به گزارش خبرنگارحوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گردشگری پرنده‌ای است که با اتکا بر دو بال صنایع دستی و میراث فرهنگی به پرواز درمی‌آید. این سخنی است که بار‌ها و بار‌ها از زبان علی‌اصغر مونسان، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شنیده‌ایم. البته باید ببینیم به راستی گردشگری در کشور ما بر چه چیز‌هایی اتکا کرده و تا کجا به پرواز درآمده است.
بنابراین گزارش، گردشگری در کشور ما هم مانند کشور‌های دیگر جایگاه ویژه‌ای را به خودش اختصاص داده است و به گفته برخی از مسئولان به اندازه‌ای اهمیت دارد که می‌تواند هم‌طراز با صنعت نفت به حرکت سریع چرخ‌های اقتصادی کشور کمک کند.
شایان ذکر است ما در اینجا به سراغ یکی از فعالان گردشگری رفتیم تا از وی بپرسیم صنعت گردشگری کشورمان هم‌اکنون چه وضعیتی دارد.
آقای هادی عربی گل، مدرس و کارشناس خبره هتلداری و گردشگری صنعت گردشگری کشور ما در سال گذشته چه تعریفی از خودش ارائه داد؟
با پذیرش این اصل که هر آنچه در کشور ما تحت لوای نام صنعت هتلداری و گردشگری و یا زیر شاخه‌ای از آن فعالیت دارد، باید مصون از تلاطمات سیاسی داخلی و خارجی نباشد، سال گذشته را برای صنعت هتلداری کشورمان باید سالی متفاوت برشمرد؛ سالی که گرچه در سایه دستاورد‌های سیاسی و اقتصادی در عرصه بین المللی و توافقات هسته‌ای هرازگاه امید دیده می‌شد، اما این چنین نبود.
در طول سال با افزایش هزینه‌ها، کاهش وضعیت مالی در سفر، کاهش سفر‌های داخلی (بعلت پائین بودن قیمت سفر‌های خارجی و حتی بالا بودن کیفیت خدمات در طول سفر)، روند نابسامانی در سیستم‌های خدماتی و فروش بخصوص رقابت ناسالم توسط بعضی از مالکان و مستاجرانی که بدون در نظر گرفتن کیفیت خدمات با کاهش‌های بسیار زیاد در ایام غیر پیک سال و همچنین افزایش بی رویه درایام پیک سال مواجه بودیم و در این میان پیگیری و درخواست‌های مالی بعضی از ادارات دولتی به بهانه‌های مختلف (دارایی، شهرداری و...) و از طرف دیگر قرار گرفتن مکان‌هایی (هتل‌ها و زائر سرا‌ها) در اختیار ادارات، ارگان‌های دولتی و ارائه خدمت بدون رعایت اصول هتلداری و حتی در بعضی مواقع قیمت‌های عجیب در این نوع زائر سرا‌ها باعث وارد شدن ضربه شدید به هتلداری مشهد شده و منجر به تعطیلی یا ورشکستی زائرسرا‌ها شده است.
فعالان صنعت گردشگری در سال ۱۳۹۶ با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم کردند؟
مشکلات و معضلات صنعت هتلداری کشور را باید از زوایا و ابعاد مختلف مورد تحلیل و بررسی قرار داد. در درجه اول و در شرایط فعلی، هتلداران سراسر کشور با مجموعه‌ای از محدودیت‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مواجه هستند که حل و فصل آن‌ها از حوزه اختیارات فعالان این صنعت خارج است.
در زمینه سیاسی، محدودیت در برقراری روابط بین‌المللی با سایر کشور‌ها و در زمینه اجتماعی، مواجه با برخی مسایل حاکمیتی و نبود زیرساخت‌های تفریحی و گردشگری مانند فرودگاه‌های بین‌المللی مناسب و مدرن، مشکلات مربوط به حمل‌ونقل و ترانسفر گردشگران، نبود کیوسک‌های اطلاع‌رسانی و... باعث شده است توریست در معنا و مفهوم واقعی خود مطابق با تعاریف جهانی به کشور جذب نشود.
