سالنامه آرمان - نازی رادچمنی: مرجان گلچین، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است. از مهم ترین فیلم هایی که او بازی کرده می توان به «شب بیست و نهم» (علی رخشانی) و «دو نیمه سیب» (کیانوش عیاری)، «بی قرار» و «چشم هایم برای تو» و سریال «آیینه» و ... اشاره کرد.
در حال حاضر مشغول چه فعالیت هنری هستید؟
- مجموعه سی قسمتی «آسمان هوای باران دارد» کار آقای شهرام شاه حسینی را بازی می کنم. این مجموعه نوشته احمد رفیع زاده و به تهیه کنندگی امیر پوررحمانی است که برای شبکه یک آماده می شود. از مهر ماه کار را کلید زدیم و فکر می کنم تا اواخر فروردین سر کار باشیم. مجموعه ای هم آماده پخش دارم به نام «آرماندو» به کارگردانی احسان عبدی پور و تهیه کنندگی ایرج محمدی که برای شبکه سه تهیه شده است. از داستانک هایی که آقای سعیدخانی کار کرده بودند، من و آقای حمید لولایی در اپیزودی به نام «شب عید» همبازی بودیم.
خصوصیت نقش های تان در این چند کار به چه صورتی است؟ خاطرم هست که می گفتید قصد دارید نقش های جدی تر بازی کنید.
- کار آقای شاه حسینمی که یک درام اجتماعی است با موضوع تحکم خانواده و انسجام یکه باید در خانواده ها وجود داشته باشد. در این کار یک نقش متفاوت و جدی ایفا می کنم و خیلی خوشحالم که دوباره یک کار جدی را تجربه کردم اما دو کار دیگ رهم چنان در حوزه طنز موقعیت است.
شما کارتان را با درام شروع کردید و بعد از این همه سال دوباره این موضوع را تجربه کردید. واهمه ای در این رابطه نداشتید؟
- خیر. من با «نفس گرم» به این ژانر برگشته بودم. خیلی دوست داشتم پشت سر هم دو تا سه کار جدی داشته باشم ولی خب همکاری قدیمی با آقای محمدی و عبدی پور و همچنین گروه خوبی با حضور حمیدرضا آذرنگ و دیگر دوستان، مرا مجاب به همکاری کرد. من کارهای قبلی آقای شاه حسینی را هم دنبال کرده بودم. ایشان بسیار خوشفکر هستند و کارهای موفقی را در کارنامه خود داشته اند و از آنجایی هم که این کار کاملا فضای جدی داشت طبیعتا راغب بودم که این تجربه را داشته باشم.
آقای عبدی پور، هم فیلمساز متفاوتی هستند و هم در عرصه تلویزیون این تفاوت را دارند.
- من فکر می کنم اگر این کار پخش شود خواهید دید که در حوزه طنز موقعیت هم یک کار متفاوت خواهد بود. حداقل بین کارهایی که در چند سال گذشته انجام داده ام یک نگاه خاص و فضای فانتزی خلق موقعیت را تجربه کردیم.
در یکی دو سال اخیر اتفاقات تلخی برای مردم افتاده است و به هر حال از طرف خود مردم و هنرمندان تشکل هایی شکل گرفته است و در واقع برخی ها به هلال احمر کمک کردند و برخی ها هم شخصا وارد گود این کمک ها شدند. شما فکر می کنید که بهترین راه با توجه به محدودیت های امکانات دولتی و این که مردم خودشان ناگزیر باید وارد عمل شوند چیست؟
- من از آنجایی که خیلی اهل کارهایی که حالت نمایشی دارد نیستم و هیچ وقت نپسندیدم ترجیح می دهم اگر قرار است کار خیری انجام بدهم خیلی شخصی صورت بگیرد. حمایت هایی که می توانست مثمر ثمر باشد و متاسفانه خیلی جاها هم سوءاستفاده هایی صورت گرفته است، سبب شده که خودم رصد و شناسایی کنم که چه افرادی نیازمند هستند و بدون این که خیلی جنبه مطبوعاتی و تبلیغاتی داشته باشد این کار را انجام بدهم. البته این عقیده شخصی ام است و نمی گویم درست است یا غلط. از آنجایی که چهره های سیاسی، ورزشی و هنرمندان در چشم هستند و خیلی از رفتارهای آنها رصد می شود و دوست دارند که تاثیرگذار باشند.
اگر حرکت های شان نیز در جهت کمک به هموطنان باشد خیلی هم خوب است و من هم مثل دوستان دیگر شریک می شوم. کاری که نعیمه نظام دوست در مشهد انجام می دهد و همکاری هایی انجام می دهیم. در هر صورت حضور افرادی مثل ما بی تاثیر نیست اما گاهی اخباری به گوش می رسد که خود من را به شخصه دو به شک می کند که حقیقت کجاست؟ و آیا این کار انجام می شود و یا نه؟ عزیزانی هستند که واقعا از سر دلسوزی و نیت خیر، کار انجام می دهند اما چند حرکت بد، بقیه را هم زیر سوال می برد. به هر حال امیدوارم همان طور که مردم انتظار دارند و امثال من را امین و پرچمدار حرکت های مردمی می دانند، این حرکت ها ختم به خیر شود
و بتوانند این کمک هایی که جمع آوری می شود و مردم با اعتماد در اختیار آنها قرار می دهند به درستی در اختیار آسیب دیدگان قرار داده شود. الان زلزله غرب کشور هنوز هم تاثیرات منفی خود را دارد خصوصا سرمایی که در چند هفته اخیر تجربه کرده ایم خیلی شرایط سختی را به وجود آورده است. البته ما مردم بسیار مهربانی داریم و همیشه در این موقعیت ها پیش قدم بوده اند اما متاسفانه این کمک ها جهت دار نیست و مدیریت درستی نمی شود. امیدوارم مکان هایی به وجود آید که مردم هم با اعتماد چیزی را که خودشان به سختی کنار می گذارند مدیریت شود و به درستی به دست نیازمند برسد.
