۶۳۷۹۴۶
۸۴۶ بازدید
ماهنامه نزدیک: «آدمی که خیلی ها او را می شناسند و جزییات زندگیش برای این خیلی ها مهم است.» این تعریف برای سلبریتی اگرچه جامع و مانع نیست، همین قدر که بدانیم دنبال چه چیزی هستیم و تاریخ چه چیزی را بررسی می کنیم، فعلا کار ما را راه می اندازد!
با چنین تعریفی به مهم ترین کسانی که می رسیم هنرمندان: به ویژه بازیگران و خوانندگان. و ورزشکاران: به خصوص فوتبالیست ها هستند. یافتن این نکته که از چه زمانی زندگی آدم های مشهور برای خیلی از مردم مهم و واژه سلبریتی ساخته شد، در سطح جهانی (و به ویژه در جوامع غربی) کار سختی نیست. (گرچه لوسی هیل (Lucy Hale) تاریخ نویس در سال 2007 نوشته است: «تاریخ سلبریتی هنوز نوشته نشده است»). اما وقتی نوبت به ایران می رسد، کار خیلی دشوار می شود. برای همین است که این تاریخچه در بخش ایران بیش تر معطوف به چند ده سال اخیر است.1963: اولین ابزار کمّی اندازه گیری محبوبیت سلبریتی ها: نمره Q برای اندازه گیری محبوبیت برندهای تجاری ساخته شد. این معیار بعدها برای سلبریتی ها هم به کار گرفته شد. این نمره براساس نظرسنجی از مردم داده می شود.
1965: تلویزیون رنگی به بازار آمد. حالا بازیگران تلویزیون هم جزو سلبریتی ها شدند.
1966: جان لنون، یکی از اعضای گروه بیتلز (موسیقی راک): ما اکنون از عیسی هم مشهورتریم.
1968: اندی وارهول (هنرمند آمریکایی) (Andy Warhol): در آینده هر کسی به مدت 15 دقیقه در جهان مشهور خواهدشد. پس از این سخن، اصلاح «شهرت 15 دقیقه ای» (یا «شهرت فوری») برای کسانی که بدون تلاش یا مهارت زیاد، مدت کوتاهی جنجال می کنند و مشهور می شوند (به خصوص از طریق اینترنت و شبکه های اجتماعی) رواج یافت.
1920- 1970: در این بازه زمانی بیشترین استفاده از سلبریتی ها در تبلیغ سیگار، محصولات زیبایی، نوشیدنی ها و تجهیزات صوتی بود.
1972: اولین جنجال بر سر پاپاراتزی ها: یک عکاس پاپاراتزی (رون گالِلا) (Ron- Galella) از ژاکلین کِنِدی (همسر رییس جمهور) شکایت کرد، چون ژاکلین بعد از آنکه این عکاس در مکانی عمومی، مخفیانه از او عکس گرفته بود، به افرادش دستور داده بود فیلم و دروبین عکاس را نابود کنند. پس از پایان دادگاه، کندی (رییس جمهور) دستور داد این عکاس حق ندارد تا 64 متری (بعدا با کاهش به 7 متری) زن و فرزندانش بیاید.
1973: یکی از اولین اعتراض های سیاسی سلبریتی ها: مارلون براندو که برای فیلم «پدرخوانده» برنده جایزه اسکار شده بود، در اعتراض به وضعیت بومیان آمریکا در مراسم حاضر نشد و جایزه او را یکی از بومیان آمریکا (عضو قبیله آپاچی) دریافت کرد.
1975: از هر هشت تبلیغ تلویزیونی، در یکی از آنها، یک سلبریتی حضور داشت.
دهه 1980: شرکت های تجاری، ساخت محصول با نام سلبریتی ها را شروع کردند. مثلا شرکت استاندارد برندز (تولیدکننده مواد غذایی) یک آب نبات به نام «رجی» را براساس نام «رجی جکسون» (بازیکن بیس بال) (Reginald Shon Jackson) تولید کرد.
1984: شرکت نایک (تولیدکننده لباس و تجهیزات ورزشی) از مایکل جردن (بسکتبالیست آمریکایی) به عنوان سفیر خود در تبلیغات استفاده کرد. بعد از آن، نایک نام تجاری «ایر حردن» را برای کفش و لباس بسکتبال خود انتخاب کرد. مجله فوربس: مایکل جردن در سال 2015، حدود 100 میلیون دلار از نایک درآمد داشته است.
1984: برای اولین بار یک عطر با نام یک سلبریتی تولید شد. البته عطر لیندا ایوانز (بازیگر زن سینمای آمریکا) نه به نام خودش، بلکه به نام نقشی که در تلویزیون بازی می کرد (کریستال کارینگتون) تولید شد.
1988: برای اولین بار یک ویدئوی جنسی از سیلبریتی ها (از راب لو (Robert Hepler Lowe) به شکل تجاری به فروش رفت.
1989: حدود 75 درصد از محصولات ورزشی خود را با سلبریتی ها تبلیغ می کردند.
دهه 1990: شرکت های تجاری از سلبریتی ها به عنوان سخنگوی شرکت خود استفاده کردند. مثلا شخصیت های فیلم ها یک محصول را در یک کنفرانس مطبوعاتی معرفی می کردند.
1997: دایانا ،همسر سابق ولیعهد انگلستان با نامزد جدیدش در حال فرار از دست پاپاراتزی ها در یک تصادف رانندگی کشته شد. ازدواج چارلز ولیعهد و دایانا (که از خانواده سلطنتی نبود) از ابتدا جنجالی بود و زندگی خصوصی آنها مدام زیر ذره بین قرار داشت. پس از طلاق، دایانا نمی خواست کسی از ماجرای ازدواج دوباره او باخبر شود.
1998: شرکت های تجاری آمریکا، 800 میلیون دلار برای تبلیغات خود به سلبریتی ها پرداختند.
1999: مجله اقتصادی فوربس برای اولین بار «فهرست صد سلبریتی» خود را منتشر کرد. این فهرست شامل سلبریتی هایی است که بیشترین درآمد را دارند و هر سال منتشر می شوند. اکثر این افراد، خواننده و آمریکایی هستند.
2002: شرکت نایک اعلام کرد فروش توپ های گلفش به خاطر استفاده از سلبریتی ها از 50 میلیون دلار به 250 میلیون دلار رسیده است.
2003: در یک نظرسنجی در آمریکا، 63 درصد پاسخ دهندگان گفتند برای آنها زندگی خصوصی ورزشکاران به اندازه زندگی حرفه ای آنها مهم است.
2005: اولین سلبریتی اینترنتی: ویدئویی از تپق های گوناگون گرمانو موسکونی (Germano Mosconi)، مجری و خبرنگار ایتالیایی در اینترنت منتشر شد که باعث شد او در سراسر جهان معروف شود.
2008: اداره آمار آمریکا: دستمزد متوسط مدل های آمریکایی 1 دلار در ساعت است و این شغل یکی از ده شغل بد آمریکا (از نظر درآمد) محسوب می شود. این یعنی که اکثر مدل ها سلبریتی نیستند.
2009: با مرگ مایکل جکسون، رکود توئیت درباره یک شخص شکسته شد. 456 توئیت در هر ثانیه.
2011: انجمن هنرمندان سینمایی هالیوود: میانگین حقوق بازیگران کم‌تر از پنج هزار دلار در سال است (در حالی که متوسط حقوق در آمریکا 25 هزار دلار در سال است). این یعنی که اکثر بازیگران سلبریتی نیستند.
