زمستانی که به زمستان نمی ماند بالاخره رنگ فصل پایانی سال به خود گرفت تا مردم با وجود همه گرفتار شدن هایشان، شاد باشند از مهربانی خدا به خودشان.
فردای این شب زیبا، صدها نفر به سالن اجلاس سران دعوت بودند برای اینکه در پنجاهمین سالروز راه اندازی بازار سرمایه دور هم جمع شوند تا از خاطرات دیروز، بالندگی های امروز و انتظارات فردا سخن بگویند.
بازار سرمایه و برف نقاط اشتراک بسیاری دارند. ما هم این شباهت ها را به خودمان گرفتیم و گفتیم آسمان اینبار به هوای دل اهالی بازار سرمایه دانه های ریز سفیدش را پیشکش کرد.
فرش قرمز، سفید شد. آنقدر که قدم های پیر و جوان در حجمی از عرضه های بی انتهای آسمان فرو می رفت. باید احتیاط می کردند. راه زیبا بود و چشم انداز زیباتر اما غفلت جایز نبود. کمی بی احتیاطی می توانست کام همه مان را تلخ کند. پس قدم هایمان را آهسته برداشتیم. پای در برف های خشک تر گذاشتیم تا رسیدیم به نقطه ای که از لغزش مصون بمانیم.
قرابت برف و بازار سرمایه در همین نکته سنجی های ریز است. آخر! در دنیای خشک اعداد و درصدها این نوع نگاه شاید بتواند حالمان را بهتر کند. کمی هم به ما یاد دهد که می توان به گفته خدا از طبیعت آموخت. " انظروا ماذا فی السّموات و الأرض"
برف می تواند نماد فرصت ها و فرصت سوزی های بیشمار باشد، مانند بازار سرمایه که پر است از فرصت هایی که می توانیم آنها را بسازیم یا که بسوزانیم...
شاید از دریچه نگاه یک ژورنالیست این ریزبینی ها معمول و حتی عادی باشد اما وقتی پای یک اقتصاددان آنهم از جنس وزیر اقتصاد به میان می آید، این نوع نگاه، شگفتی خلق می کند برای حاضرین در جمع. وزیر اقتصاد دولت دوازدهم با آن تیزبینی برگرفته شده اش از خطه زاینده رود، زبان که به سخن باز می کند قرابت برف و بازار سرمایه را خیلی دقیق و بی خطا به عنوان نقطه آغازین سخنانش انتخاب می کند.
وزیر در مراسم نکوداشت پنجاه سالگی بازار سرمایه با تاکید بر ضرورت استفاده از سرمایه های خُرد در این بازار گفت: باید دامنه حضور مردم در بورس به کمک فرهنگ سازی گسترش پیدا کند تا سرمایه های ریز و درشت در این بازار جذب شود.
نکته کلیدی در این نقطه نظر، باز برمی گردد به یکی از شباهت های جدی این پدیده طبیعی با بازار سرمایه. آنجایی که سهم ها مانند دانه های برف وقتی در کنار هم قرار می گیرند می توانند دو سرنوشت متفاوت داشته باشند. بخشی برف های پیست اسکی می شوند و بخشی آب می شوند در میان گل و لای...
وقتی سخن از آمدن پول های سرگردان به بازار سرمایه به میان می آید یاد آن عده ای می افتیم که یا از ترس باخت پای در این میدان نمی گذارند یا جسورانی که بی محابا سهامداری می کنند و البته می بازند. آمار دقیقی از تعداد این افراد وجود ندارد اما بدون شک بازار سرمایه در این عمر 50 ساله اش آنقدری بالغ شده که بتواند فرصت های متعددی را در اشکال متنوع و در مسیرهای مطمئن و کم ریسک برای افراد مختلف ایجاد کند.
در نکوداشت 50 سالگی بازار سرمایه، میهمانان بسیاری دعوت بودند که با وجود سنگینی بارش برف خود را به سالن اجلاس سران رساندند و نگذاشتند این روز بدون حضور پیشکسوت هایش و مدیران اسبق و سابقش آغاز شود . البته برخی هم با لغو پروازها از حضور در این مراسم جاماندند اما حتی در دل همین تأخیر در برگزاری مراسم و جاماندگان مراسم برای اهالی بازار سرمایه درسی وجود داشت. در نکوداشت 50 سالگی بازار سرمایه طبیعت به زبان خودش با اهالی بازار سرمایه به سخن نشست تا ما را در فهم بیشتر دانسته هایمان یاری کند.
احتیاط سرلوحه فردای یک روز برفی است. فردای یک روز برفی قطعاً هوا سردتر از همان روز است. سرما برف های آب شده را تبدیل به یخ های لیزی می کند که می تواند پای هر جنبده ای را بلغزاند و سرانجام دردآوری را رقم بزند. در نتیجه باید شش دانگ حواسمان جمع باشد که پایمان نلغزد. با این اوصاف ما کدام یک را انتخاب می کنیم از میان برف های خشک و تمیز پیست اسکی و برف های گل آلود و یخ های لیز...
سهامداری هم همین گونه است. باید دست به انتخاب زد از میان سهم هایی که به موقع آنها را نخریدیم و نفروختیم و حالا همچون تلی از برف و گل و لای در سبدمان سنگینی می کنند و نمی توانیم برای آن مشتری بیابیم یا سهم هایی که زیر پای اسکی بازها به پرواز در می آیند.
انتخاب نوع سهامداریمان با خود ماست. انتخاب زمان خرید و فروش با خود ماست و اگر هزار بار این نکات را به زبان های مختلف شنیده ایم و فرا نگرفتیم اینبار شاید زبان طبیعت به کمک ما آمده است تا داستان فرصت سوزی و فرصت سازی های بازار سرمایه را خیلی خوب یاد بگیریم.
راستی! برف دیر یا زود آب می شود حتی در پیست های بزرگ اسکی پس حواسمان باشد اولین نکته برای اینکه سهامداری موفق باشیم، حفظ دارایی مان است.
