۶۱۶۸۰۱
۱۶۷۵ بازدید
روزنامه آسمان آبی - نوید استادرحیمی: دبلیو دبلیو دبلیو دات گوگل دات کام. قلیان (تایپ کردن در قسمت سرچ). اینتر. قلیان- ویکی پدیا. «قلیان وسیله آبی است برای کشیدن تنباکو که در خاورمیانه، آسیای مرکزی و شمال آفریقا متداول است و توسط هندیان اختراع شد.» (چند سطر پایین تر) «بررسی 542 مطالعه علمی در زمینه قلیان نشان می دهد در مقایسه با کشیدن یک سیگار، کشیدن یک قلیان حدود 12 برابر بیشتر دود، پنج برابر بیشتر قیر، دو برابر بیشتر نیکوتین و دو برابر بیشتر مونوکسید کربن و به ازای هر 45 دقیقه تا یک ساعت به اندازه یک بسته دود وارد بدن انسان می کند.»
چنین وسیله ای در دهه جدید با رشد روزافزون، بین مردم ایران و به خصوص جوان های وطنی رایج شده است و سفره خانه ها بازار سکه ای به هم زده اند و برای گرفتن مجوز این مغازه ها چه پول ها که جا به جا نمی کنند و جه هزینه ها که کم نمی شود. مطمئنا با تعریفی که از قلیان شد باید طیف ورزشکار جامعه از آن مبرا باشد و در نقطه مقابلش قرار بگیرد و به جامعه نشان دهد با پرهیز از این گونه تفریحات ناسالم، می توان با داشتن یک زندگی سالم و همراه با ورزش به چه موفقیت هایی دست پیدا کرد، اما در عین ناباوری شاهد این هستیم که اتفاقا، ورزشکاران و خاصه فوتبالیست ها بیش از پیش آلوده معتاد به این وسیله پرخطر شده اند و در باتلاق آن فرو می روند.
نیازی به کند و کاو زیاد هم نیست. شما اگر کنار واژه قلیان، کلمه فوتبالیست را هم تایپ کنید، با عکس ها و مطالب گوناگونی درباره قلیان کشیدن فوتبالیست ها مواجه می شوید؛ اتفاقی که دیگر هیچ کس نمی تواند مانند گذشته آن را کتمان کند. خداداد عزیزی، ستاره سال های گذشته فوتبال ایران، در این باره می گوید: «98 درصد ما فوتبالیست ها قلیان می کشیم و دو درصد بقیه هم سیگار و پیپ مصرف می کنند!»
احمدزاده و کامیابی نیا، مشتی از خروار
آخرین مسئله ای که نقل محال شده بود و البته بحث درباره درستی یا نادرستی آن وجود دارد، عکسی است که از فرشاد احمدزاده و کامیابی نیا در امارات حین مصرف قلیان در یک سفره خانه عربی. بعد از این که سرخپوشان تهرانی در ابوظبی با نتیجه 4 بر صفر به الهلال باختند و تا حدزیادی شانس صعود به فینال را از دست دادند، این تصاویر دست به دست شد. خیلی ها آن را فتوشاپ و غیرواقعی دانستند، اما آیا در اصل قضیه تفاوتی ایجاد می کند؟ دو فوتبالیست مورد نظر در آن محل حضور داشتند. البته که نباید این مسئله را تنها از چشم آن بازیکن دید.
شاید بهتر باشد ریشه یابی را در فرهنگ سازی و همچنین مدیریت باشگاه هایمان جست و جو کنیم؛ جایی که برای بازیکن تعریف نشده بایدها و نبایدهایش چیست، چه ساعتی باید بخوابد و چه زمان هایی تمرین کند، چه وقت هایی در اختیار باشگاه است و چه زمان هایی خیر. تا وقتی مدیران باشگاه های ما سیاست حاشا را در دستور کار خود قرار دهند و بگویند به کسی مربوط نیست، آب از آب تکان نمی خورد... احمدزاده و کامیابی نیا مشتی از خروار هستند که در فوتبال ما وجود دارند.از صادقیان و مسلمان تا رحمتی و عمران زاده
حدود پنج سال پیش برای نخستین بار این مسئله در فوتبال ما به صورت جدی مطرح شد و مردم با عمق فاجعه رو به رو شدند. تصویری که از محسن مسلمان و پیام صادقیان، دو بازیکن وقت تیم ملی امید، منتشر شد گویای همه چیز بود. در اردوی تیم ملی قلیان سرو می شد. مسئولان فدراسیون، به جای برخورد درست و فرهنگی، به تصمیمات چکشی روی آوردند. فدراسیون فوتبال در برخورد جدی با کسانی که در اردوی تیم ملی فوتبال زیر 22 سال قلیان کشیده بودند، آن ها را از حضور در تیم ملی زیر 22 سال محروم کرد.
