شرکتی نوپا در زمینه همسریابی، می‌گوید با استفاده از اطلاعات DNA افراد می‌تواند برای آنها همسری ایده‌آل پیدا کند.
با پرداخت فقط ۱۹.۹۹ دلار به‌علاوه‌ی حق عضویت ۱۰ دلار در هر ماه، شرکت فرامور در هوستون تگزاس از اطلاعات مربوط به DNA و نیز ویژگی‌های شخصیتی به‌دست‌آمده از پروفایل شبکه‌های اجتماعی افراد استفاده می‌کند تا بهترین زوج مکمل و ایده‌آل را برای آنها در نزدیکی محل زندگی‌شان بیابد.
اما مشکل اینجا است که دانش چندانی در مورد ارتباط ژنتیک و جذابیت و سازگاری افراد وجود ندارد. پیچیده کردن روابط با بحث DNA می‌تواند موجب بر هم خوردن روابط طولانی‌مدت افراد یا حتی عدم آغاز یک رابطه شود (از این جهت که شاید افراد گمان کنند DNA-شان همخوانی ندارد و لزومی برای شروع رابطه نیست). این موضوع اطلاعاتی در اختیار عامه‌ی مردم قرار می‌دهد که تفسیر درست آن برایشان ممکن نیست.
جذابیت انسان‌ها برای همدیگر ممکن است توسط فرومون‌ها تعیین شود
شرکت فرامور اساس استراتژی همسریابی خود را روی این مفهوم بنا نهاده که جذابیت انسان‌ها برای همدیگر ممکن است توسط فرومون‌ها تعیین شود؛ فرومون‌ها مولکول‌هایی معطر هستند که حیوانات در طبیعت برای جذب کردن یا راندن یکدیگر از آنها استفاده می‌کنند. فرامور ادعا می‌کند که انسان‌ها (مثل بسیاری از حیوانات) دارای یک پتانسيل بالقوه هستند و بر اساس DNA خود می‌توانند زوج درست خود را بشناسند. در وب‌سایت فرامور توضیح داده شده که اساس موضوع زوج ژنتیکی بر این اصل استوار است: هرچه DNA بین دو نفر متفاوت‌تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که آنها به سمت یکدیگر جذب شوند.
باز هم مشکل اینجا است که دانشمندان هرگز شواهدی برای وجود فرومون انسانی یا هر پیوند فیزیکی بین کد ژنتیکی ما و تمایلات عاشقانه‌مان پیدا نکرده‌اند. در یک مطالعه‌ی مروری در سال ۲۰۱۵، تمام مطالعات انجام‌شده در زمینه‌ی فرومون‌های انسانی مورد مطالعه قرار گرفت؛ ولی نکته‌ی قابل توجهی یافت نشد. همچنین در مطالعه‌ای با این پرسش که آیا انسان‌ها واقعا گرایش به انتخاب افرادی با DNA بسیار متفاوت دارند، نتایج نامعلومی به دست آمد.
تریستان وایات، یک متخصص زیست‌شناسی دانشگاه آکسفورد و نویسنده‌ی مقاله‌ی مروری، می‌گوید:
بحث فرومون‌ها واقعا عموم را متأثر کرده است؛ به‌ویژه در ارتباط با موضوع علاقه و ارتباط. اما در حال حاضر باید همچنان گفت که فرومون انسانی هنوز به‌طور قطعی نشان داده نشده و هیچ ماده‌ی شیمیایی تاکنون شناسایی نشده است.
فرامور هیچ اطلاعات ژنتیکی خاصی درباره زوج سازگار فرد فراتر از درصد سازگاری آنها ارائه نمی‌دهد. اما این بدان معنا نیست که دیگر شرکت‌ها روزی جزئیات بیشتری در آنالیز خود ارائه نکنند. برای نمونه شرکتی وجود دارد که آزمون‌های خطر ابتلا برای ۱۰ مورد بیماری که آخرینش سرطان بوده است، ارائه می‌دهد.
مقاله‌ی مرتبط:با این حال می‌توان گفت این نوع اطلاعات شاید بیش از این که مفید باشد، به‌طور بالقوه آسیب بیشتری به همراه داشته باشد. اکثر مردم فکر می‌کنند که DNA معادل سرنوشت است: ژنوم شخص می‌تواند همه‌ی مواردی را که ما باید در مورد یک فرد بدانیم نشان دهد. اما در واقع، ژنتیک تنها یکی از عوامل متعددی همچون شیوه‌ی زندگی، محیط و سایر شرایط سلامتی است که در انتقال خطر برای یک شرایط یا بیماری خاص نقش دارند.
با این حال، انسان‌ها در مورد نوع تأثیر این عوامل برای در معرض خطر قرار دادن آنها درک ناقصی دارند؛ به همین دلیل حرفه‌ی مشاوره‌ی ژنتیکی برای کمک به مردم در درک خطرات ژنتیکی اختصاص یافته است.
تصور کنید که این اطلاعات را به‌صورت وسیع و بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای برای برقراری روابط در اختیار مردم قرار دهید. دانستن مشکلات ژنتیکی فرد مقابل می‌تواند از ایجاد ارتباط معنی‌دار بین افراد جلوگیری کند یا حتی موجب بر هم خوردن رابطه شود؛ آن هم به دلایل بی‌اساس.
اکنون شرکت Instant Chemistry برای زوج‌ها آزمون ژنتیکی سازگاری روابط ارائه می‌دهد و در آن آزمایش، ارزیابی صفاتی مانند سازگاری زیستی، سازگاری عصبی و سازگاری روانی انجام می‌شود. این کمیت‌ها خود دارای ارتباط ژنتیکی مشکوک هستند.
چنین خدماتی با دادن امکان گزینش به افرادی که به‌دنبال یافتن همسر ایده‌آل خود هستند، از لحاظ تئوریکی می‌تواند تبعیض به بار آورد. سازمان‌های حامی این طرح‌ها استدلال می‌کنند که مردم باید به اطلاعات ژنتیکی خود دسترسی داشته باشند و نیز اختیار داده‌های ژنتیکی خودشان را داشته باشند و دلایل قوی برای این اتفاق وجود دارد.
اما اضافه کردن پیچیدگی‌های ژنتیک به دنیای عجیب‌و‌غریب رابطه و عشق، مانند نسخه‌ای برای ایجاد یک مشکل است. در حال حاضر یافتن فرد مناسب به‌اندازه‌ی کافی دشوار است؛ پس چه لزومی هست که بخواهیم مشکلات بیشتری به این مسئله بیفزاییم؟
