هنوزدر ایران احزاب و گروههایی پیدا می شوند که آرزو دارند نهاد جهادسازندگی که در بهار 1358 و براساس نیازهای انقلابی آن روزها تاسیس و پس از دودهه د روزارت کشاورزی ادغام شد را بازسازی و زنده کنند
هنوزدر ایران احزاب و گروههایی پیدا می شوند که آرزو دارند نهاد جهادسازندگی که در بهار 1358 و براساس نیازهای انقلابی آن روزها تاسیس و پس از دودهه د روزارت کشاورزی ادغام شد را بازسازی و زنده کنند. این گروه دست کم در دنیای رسانه ای فضای مناسبی دارند و کلید زنده سازی نهاد یاد شده را در فضای خبری زده اند. این آرزو البته هنوز در باره جداسازی وزارت صنعت معدن و تجارت هم وجود دارد. این آرزوهای برگشت به نهادهای بیشتر در شرایطی در ایران جا دارد که نظام حکمرانی در سالهای اخیر با انتقادهای پرشمار و جدی مواجه شده است. نظام حکمرانی که هنوز در کنار وزارت راه و شهرسازی شاهد بقای بنیاد مسکن نیز هستیم و این داستان دوگانه بودن نهاد های دولتی و نهادهای انقلابی هنوز در عمل دیده می شود و به لحاظ ذهنی با چالش جدی مواجه نشده است. در حالی که در دولت های قبلی سازمانی برای خرید و تنظیم بازار نهاده های زراعی وجودداشت و درکنار آن نهادی برای تنظیم بازار فراورده ی دامی فعالیت می کر درحال حاضر هرد نهاد فعالیت دارند. با توجه به توسعه ادبیات مربوط به حکمرانی خوب در میان مدیران ، فعالان سیاسی و روشنفکران و نخبگان این بحث وجوددارد که آیا نیازی برای بازسازی نظام مدیریتی کشور دست کم در حوزه نهادهای دولتی دیده می شود؟ پرسش دیگر این است که راهکارهای رسیدن به نظام کارآمد برای حکمرانی مطلوب چیست . اما پیش از اینکه به این پرسش ها جواب داده شود این ضرورت احساس می شود که باید در این باره بیشتر گفت و گو کرد و بر گسترش و ژرفا بخشی مباحث با هراس کمتر پرداخت. نظام حکمرانی ارکان و اجزایی دارد و به لحاظ اینکه در حال حاضر در ایران کدام مصادیق برای آن وجوددارد نیز باید بازکاوی شود. توصیف وضع موجود از ابعاد گوناگون و واقع بینی در باره این مباحث و اجتناب از جناحی – سیاسی کردن بحث ها یک ضرورت تمام عیار است. علیرضا ساعدی عضو هیات مدیره صندوق توسعه ملی و معاون سرمایه گذاری این نهاد به دلیل اینکه بخش مهمی از نظام حکمرانی بهصندوق توسعه ملی اختصاص داده شده و این نهاد به نوعی کار تخصیص منابع ارزی را بردوش دارد و برای انجام وظایف نیاز به تعامل با نهادهای گوناگون دولتی ، قانونگذاری و نهاد بنگاه دارد فرد مناسبی برای بحث در باره توصیف وضع موجود است. او به تجارت فردا گفته است " در ایران امروز شاهد سیستمی از مدیریت کشوری هستیم که از هردوره پیش از آن تکه هایی به یادگار مانده و تبدیل به پارچه هزارتکه شده است. این پارچه هزارتکه که شاید در نگاه نخست رنگ و شکل فریبنده ای داشته باشد اما در عنل به روزهای سخت می رسد. ساعدی باوردارد : " در اواخر دهه 1360 ، همزمان با رحلت امام ، بنا برمصالح و ضرورت های ملی اصلاحاتی در قانون اساسی اعمال شد . این رخداد در حالی اتفاق افتاد که مقدمات زیر ساختی حقوقی و اجرایی برای این تغییر مهم فراهم نبوده است. به همین سبب و به دلیل اینکه در دهه اول پس از انقلاب شرایط لازم برای عبور آرام نداشتیم فرصتی برای بحث در باره حکمرانی به ویژه در مورد ابعاد اقتصادی آن به طور ساختاری ونهادی فراهم نشد. نظام حکمرانی درایران امروز مانند استخوان بندی یک پیکره زنده است که دردوران رشد ضربه ها وشداید گوناگونی را تجربه کرده و امروز در دوران بلوغ ، آثار آن ضربه ها را باخود حمل می کند. پس از انقلاب اکثر نهادهای رسمی و پر سابقه که بر اساس نظام سیاسی پیشین که نظام پادشاهی بود پایه گذاری شده بود با اصلاحیه هایی به زندگی خود ادامه دادند وبه نهادهای تازه برخاسته از ضرورت های انقلاب متصل شدند و این ناسازگاری های پدیدار شده هنوز ادامه دارند. با وجود تاسیس نهادهایی مثل شورای رقابت و سازمان خصوصی سازی برای مدرن شدن اما این سازمانها و نهادهای تازه تاسیس هم زیر ساخت منظم ندارند. با توجه به اثرپذیری اقتصاد ، مسایل اجتماعی وفرهنگ از نظام حکمرانی منجر به ناکار آمدی شده و به نظام حکمرانی با نظام تصمیم گیی جزیره ای شده ایم . نظام حکمرانی در جامعه های امروز ناگزیر است با نظام جهنی سازگار شود و این ناممکن شده است که خارج از قاعده جهانی با کامیابی عمل کرد. ایران نیز باید این قاعده را بپذیرد و با سازگاریها و تطابق ها راه را برای حکمرانی کارآمد تر هموار سازد. متاسفانه چون این سازگاری ها وجود نداشت به جای ایران ترکیه ، عربستان و اندونزی توانستند به توسعه صنعتی برسند درحالی که ایران زودتر و عمیق تر از هرسه کشور تجربه توسعه صنعتی داشت."
