سوپراسپرت مازراتی MC12 بازگشت پرقدرت خودروساز اصلی ایتالیایی با برند نیزه‌ی سه شاخ به مسابقات اتومبیلرانی بود که امروز، به عنوان یکی از کمیاب‌ترین سوپراسپرت‌های جهان شناخته می‌شود.
سال‌ها پیش قبل از اینکه برند فراری به عنوان نماینده‌ی شایسته ایتالیا با خودروهای قرمز رنگ در مسابقات مختلف اتومبیلرانی مشهور شود، این مازراتی بود که در بالاترین سطح اتومبیلرانی جهان قرار داشت. شاید برای کسانی که با تاریخچه‌ی این شرکت اصیل ایتالیایی و افتخارات آن در مسابقات جهانی آشنا نیستند، باور این توصیف برای برندی که امروز با تولید خودروهای گرندتورر و سدان لوکس شناخته می‌شود، مشکل باشد.
برادران مازراتی؛ آغاز مسیر پرافتخار
شرکت خودروساز مازراتی با تلاش هفت برادر به نام‌های آلفیری، آلفیری دوم، بیندو، کارلو، اتورِ، ماریو و ارنستو در اوایل قرن بیستم پرچمدار ایتالیایی‌ها در مسابقات اتومبیلرانی بود. تاریخچه‌ی برند نیزه‌ی سه‌شاخ ایتالیایی در عین قدمت طولانی، منجر به قدرت اقتصادی آن در حال حاضر نشد. این برند پس از تأسیس توسط هفت برادر مازراتی و عبور از بحران‌های مالی و مالکیت شرکت‌هایی چون سیتروئن، دِتوماسو (De Temaso) و فراری، اکنون به عنوان زیرمجموعه‌ی گروه خودروسازی فیات-کرایسلر فعالیت می‌کند.
تراژدی گویدیزولو؛ غیبت طولانی مدت مازراتی
اما هدف از نوشتن این مقاله، نه تاریخچه و مدل‌های تولیدی مدرن نیزه‌ی سه‌شاخ ایتالیایی بلکه نگاهی نزدیک به آخرین سوپراسپرت تولیدی این برند است. مازراتی MC12 محصول سال ۲۰۰۴، آخرین سوپراسپرت این شرکت بود که هنوز هم یکی از بهترین سوپراسپرت‌های حال حاضر جهان است. MC12 به‌منظور بازگشت مازراتی به مسابقات اتومبیلرانی ساخته شد. مازراتی از سال ۱۹۵۷ و تصادف مرگبار فراری با تماشاچیان در مسابقه‌ی استقامتی ۱۰۰۰ مایل یا «میله میلیا» در کومونه‌ی گویدیزولو ایتالیا در مسابقات اتومبیلرانی شرکت نکرد. در این تصادف، یک دستگاه فراری 355S با سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت به جایگاه تماشاچیان برخورد که راننده، کمک‌راننده و ۹ تماشاچی که ۵ کودک نیز در بین آن‌ها بودند، جان باختند.
پس از این تراژدی تأسف‌بار علاوه بر ممنوعیت برگزاری مسابقات اتومبیلرانی به مدت چندماه در ایتالیا، انزو فراری با اتهام قتل غیرعمد روبرو بود که سرانجام در سال ۱۹۶۱ تبرئه شد. مقامات مازراتی در مدت ممنوعیت مسابقات به ساخت خودروهای جاده‌ای با تمرکز ویژه بر کلاس گرندتورر و خودروهای لوکس و سفارشی روی آوردند. البته در سال ۱۹۵۷ِ مازراتی به عنوان ارزشمندترین قهرمانی مسابقات اتومبیلرانی، مقام اول مسابقات فرمول یک با رانندگی خوان مانوئل فنجیو افسانه‌ای؛ دست پیدا کرد.
مازراتی MC12؛ بهانه بازگشت به مسابقات اتومبیلرانی
مدل MC12 به عنوان بازگشت مازراتی به مسابقات اتومبیلرانی بر پایه شاسی مدل بی‌نظیر فراری انزو ساخته شد. در حقیقت مازراتی MC12 از همان پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر V شکل ۶ لیتری فراری انزو با قدرت ۶۲۰ اسب بخار در دورموتور ۷۵۰۰ و گشتاور ۶۵۲ نیوتن‌متر در دور موتور ۵۵۰۰ استفاده می‌کرد. تفاوت عمده‌ی MC12 طراحی جدید بدنه بود که با بیش از ۵ متر طول، عرض بیشتر و باله‌ی بزرگ عقب خودنمایی می‌کرد.
