برترین ها - گردآوری و طراحی از بهنام رائین: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می کند و شعر، حقیقتی است که اگر نمی شود سراینده آن بود، می توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه هایی آشنا، ما را با معنایی درگیر می کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساحت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می شود.
در این سری مطالب سعی کردهایم گزیدهای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت، در اختیار شما قرار دهیم. باز هم مثل همیشه پذیرای پیشنهادات و انتقادات شما همراهان همیشگی مجله اینترنتی برترین ها خواهیم بود.
همچنین شما می توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.
***
چنان دستم تهی گردیده از گرمای دستانت که این یخ کرده را از بی کسی «ها» می کنم هر شب
(محمدعلی بهمنی)
ابری که میگذشت به آهنگ گریه گفت: دنیا مکان ماندن ما نیست
(سجاد سامانی)
به گرفتار رهایی نتوان گفت آزاد
(فاضل نظری)
که بی تو سود ما جمله زیان است
(مولانا)
جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست
(خواجوی کرمانی)
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست
(حافظ)
به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن
(سعدی)
راهی به خلوت دل جانانم آرزوست
(صائب تبریزی)
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند؟
(مولانا)
نفس کوچه گره خورده به دستان تو
عطر که میزنی هوای شهر را رقیق میکنی
(فرشاد رستمی)
هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه
(سعدی)
بی عشق نگشاید گره
(مولانا)
سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
(حافظ)
به انتظار نبودی ز انتظار چه دانی؟
(معینی کرمانشاهی)
هرچه آید به سرم باز بگویم بگذرد
وای از این عمر که با میگذرد، میگذرد