دارابی مدرک تاریخ هنر خود را در سال 2005 از دانشگاه جورجتاون گرفت و بلافاصله بعد از فارغالتحصیلی، یکی از مدیران بازاریابی نیویورکتایمز شد. با 23 سال سن، دارابی اولین و جوانترین مدیر مشارکتهای دیجیتال و رسانههای اجتماعی در نیویورکتایمز بود و در این شغل، به توسعهی استراتژیهای مربوط به مدیران در رسانههای دیجیتال و اجتماعی میپرداخت. شاید به همین دلیل است که حالا او را به عنوان یکی از پیشروان حوزهی دیجیتال در جهان پذیرفتهاند. دارابی اطلاعات فوقالعادهای در زمینهی مصرفگرایی دیجیتال و استفاده از تکنولوژی به هدف ارتقای کارایی، اعتبار و رشد دارد. استراتژیهایی که او برای دیجیتالی کردن نیویورکتایمز به کار بست هنوز هم در حال استفاده هستند و هنوز هم نتایج موفقیت آمیزی را نشان میدهند.
در سال 2014، دارابی به عنوان یکی از «رهبران جوان سازمان اقتصادی جهان» انتخاب شد و از آن زمان بارها به سخنرانی در این سازمان پرداخته است. مجلهی Fast Company نیز در شمارهای که به «خلاقترین افراد حوزهی تجارت» اختصاص یافته بود، تصویر دارابی را روی جلد خود قرار داد. به پاس خدمات دارابی در حوزهی رسانههای تازه و کارآفرینی ، تصویر او روی جلد مجلهی آنلاین Brandweek هم رفته است. در سال 2012، مجلهی Inc او را یکی از «30 مدیر برتر زیر 30 سال» در جهان اعلام کرد و مجددا در سال 2015، مجلهی Fortune او را یکی از «40 مدیر برتر زیر 40 سال» خواند.
دارابی در هیات مدیرهی دیجیتال جنرال الکتریک عضو بوده و در حوزهی استراتژیهای دیجیتالی/موبایلی/اجتماعی به مدیران شرکتهای مختلفی، از دیزنی گرفته تا تایم، مشاوره میدهد. در حال حاضر ثریا دارابی بیشتر به سرمایهگذاری اولیه در شرکتهای رسانهای نوپا و مدرن که در حوزهی رسانهها فعال هستند، علاقه نشان میدهد. سرمایهگذاری او اغلب به هدف کمک به شرکتهایی انجام میشود که در مراحل اولیهی طراحی و نوآوری قرار دارند و کمک خارجی میتواند شرایط را به نفع آنها تغییر دهد. برخی از شرکتهایی که دارابی این نوع سرمایهگذاری را در آنها انجام داده عبارتند از Contently، Reserve، GlamSquad، Casper، Brit & Co، Laxmi، Refresh و Hullabalu.
فعالیتها
در مدتی که دارابی مدیر مشارکتهای دیجیتال و رسانههای اجتماعی در نیویورکتایمز بود، باید جریان دائما متغیر حوزهی تکنولوژی را از نزدیک دنبال میکرد و مطمئن میشد که سازمان او جایگاه برتر خود را در رسانههایی چون فیسبوک، یوتیوب و توئیتر حفظ میکند. در عین حال، او باید با استارتاپ های کوچک و بزرگ همکاری میکرد تا کمپینهای موفق تبلیغاتی به راه بیندازد. دستاورد ثریا دارابی به عنوان یکی از موسسین Zady.com ترکیب کردن تجارت الکترونیک، محتوای غنی رسانهای و ارائهی یک تجربهی خرید متفاوت و خارقالعاده به شکل کاملا یکپارچه است.
این وبسایت به کاربران خود نشان میدهد لباسهایشان چطور و به چه شکل تهیه میشوند – و در عین حال کالاهایی زیبا با کمترین تاثیر منفی روی محیطزیست را در کنار قیمتهای عالی و تولید سریع ارائه میدهد. موفقیت دیگر دارابی به برنامهی Foodspotting باز میگردد که به شکل رسمی سال 2010 به راه افتاد. این برنامه بر اساس این ایده شکل گرفت که افراد دوست دارند تصویر غذاها و خوراکیهای خود را با دیگران به اشتراک بگذارند، اما این کار همیشه آسان نیست و جهت مشخصی هم ندارد.
دارابی در سفری که به ژاپن داشت با خوراکیهای متفاوت و جذابی روبرو شد و از آنهای عکاسی کرد، اما در بازگشت از سفر دیگر مطمئن نبود نام خوراکی آمده در هر تصویر چیست یا آن را کجا چشیده است. به همین دلیل، دارابی و یکی از دوستان او تصمیم به ساخت برنامهای گرفتند که کار را برای علاقمندان به غذا آسان میکرد. جای تعجب ندارد که Foodspotting با استقبال خوب مخاطبین روبرو شد و در همان سال اول فعالیت در لیست 50 وبسایت برتر مجلهی تایم قرار گرفت و مجلهی Travel+Leisure هم آن را به عنوان یکی از برنامههای ضروری و فوقالعاده برای سفر انتخاب کرد.
زندگی روزمرهی ثریا دارابی از زبان خودش
روز من معمولا ساعت 6 صبح شروع میشود. بعد از صبحانه، پیادهروی میکنم و تا ساعت 7 خودم را به باشگاه ورزشی میرسانم. صبحها معمولا شمع روشن میکنم و ترجیح میدهم صبحهای آرامی داشته باشم. در حال حاضر تلاشم این است که بیشتر روی مدیتیشن وقت بگذارم و آرامش بیشتری را به زندگیم وارد کنم. ثریا دارابی میگوید: برنامهی کاری من از اولین جلسهی صبح شروع میشود که معمولا ساعت 8:30 است. مثلا با موسس یک شرکت جلسه میگذارم تا در مورد پروژههای احتمالی با هم مشورت کنیم یا نیروهای مناسبی را به او معرفی میکنم. در چند سال گذشته، علاقهی من به سرمایهگذاری و حمایت از شرکتهای جدید افزایش یافته و تقریبا تمامی این شرکتها موفق ظاهر شدهاند.
مهمترین مسئله و مشکل من، مدیریت زمان است. تخمین زمان جابجایی بین دو جلسه هیچوقت برایم آسان نبوده و همیشه یا زود میرسم یا دیر! منشی هم ندارم، چون تا به حال منشی خوبی پیدا نکردهام. چیزی که در مورد کارم دوست دارم این است که میتوانم به سفر بروم، با افراد فوقالعادهای آشنا شوم و با مدیرانی کار کنم که مصمم و بااراده هستند. بهترین اتفاقی که میتواند برایم بیفتد، گرفتن یادداشت یک مدیر یا موسس است که در آن توضیح داده کاری که با هم دنبال میکردیم، به موفقیت رسیده است – مثلا موفق به استخدام فرد مناسب شده، یک سرمایهگذار پیدا کرده یا شاید فقط توانسته یک دفتر خوب برای کار پیدا کند. خبر گرفتن از این موفقیتهای کوچک هم برای من ارزشمند است.