روزنامه شرق: فروغ عباسي، نخستين بانوي اسکي‌باز ايراني است که مي‌خواهد دومين حضورش در بازي‌هاي المپيک زمستاني را تجربه کند. او اولين بار در المپيک ٢٠١٤ سوچي روسيه شرکت کرد. زماني که ٢٠ سال بيشتر نداشت و توانست بزرگ‌ترين رويداد ورزش زمستاني جهان را ببيند. اين اسکي‌باز شيرازي که در المپيک سوچي عنوان ٤٩ را در بين ٨٨ شركت‌کننده به‌دست آورد، اميدوار است در اين دوره عملکرد بهتري از خود ارائه دهد. افتخار مهم ديگري که نصيب فروغ شد، حمل مشعل بازي‌هاي المپيک زمستاني ٢٠١٨ پيونگ چانگ بود که يکي از لحظات به‌يادماندني زندگي اين دختر را رقم زد. او اما آرزو و رؤياي مهم‌تري در سر دارد؛ پرچمداري کاروان ورزش ايران در المپيک. گفت‌وگوي اختصاصي «شرق» را با عضو تيم ملي اسکي آلپاين زنان در فاصله چند روز مانده تا بازي‌هاي المپيک زمستاني ٢٠١٨ پيونگ چانگ مي‌خوانيد.
خانم عباسي همه فکر مي‌کردند حضور شما در بازي‌هاي المپيک قطعي است، پس چرا برايتان مسابقه انتخابي گذاشتند؟
طبق مصوبه کميته فني، هر کسي که بيشترين امتياز را داشته باشد، سهميه المپيک را مي‌گيرد که من در بين خانم‌هاي حاضر در تيم ملي اسکي آلپاين (مارپيچ کوچک) بهترين نتيجه را به‌دست آورده بودم. بعد از من خانم عاطفه احمدي بودند که امتياز بالايي داشتند. ايشان در رقابت‌هاي اخير ليگ، عملکرد خيلي خوبي داشتند. همين موضوع باعث شد کميته فني قدري در انتخاب من مردد شود. براي همين بين ما دو نفر يک مسابقه انتخابي گذاشتند که من توانستم در هر چهار مانش، اول شوم.
اين دومين المپيکي است که شما در آن شرکت مي‌کنيد. فکر مي‌کنيد در اين دوره چه نتيجه‌اي بگيريد؟
قطعا از المپيک قبلي خيلي بهتر خواهم بود. من چهار سال پيش ٢٠ سال بيشتر نداشتم. تجربه‌ام خيلي کم بود. استرس زيادي داشتم. من در شرايطي به المپيک ٢٠١٤ سوچي رفتم که اولين حضورم در مسابقات بين‌المللي را تجربه مي‌کردم. آن موقع از من خواسته بودند که خودم را به خط پايان برسانم. همين که من توانسته بودم به خط پايان برسم، براي همه خوشحال‌کننده بود اما الان شرايط فرق دارد. بايد بتوانم عملکرد قابل دفاعي داشته باشم. به‌هر‌حال چهار سال گذشته و من هم تجربه‌هاي بيشتري به‌دست آورده‌ام.
در المپيک سوچي نفر چندم شديد؟
نفر ٤٩ شدم. در اسکي مهم نيست که نفر چندم مي‌شوي. مهم اين است که چه تايمي را ثبت مي‌کني. خيلي‌ها در حين مسابقه اوت مي‌شوند. مهم فاصله زماني است که با نفر اول به دست مي‌آوري.
قبول داريد با شرايطي که اسکي زنان ما دارد، کسب مدال بازي‌هاي المپيک برايش دست‌نيافتني است؟
بله، واقعا در اين شرايط خيلي سخت است. حتي من مي‌توانم بگويم قرارگرفتن ما در بين ٣٠ اسکي‌باز اول اين مسابقات هم امري غيرممکن است. فکر مي‌کنم عملکرد يک ورزشکار در هر رويداد باید در مقايسه با رويداد قبلي که در آن شرکت کرده، سنجيده شود. من هم تمام تلاشم را مي‌کنم که ضمن ثبت يک تايم خوب سالم به خط پايان برسم.
