت‌عنخ‌آمون، ۱۳۴۱ تا ۱۳۲۳ قبل از میلاد، مصر
او فرعون سلسله هجدهم مصر بوده است. توت‌عنخ‌آمون در ۹ سالگی فرعون شده و تا زمان مرگش ۱۰ سال سلطنت کرده است. مقبره او در توسط هاوارد کارتر در سال ۱۹۲۲ و کاملا دست نخورده کشف شد. زندگی ابدی تمرکز اصلی همه مصریان باستان بوده که به معنای حفظ اجساد برای همیشه است. آن‌ها اجساد را مومیایی می‌کردند، چون به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند. آن‌ها با اعتقاد به اینکه زندگی پس از مرگ بسیار شبیه به زندگی در این دنیاست اجسادشان را حفظ می‌کردند تا بعد از مرگ همه بتوانند از آن استفاده کنند.
