ساعت 24-یکی از محترم ترین و سرشناس‌ترین بازیگران برنده اسکار خانم مریل استریپ است که بیشتر با فیلم هایی مانند «انتخاب سوفی»، «شکارچی گوزن»، «شیطان پرادا می پوشد»، «ماما میا!» و «تردید» شناخته میشود.
خانم مریل استریپ نامی است که همیشه در تاریخ هالیوود زنده خواهد ماند و بیشتر ما این بازیگر را با بازی در فیلم شکارچی گوزن به یاد داریم. یکی از محترم ترین و سرشناس‌ترین بازیگران برنده اسکار خانم مریل استریپ است که بیشتر با فیلم هایی مانند «انتخاب سوفی»، «شکارچی گوزن»، «شیطان پرادا می پوشد»، «ماما میا!» و «تردید» شناخته میشود.
استریپ زاده ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ در سامیت، نیو جرسی، حرفه بازیگری را اواخر دهه شصت و روی صحنه تئاتر در نیویورک آغاز کرد و در چندین و چند تئاتر برادوی ظاهر شد. در دهه هفتاد بود که کم کم در فیلم های سینمایی دیده شد و خیلی زود نقش های مهمی به دست آورد که در نهایت برای فیلم «کرامر علیه کرامر»، «انتخاب سوفی» و «بانوی آهنی» سه جایزه اسکار برد و کلکسیونی از نامزدی های اسکار برای فیلم های دیگر از آن خود نمود.
وی که در فیلم های درام، کمدی و موزیکال ها به یک اندازه استعداد دارد، خیلی زود تبدیل به عضوی از خانواده بزرگترین زنان بازیگر تمام دوران ها گشت.مریل جوان که دانش آموخته کالج واسر و مدرسه درام ییل است، هم در بازی روی صحنه تئاتر مهارت دارد و هم جلوی دوربین سینما خوش می درخشد.
وی در طول دوران حرفه خود تئاترهای زیادی بازی کرد که از آن جمله می توان به نمایش «باغ آلبالو» اثر آنتوان چخوف در سال ۱۹۷۷ اشاره کرد.با نقش آن ماری در فیلم درام «جولیا» در سال ۱۹۷۷ بود که مریل وارد دنیای سینما شد. سال بعد در مقابل رابرت دنیرو و کریستوفر واکن در «شکارچی گوزن» بازی کرد که برای آن اولین نامزدی اسکار را برای بهترین بازیگر زن در نقش مکمل بدست آورد.
در سال ۱۹۷۸ نیز اولین جایزه امی را برای نقشی که در فیلم «هولوکاست» بازی کرد برد. آفرینش نقش زنی که خانواده اش را رها می کند تا برگردد و برای بدست آوردن حضانت پسرش بجنگد، در فیلم «کرامر علیه کرامر» برای استریپ اولین جایزه اسکار را برای بهترین بازیگر زن در نقش مکمل به ارمغان آورد.
بیشتر دهه هشتاد برای او که مانند آفتاب‌پرست به همه رنگ و همه نقشی درمی‌آمد، زمانی برای تجربه انواع و اقسام نقش ها بود. در «انتخاب سوفی» (۱۹۸۲) بطور مجاب‌کننده و حیرت انگیزی نقش زنی لهستانی را بازی کرد که تحت تأثیر تجربیاتش در طی هولوکاست بود. وی دومین جایزه اسکارش را – که اولین جایزه اسکار او برای بهترین بازیگر نقش اول زن بود – برای همین فیلم گرفت.
مریل برای کار در چندین فیلم سینمایی از جمله دو فیلم اقتباسی مهم – که یکی «کارت پستال هایی از لبه پرتگاه» (۱۹۹۰) بر اساس رمان کری فیشر و دیگری «پل های مدیسون کانتی» (۱۹۹۵) بر اساس درام رمانتیک رابرت جیمز والر که در آن با کلینت ایستوود همبازی بود، نام داشتند – دوباره نامزدی جایزه اسکار را به دست آورد.