کسب سهميه بازي‌هاي بزرگي مثل المپيک، امکانات حرفه‌اي مي‌خواهد. امکانات لازم در اين مدت برايتان فراهم بود؟
متأسفانه امسال طبيعت با ما ناسازگار بود. هيچ‌کدام از پيست‌ها برف نداشت. کمبود بارش برف در کشور خيلي روي تمريناتمان تأثير گذاشت. تمريناتمان را دير شروع کرديم. بايد مسابقه بيشتري مي‌داديم که اين اتفاق هم نيفتاد. با توجه به اين موضوع فدراسيون براي مدتي ما را به اردويي در اتريش و يک مسابقه بين‌المللي در ترکيه فرستاد. بعد از آن هم با تلاش‌هايي که مسئولان پيست دربندسر انجام دادند، توانستند با دستگاه برف‌ساز اين پيست را مجهز کنند تا تمرين کنيم.
شما قبل از اينكه بتوانيد سهميه بازي‌هاي المپيک ٢٠١٨ پيونگ چانگ را بگيريد، به محل برگزاري اين بازي‌ها رفتيد و در مراسم حمل مشعل شرکت کرديد. قطعا حمل مشعل بازي‌هاي المپيک يکي از لحظه‌هاي به‌يادماندني زندگي‌تان است. در‌اين‌باره صحبت مي‌کنيد؟
نحوه انتخاب نفراتي که در مراسم حمل مشعل بازي‌هاي اين دوره شرکت مي‌کردند، به اين صورت بود که شرکت سامسونگ به‌عنوان اسپانسر بازي‌ها، از علاقه‌منداني که دوست داشتند در اين مراسم حضور داشته باشند، خواسته بود اگر کار خاصي انجام داده‌‌اند که باعث تغيير مسير زندگي‌شان شده در قالب يک نامه بنويسند و براي آنها ارسال کنند. در نهايت کساني که قشنگ‌ترين نامه‌ها را نوشته باشند، به مراسم حمل مشعل دعوت مي‌شوند. من در نامه‌ام نوشتم دختري هستم که در شهري کويري متولد شدم. برف نديدم اما عاشق برف شدم. بعد از فعاليت در رشته‌هاي سنگ‌نوردي و دوچرخه‌سواري به اين باور رسيدم که بايد دنبال عشقي که در سر دارم بروم و آن چيزي نبود؛ جز ورزش اسکي. خدا را شکر نامه من از بين ١٦ هزار نامه‌اي که براي سامسونگ ارسال شده بود، نهمين نامه برتر انتخاب شد و اين‌طور شد که توانستم به پيونگ چانگ بروم و مشعل المپيک ٢٠١٨ را حمل کنم. قطعا يکي از لحظات به‌يادماندني زندگي من در آنجا رقم زده شد. مردم کره‌جنوبي واقعا استقبال گرمي از حمل‌کنندگان مشعل داشتند. من هميشه آرزويم اين است که روزي پرچمدار کاروان ايران در بازي‌هاي المپيک زمستاني باشم. واقعا فکرش را نمي‌کردم که حضور در مراسمي مشابه پرچمداري، نصيب من شود. زماني هم که مشعل را در پيونگ‌چانگ حمل مي‌کردم، همچنان در فکر پرچمداري المپيک بودم. من هر آرزويي داشتم برآورده شده و اميدوارم به اين آرزويم هم برسم.
پرچمدار کاروان را هنوز مشخص نکرده‌اند؟
نه فعلا.
بعد از المپيک چه برنامه‌اي داريد؟
بعد از المپيک ايران ميزبان مسابقات قهرماني آسياست و بايد در آنجا مسابقه بدهم. ان‌شاءالله که بتوانم مدال اين رقابت‌ها را بگيرم. در رده جوانان سه مدال طلا، يک نقره و برنز آسيا را دارم اما در رده بزرگسالان نه.
و حرف آخر...
در اين چهار سال افراد زيادي برايم زحمت کشيدند تا بتوانم دوباره به المپيک بروم. رئيس هيئت اسکي استان فارس خيلي حمايتم کرد. فدراسيون همه جوره پشتيبانم بود. خانواده‌ام هم خيلي کمک کردند. پدرم در تمام مسابقات کنارم بوده و تنهايم نگذاشته؛ از همه اين افراد قدرداني مي‌کنم.