کسانی که محروم شدند عبارتند از: دکتر ابارشی، پزشک تیم ملی زیر 22 سال، مهدی خانبان آنالیزور تیم ملی زیر 22 سال و همچنین پیام صادقیان و محسن مسلمان، رسول جوزی، سرپرست تیم ملی زیر 22 سال، هم به دلیل این که مسئولیت کادر تیم را برعهده داشت از سمتش برکنار شد.
محمد رویانیان، مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس، در واکنش به حکم محرومیت پیام صادقیان و محسن مسلمان گفت: «مطرح کردن این مسئله جز ضربه زدن به بازیکنان جوان، نتیجه دیگری ندارد. امسال چند تیم، مثل پرسپولیس، نفت و ذوب آهن، جوان گرایی کرده اند، اما فدراسیون به هر طریق که شده می خواهد این تیم ها را بزند. به نظر من جریانی پشت این مسائل است. من این مسئله را پیگیری می کنم و از افرادی که به این جریان کمک می کنند هم شکایت خواهم کرد. طرح این مسائل در فاصله چند روز مانده به شهرآورد به شدت مشکوک است.»
بعد از این ماجرا برای دو ستاره پرسپولیس، تصویری هم از مهدی رحمتی و حنیف عمران زاده به همراه قلیان منتشر شد که مشخص شود این مشکل نه تنها مختص جوان ها و پرسپولیس ها نیست که دامنگیر باتجربه ها و استقلالی ها هم هست. دیگر برای همه مشخص شده بود کشیدن قلیان بین فوتبالیست ها امری عادی است و حتی به یک صنعت تبدیل شده است.
تجارت قلیان؛ فرحزاد در قرق فوتبالیست ها
ظاهرا این روزها فوتبالیست ها فقط به مصرف قلیان و دیگر دخانیات اکتفا نمی کنند و از قدیمی و جدیدشان گرفته تا سرخ و آبی شان وارد بیزینس سفره خانه شده اند و در مکان های معروفی چون فرحزاد کسب درآمد می کنند و اتفاقا دخلشان هم بدجور پر و پیمان است و راضی هستند.
نابودشدگان قلیان
فوتبالیست های زیادی در این راه از بین رفته اند. حتی میان قدیمی ها هم کسی مثل ناصر حجازی که به دلیل سرطان ریه از دنیا رفت، به خاطر مصرف قلیان و سیگار در اردوهای تیم ملی استارت بیماری اش زده شد. جوانان بااستعدادی چون حمید شرفی، مرتضی هاشمی زاده، رضا حقیقی و... تنها تعداد انگشت شماری از بازیکنان کوه استعداد بودند، اما هر یک به نحوی طی این سال ها با مصرف کردن قلیان و موادی از این قبیل فوتبال حرفه ای خود را نابود کردند و خیلی زود محو شدند.
قلیان میان فوتبالیست های اروپایی
البته نباید از ذکر این نکته هم غافل شد که پدیده مصرف قلیان فقط مختص ایران و بازیکنان وطنی نیست و برخی از ستاره های اروپایی نیز دخانیات و قلیان کشیده اند که با برخوردهای قانونی باشگاه، از جمله با جرائم سنگین مالی، حسابی تنبیه شده اند و البته هر یک به نحوی از فوتبال به سرعت کنار رفته یا با مصدومیت های طولانی مواجه شده اند. کسانی چون مروان شاماخ، رحیم استرلینگ، جک ویلشر، دنیل استوریج و ماریو بالوتلی نمونه ای از این بازیکنان هستند.
تیری آنری، الگوی مناسب برای فوتبالیست ها
حالا کنار قلیان، مصرف ترامادول، شیشه و مواد مخدر دیگر هم حسابی میان فوتبالیست ها باب شده است و قلیان یک خلاف پیش پا افتاده به حساب می آید و بازیکنان بدون هیچ ابایی عکس هایی در صفحات مجازی منتشر می کنند. در این بین نقش باشگاه ها و فدراسیون فوتبال می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. آن ها با وضع قوانینی خاص می توانند در رایج شدن این پدیده خلل ایجاد کنند.
کنار همه این ها بازیکنان هم باید بدانند برای پیشرفت حرفه ای و نیز اخلاقی و به خاطر در چشم بودن و دیده شدن باید مراقب خود باشند و خودداری بیشتری داشته باشند. تیری آنری جمله جالبی دارد: «هیچ وقت ساعت 11 شب را ندیده ام و نمی دانم آسمان در این ساعت چه شکلی است.»
فوتبالیست ها و ورزشکاران ما هر وقت توانستند به چنین درکی برسند، می توانند خود را فوتبالیست یا ورزشکار حرفه ای بنامند؛ وگرنه بهتر است دود قلیان هایشان را به صورت حلقه بیرون بدهند؛ حلقه ای به نام حلقه مرگ.
