به مناسبت سی و نهمين سالگرد پيروزی انقلاب اسلامی ايران؛
به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اگر نبودند، ستون های انقلاب به این زودی ها شکل نمی گرفت و به عقیده بسیاری از بزرگان شاید اصلا دیگر خبری از انفجار نور در ایران و منطقه نبود.
انقلاب اسلامی، انقلاب مردها نبود. چه بسا دلگرمی مردان که بر سلحشوری های خود می افزودند به واسطه حضور پر حرارت زنان انقلابی بود. به واسطه تعلیم عمیق در کانون خانواده و با آموزش های مادرانه، مردانی ظهور کردند که در مقابل گلوله های ظالمانه، سینه هایشان را محافظی برای ناموسشان قرار می دادند. امام خمینی (ره) می فرمایند: «ما نهضت خودمان را مدیون زنها می دانیم.»
همین نکته برای بیان نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی از هر کلامی شیواتر است.
زنانی که در دهه پنجاه می زیستند، همان هایی بودند که دست از جوانانشان کشیدند و آنها را راهی سفر پر التهابی کردند که انتهایش شاید جان فشانی و شهادت بود. امام خمینی(ره) می فرمودند که زنان با مردان برابر هستند و نباید آزادی فکر عقیده آنها محدود تر از مردان باشد. بنابراین جایگاه زنان در انقلاب اسلامی، در عین مقدس بودن، اهمیت هم داشت. آنان ابزار بی بند و باری نبودند، بلکه با الگو گرفتن از بانوی دو عالم (س) در راه تحقق فقه اسلامی و حاکم شدن قوانین الهی قدم بر داشتند.
در بسیاری از مدارس کشور، دختران جوان که حقیقت انقلاب را درک کرده بودند، اعلامیه های سخنان امام خمینی(ره) را میان بچه‌ها پخش می‌کردند. به راستی که با وجود آن خفقان و تهدیدهای سنگین رژیم طاغوت، این نقش رسانه ای بانوان در کشور و اشاعه سخنان امام خمینی(ره) از جهاد در جبهه حق کمتر نبود.
آنها فقط درهای رسیدن به کمال را برای مردانشان باز نمی کردند، بلکه در زیر سایه عفت فاطمی، با رشادت هایشان یادآور رشادت های دختر پیامبر(ص) در دفاع از اسلام می شدند. به میدان می آمدند و بی وقفه در راه امام خمینی(ره) مقابل طاغوت می جنگیدند و در برخی مواقع کارشان به زندان های ساواک هم کشیده می شد.
کم نبودند زنانی که در زندان ها فاصله میان شکنجه گاه و اتاق را کشان کشان روی زمین طی می کردند، چرا که پاهایشان دیگر توان ایستادن نداشت و با این وجود لحظه ای در پیروی از امام خمینی (ره) از پای نمی نشستند.
مأموران از خدا بی خبر. روسری‌های این زنان با حیا را بر می داشتند و موهایشان را در مشت هایشان گره می زدند و به این طرف و آن طرف می‌کشیدند.
وقتی زیر این شکنجه ها جیغ می کشیدند، صدایشان سقف های زندان را می شکست و آن قدر بالا می رفت که به گوش ملائکه و حضرت حق می رسید. مگر می شود آه مظلومی بلند شود و خدا جواب ظالم را ندهد. با همان آه و نفرین ها پایه های نظام پهلوی سست شد تا اینکه صدای زیر شکنجه های آرش (ساواکی مشهور)، به بانگ آزادی 22 بهمن 57 منتهی شد.
چه زیبا حضرت آیت الله خامنه ای در خصوص جایگاه زنان در انقلاب اسلامی فرمودند: «نقش زنان در انقلاب ثابت کرد که زن در سایه ایمان و آگاهی و به دور از فسادی که دنیای غرب برای او درست کرده است، می تواند نقش اول را در تحولات تاریخی و جهانی ایفا کند؛ ثابت کرد که افتخار و عظمت زن در چیزهایی که دست های آلوده صهیونیست برای او در دنیای کنونی فراهم آورده نیست بلکه زن در سایه مهارت و عفت و احساس مسئولیت است که می تواند دوشادوش مردان و در مواردی جلوتر از آنها گام بردارد. آنچه مسلم است، این است که تنها با مفاهیم والای انسانی مکتب اسلام است که پیشرفت، تعالی و سعادت حقیقی برای زنان جامعه و به دنبال آن کل جامعه ایجاد می شود و همین نگاه بود که توانست انقلاب اسلامی را در ایران به پیروزی برساند و تحمل هشت سال جنگ طاقت فرسا را برای آنان سهل و آسان نماید. یعنی همان روحیه والای اسلامی که عالی ترین نمونه آن بانوی بزرگ عالم حضرت صدیقه طاهره ( س ) است. همان که هم نقش مادری خویش را به طور کامل ایفا نمود و بهترین فرزندان تاریخ بشریت را تحویل جامعه داد و هم نقش همسری خود را در کنار حضرت علی ( ع ) در عالی ترین شکل خود به انجام رساند و هم حضور جهادی و مملو از بینش عمیق الهی خویش را در راه دفاع از ولایت نمایان ساخت.
بله؛ به راستی که این زنان انقلابی در کنار مردان شجاع، ذره ذره در سختی های طاغوت آب شدند و تا پای جان محافظ اسلام بودند. برای نخستین بار در اتفاقات اخیر دنیا، زنان به عنوان رکنی از تحقق ایدئولوژی دموکراسی اسلامی، در نهایت عفت حاضر شدند و نشان دادند که می‌شود زن در جامعه خود، در نهایت آزادی تفکر، اوج عفت و حیا را اجرایی کند.
انتهای پیام/
