کشمکش و درگیری مواردی هستند که ما در مقابل آنها مقاومت می‌کنیم؛ با این‌حال همان مواردی هستند که باعث به‌دست آمدن کارآمدترین کار‌های تیمی و لحظات به‌یادماندنی ما می‌شود.
درس‌هایی که همه باید در مورد کار و همکاری تیمی بدانند، چه مواردی هستند؟
این سوال در سایت Quora پرسیده شده است. این سایت، مکانی برای ارائه و به اشتراگ گذاری اطلاعات است و مردم از این طریق می‌توانند از یکدیگر یاری گرفته و درک بهتری از جهان پیدا کنند.
پراوین تیپیرننی، دارای مدرک پزشکی از دانشگاه مک گیل به این سوال پاسخ می‌دهد:
حتما تا به حال نقل‌قول‌های الهام‌بخش زیادی در مورد مقابله با سختی‌ها و بدبیاری‌ها شنیده‌اید. مثل این مورد که سوزان‌ترین آتش‌ها، قوی‌ترین فولاد را می‌سازند یا الماس، با تحمل زیاد الماس می‌شود.
این نقل‌قول‌ها شیرین هستند اما حقیقت این است که غلبه بر درگیری‌ها و بدبیاری‌ها، اتفاق‌های بزرگی را رقم می‌زنند. در این میان، افرادی که در کنار هم در مقابل درگیری‌ها ایستادگی می‌کنند، پیوندی را به‌وجود می‌آورند که می‌تواند یک کار تیمی بی‌نظیر را تشکیل دهد.
مقاله‌های مرتبط: تشکیل یک تیممن این روند را در لیگ روباتیک به سرپرستی خودم به انجام رساندم. بچه‌ها بین سنین پنج تا ۱۱ سال هستند و تیم‌ها تا ۱۲ نفر گنجایش دارند. اگر با یک گروه از بچه‌ها کار کرده باشید می‌دانید که تبدیل این بچه‌ها به یک تیم واقعی و یکپارچه کار ساده‌ای نیست. در واقع این موضوع هیچ‌وقت اتفاق نیافتاد تا اینکه اولین کشمکش ما پیش آمد. من می‌توانم ساعت‌ها با بچه‌ها کار کنم، سعی کنم آنها را مجبور به تمرین گروهی کنم اما آنها باز هم در بیشتر زمان جلسه، سرخود عمل می‌کنند.
این بچه‌ها یک عنصر کلیدی را در نظر نمی‌گیرند؛ آنها از درگیری خودداری می‌کنند. منظور من این است که آنها از اهمیت بدبیاری‌هایی که منجر به کار کردن با هم برای دستیابی به موردی می‌شود، آگاه نیستند. به همین دلیل کشمکش اهمیت دارد.
کشمکش‌های شبانه‌روزی باعث می‌شود که بچه‌ها در شرایط ناگزیری قرار بگیرند. رقابت‌ها و شانس‌های متعددی برای به‌کار انداختن مجدد و برنامه‌ریزی ربات‌های آنها وجود دارد. اما ممکن است به تمام مواردی که نیاز دارند، دسترسی نداشته باشند. میزهای تخصیص داده شده به رقابت خیلی مناسب نیستند. بچه‌ها راهی جز کار کردن روی زمین ندارند. ممکن است حتی به‌دلیل زمان‌بندی دیر تحویل پیتزا گرسنه باشند.
کار هشت ساعته است؛ این زمان برای بچه‌ها، مدت زمان طولانی محسوب می‌شود. اما آنها با هم بر سر کار درگیر می‌شوند و کش و قوس‌هایی را تجربه می‌کنند. پس از آن مانند یک تیم به‌هم پیوند می‌خورند و ناگهان در ادامه فصل رقابت، بسیار پربازده ظاهر می‌شوند.دیگر می‌دانند که چگونه باید همکاری کنند، استراتژی دهند و مسئولیت برد و باخت‌های خود را برعهده بگیرند.
این بدبیاری دقیقا موردی است که اعضای تیم‌ها را به‌هم پیوند می‌زند. این مورد را نمی‌توان جعل کرد.