مقاله‌های مرتبط:مازراتی MC12 با ابعاد بزرگ‌تر، در مقایس با فراری انزو کابین جادار و راحت‌تری داشت. علاوه بر این سقف این سوپراسپرت ایتالیایی قابلیت جدا شدن (به‌صورت دستی) داشت تا MC12 به یک اسپایدر پرقدرت نیز تبدیل شود. از طرفی بدنه‌ی بزرگ‌تر MC12 به‌معنی شتاب اولیه و نهایت سرعت کمتر از فراری انزو بود. MC12 با نهایت سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت در زمان ۳.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید که در مقایسه با بیشترین سرعت ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت فراری انزو، رقم پایین‌تری است.
همانطور که ذکر شد، هدف از ساخت MC12 بازگشت مازراتی به مسابقات اتومبیلرانی بود که به‌همین دلیل و برای کسب مجوز لازم شرکت در کلاس GT فدراسیون جهانی اتومبیلرانی (FIA) به تعداد ۲۵ دستگاه نسخه‌ی جاده‌ای، تولید شد. هر دستگاه مازراتی MC12 نزدیک به ۸۰۰ هزار دلار قیمت‌گذاری داشت که به‌سرعت به‌فروش رسید و مدیران ارشد این برند، تولید ۲۵ دستگاه دیگر را در برنامه قرار دادند. در مجموع دو سال، ۵۰ دستگاه نسخه‌ی جاده‌ای از مازراتی MC12 به مشتریان خاص تحویل داده شد.
آخرین سوپراسپرت مازراتی؛ قهرمان کلاس GT
مدل MC12 در اولین مسابقه‌ی خود در پیست ایمولا کلاس GT به مقام‌های اول و دوم رسید و در مسابقه‌ی دوم جایگاه اول را از آن تیم مازراتی کرد. فصل ۲۰۰۴ کلاس GT که تا دور آخر آن به‌دلیل تأیید نشدن MC12 GT1 از سوی مقامات FIA امتیازی به تیم داده نشده بود، سرانجام پس از موافقت FIA با مقام هفتمی تیمی مازراتی به پایان رسید. اما در فصل بعد، مازراتی با امتیاز ۲۹۳، نزدیک به دوبرابر بیشتر از تیم فراری به مقام اول تیمی رسید.
پس از موفقیت‌های فراوان مازراتی MC12 در مسابقات اتومبیلرانی مختلف، تقاضا برای نسخه‌ی ویژه‌ی پیست برای فروش عمومی بالا رفت. مدیران مازراتی با عرضه‌ی ۱۲ دستگاه MC12 با کد ورسیونه کورسه (Versione Corse) که بر اساس نسخه‌ی مسابقه‌ای GT این سوپراسپرت ساخته شده بود به تقاضای مشتریان خاص پاسخ دادند. MC12 ورسیونه کورسه با قدرت ۷۴۵ اسب بخار در دورموتور ۸۰۰۰ همراه بود که ۱۲۰ اسب بخار بیشتر از نسخه‌س استاندارد بود. هر دستگاه نسخه‌ی ورسیونه کورسه با قیمت ۱ میلیون و ۴۷۰ هزار دلار فروخته شد.
پس از گذشت ۱۴ سال، مازراتی امروز به تولید خودروهای لوکس در کلاس‌های مختلف مشغول است. فقط تصور کنید اگر تیم مهندسی مازراتی بر پایه‌ی شاسی لافراری یک ابرخودرو تولید کند چه تقاضای بالایی برای آن خواهد بود. پس از بازگشت آلفارومئو به مسابقات فرمول یک (هرچند در قالب اسپانسر)، تصور حضور دوباره‌ی مازراتی در این سری رقابت‌ها واقعاُ هیجان‌انگیز است که البته چنین اتفاقی را باید دور از انتظار دانست.