عدم ثبات مدیریتی نیز به‌نوبه خود باعث بروز مشکلات متعددی برای صنعت هتلداری شده است. تغییرات پی‌درپی در رأس سازمان میراث فرهنگی و همچنین معاونت گردشگری این سازمان، علی‌القاعده سایر بخش‌های زیرمجموعه از دولتی تا خصوصی را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
در پایان نیز باید به عدم توازن میان فعالیت‌های گردشگری بخش دولتی و خصوصی اشاره کرد. در شرایط فعلی مهمترین تشکیلات گردشگری کشور در حوزه هتل، دولتی است در شرایطی که اکثر آژانس‌های گردشگری متعلق به بخش خصوصی است. سوای این عدم توازنی که ذکر شد، فعالیت بخش خصوصی همواره موفق‌تر از بخش دولتی بوده است، زیرا سرمایه‌گذاری و همچنین بازگشت سرمایه در این بخش، به طور مستقیم و بدون هیچ مشکلی صورت می‌پذیرد. از سوی دیگر فعالان بخش خصوصی به دلیل بازگشت سرمایه مستقیم، انگیزه و رغبت بیشتری برای فعالیت از خود نشان می‌دهد.
تمامی مواردی که ذکر شد در پایان منجر به شکل‌گیری شرایط فعلی در صنعت هتلداری کشور شده است. شرایطی که در آن «خانه‌مسافرها» به دلیل فضای بازتری که از لحاظ اقتصادی و برخی جنبه‌های اجتماعی دارند و از سوی دیگر به‌دلیل نبود نظارت مناسب درخصوص مواردی مانند کسب مجوز و پرداخت مالیات، در بازار رقابتی گوی سبقت را از هتل‌ها ربوده‌اند و گردشگران را به خود جذب می‌کنند.
گردشگری کشورمان در سال گذشته تا چه اندازه‌ای به استاندارد‌های جهانی نزدیک شد؟
متأسفانه با توجه به اینکه برای هر فعالیتی باید میزان و ترازوی کنترلی قرارداد گردشگری کشورمان در سال گذشته با ترازو و معیار سنج کیفیت خدمات و تجهیزات و استاندار‌های جهانی به هیچ وجه مطابقت نداشته است و ندارد و همه آن‌ها را با معیار‌های و ترازو‌های شخصی و روابط اقدام به ساخت، تجهیز و استفاده از نیروهای هتلی تعریف می‌کند.متأسفانه استاندار‌ها در خصوص ساختمان و سازه‌ها، تجهیزات، نحوه و شرایط و نیرو انسانی خدماتی به هیچ وجه رعایت نمی‌شود.
چه راهکاری برای رفع مشکلات موجود پیشنهاد می‌کنید؟
استفاده از امکانات، تجهیزات، نیرو انسانی، مشاوران و مدیران متخصص، الزام برای استفاده از مشاوران و کارشناسان مرتبط در ادارات و ارگان‌هایی که با صنعت گردشگری در ارتباط می‌باشند (مانند شهرداری، دارایی، تامین اجتماعی و...)، الزام در جذب نیروهای دارای گواهینامه‌های تخصصی برای قسمت‌های مختلف این صنعت و ثبات حداقلی در مدیران ارشد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و استفاده از اشخاص آشنا و متخصص در این رده‌ها راهکار پیشنهادی من برای رفع مشکلات موجود بر سر راه صنعت گردشگری هستند.
چه چشم‌اندازی برای گردشگری متصور هستید؟
خوشبختانه ایران به خاطر داشتن جاذبه‌های طبیعی، فصلی، زیارتی، تاریخی و مشاهیر و فضا‌های بوم گردی می‌تواند اولین اولویت درآمد حاصل از این بخش را داشته باشد و جایگزین مناسبی برای نفت باشد پس اگر از الان به فکر زیرساخت و بستر‌های باشیم امیدوارم بتوانیم با فعال کردن ظرفیت‌ها خود را از بحران‌ها به وجود آمده، خارج کنیم.
در آخر چه انتظاری از مسئولان دارید؟
انتظار که نمی‌شود از مسئولان داشت، ولی تنها خواهشی که از آن‌ها می‌توان داشت این است که در راستای بالا بردن سطح کیفی خدمات، الزاماتی را برای تربیت و پرورش نیروهای متخصص به کار بگیرند. همچنین حمایت و پیگیری برای حل مشکلات اعم از ارگان‌ها و نهاد‌های دولتی (شهرداری. دارایی. تامین اجتماعی و ...) را با ارایه راهکار‌های مناسب در دستور کارشان قرار بدهند و در خصوص فعالیت‌های غیر مجاز و بدون چارچوب تدابیری داشته باشند و برای حذف این گونه فعالیت‌های غیر حرفه‌ای اقدام کنند.
انتهای پیام/