رخدادهای واقعی باعث می‌شوند که مردم، خود را به دیگران نزدیک کنند
نمی‌توان برای کمک به پیوند دیگران یک درگیری به شرایط آنها اضافه کرد. این درگیری باید اصیل باشد. رخدادهای واقعی باعث می‌شوند که مردم، خود را به دیگران نزدیک کنند. این رخدادها همچنین از آن دسته هستند که وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، در شکل‌گیری خود موثر می‌دانیم.
رخدادهایی که به یاد میسپاریمفکر کردن من به این دست رخدادها با ایده گرفتن از یک کتاب به نام قدم زدن روی ماه با اینشتین از جاشوا فوئر بود. یکی از نکات خاطر نشان شده در کتاب این بود که برای به‌دست آوردن ادراکی مادام‌العمر، موارد مشخصی وجود دارند. برای اینکه بتوانید به گذشته خود نگاه کنید و آن را طولانی و پرثمر ببینید باید خاطراتی بسازید که هر کدام از آن سال‌ها را نشانه‌گذاری کنند. هرچه جریان زندگی‌تان روتین‌وارتر باشد، ذهن شما تمایل بیشتری برای یکی کردن این اتفاقات نشان می‌دهد. اما اگر بتوانید یک خاطره ویژه برای هر سال یا حتی برای چند سال ایجاد کنید، ذهنتان از این موضوع برای تمایز دادن هر سال از دیگری استفاده می‌کند. این اتفاق موجب ایجاد حس تجربه کردن یک زندگی طولانی و رضایت‌بخش می‌شود.
برای اینکه بتوانید به گذشته خود نگاه کنید و آن را طولانی و پرثمر ببینید باید خاطراتی بسازید که هر کدام از آن سال‌ها را نشانه‌گذاری کنند
سال‌های زندگی من با سفرهای سالانه به همراه دوستان و خانواده‌ام متمایز می‌شوند. ما همیشه دست به انجام یک کار می‌زنیم که کمی یا خیلی زیاد متفاوت از قبل باشد. این کار می‌تواند بالا رفتن از یک کوه آتشفشانی فعال در گواتمالا یا رانندگی دسته‌جمعی در طول ۱۴ کشور آسیا و اروپا باشد. سعی من همیشه در انجام دادن کاری است که مرزهایم را گسترش دهد؛ این کار مرا از منطقه امنم بیرون می‌کشد.
مردم معمولا خیلی متعجب می‌شوند که چرا ما به‌راحتی از یک موزه دیدن نمی‌کنیم یا در اطراف شهری که به آن سفر کردیم، گردش نمی‌کنیم. بخشی از دلیل این کار فاصله انداختن بین سال‌های زندگی با کمک گرفتن از ماجراجویی‌ها و فعالیت‌های فوق‌العاده است.
کودکان به جای معلمانآن دسته از تجربیات به دلیل اینکه به همراه یک درگیری بودند، برای من برجسته و به یادماندنی شدند. این خاطرات هستند که وقتی به زندگی گذشته‌تان نگاه می‌کنید، برایتان ارزش زیادی دارند. خاطرات زمانی برجسته شدند که یک بربیاری یا درگیری پیش آمد و بر آن غلبه کردید.
بچه‌ها با کار کردن در این روزهای طولانی و سخت، همین نکته را می‌آموزند. این کار هشت ساعته در سن آنها مثل بالا رفتن از کوه آتشفشانی سخت و دشوار است. طاقت فرسا است. آنها مجبور می‌شوند به هم اتکا کنند.
بخش شگفت انگیز ماجرا هم این است که آنها در نهایت به یکدیگر متکی می‌شوند. با اینکه همان یک روز کامل پر از کشمکش با هم نیز آنها را به یک گروه تبدیل می‌کند اما این اتفاق پیش از وقوع کشمکش تقریبا غیرممکن است. به‌عنوان بزرگسال، ما گاهی اوقات خیلی به دانستن دقیق اینکه تجربیاتمان چگونه ما را شکل می‌دهند نزدیک می‌شویم. اما با نگاه کردن به عملکرد این بچه‌ها، درسی در مورد کار تیمی و چگونگی شکل‌گیری آن می‌آموزیم.
پارادوکس موجود در درگیری هم همین است. ما در مقابل آن مقاومت می‌کنیم؛ با اینکه درگیری، همان موردی است که باعث به‌دست آمدن کارآمدترین کار‌های تیمی و لحظات به‌یادماندنی ما می‌شود.
