به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زندگی امام حسن عسکری (ع) مصادف بود با خلاف سه خلیفه عباسی که این امام بزرگوار را تحت شدیدترین مراقبت‌ها نگه می‌داشتند، که این سخت‌گیری‌ها باعث شد تا ایشان به اجبار به عراق بیاید و در شهر سامرا تحت‌الحفظ قرار گیرد.
معتمد عباسی به سبب اخباری که در عظمت و عزت این خاندان و ظهور منجی عالم بشریت از دامن امام عسکری(ع) شنیده بود، همواره حضرت را در مراقبت شدید نگه می‌داشت. در این راستا حضرت را همراه برادرش به زندان «علی بن حزین» فرستاد و همواره از او می‌خواست که گزارش حضرت را برایش بفرستد. زندانبان همواره آگاهی‌های مبسوطی از وضعیت امام را برای خلیفه می‌فرستاد و ابراز می‌کرد که هیچ حرکت سیاسی و اجتماعی که مخالف با حکومت وقت باشد، از حضرت بروز نمی‌کند و منصرف از دنیا شده، روزها را به روزه‌داری و شب‌ها را به عبادت و مناجات با حضرت حق سپری می‌کند. هر وقت خلیفه از او گزارش می‌خواست همین پاسخ را برایش می‌فرستاد تا هنگامی که خلیفه دستور آزادی حضرت را صادر کرد. علی بن حزین شتابان خود را به حضرت رساند و دید که حضرت آماده خروج از زندان است؛ زندانبان با شگفتی از کردار حضرت، پیام معتمد را به ایشان رساند. امام برخاست ولی حرکت نکرد و از زندان خارج نشد. علی بن حزین به امام گفت: «چرا ایستاده‌اید و به منزل نمی‌روید؟» امام فرمودند: «منتظر برادرم جعفر هستم.» علی گفت: «خلیفه فقط دستور آزادی شما را صادر کرده است نه آزادی برادرت را.» حضرت گفت: «به نزد معتمد برو و بگو که ما را با هم زندانی کرده‌اید و اگر تنها به خانه بازگردم مسائلی رخ می‌دهد که از شما پنهان نیست.» هنگامی که خلیفه این پیام حضرت را شنید، دستور آزادی حضرت و برادرش را داد. امام هنگام خروج از زندان به همراه برادرش، آیه «یریدون لیطفوا نورالله بافواهم و الهل متم نوره و لو کره الکافرون» را تلاوت می‌کرد، یعنی کافران می‌خواهند با گفتارهای خویش، نور خدا را خاموش کنند ولی خداوند نورش را کامل خواهد کرد گرچه کافران را خوش نیاید؛ و بدین صورت امام از این حبس بیرون آمد.
روایات زیادی درباره بازداشت امام عسکری(ع) وجود دارد که البته از جهاتی با یکدیگر ناسازگارند. علت این امر، افزون بر این که می تواند اشاره به تعدّد بازداشت آن حضرت باشد، اشتباه مردم در نام خلفا نیز هست. این بازداشت ها عبارت‌اند از:
1- خبری درباره زندانی شدن آن حضرت در دوران مستعین (248- 252) در دست است. صیمری در کتاب «الاوصیاء» نقل کرده است که مستعین دستور بازداشت امام عسکری(ع) و آوردن وی به کوفه را به سعید حاجب داد. ابو الهیثم بن سیابه ضمن نامه‌ای که به امام نوشت، از این خبر اظهار نگرانی کرد. امام در جواب وی نوشتند: «پس از سه روز فرجی حاصل خواهد شد. سه روز بعد، مستعین خلع شد و خطر رفع گردید»، این خبر در منابع دیگر درباره معتز نقل شده است.
2- معتز، دیگر خلیفه سختگیر عباسی، امام عسکری(ع) و برادرش جعفر را زندان کرده است. با توجه به شهادت امام هادی(ع) در سال 254 و امامت فرزندش، آمدن دو برادر به زندان باید در سال 254 یا 255 باشد. صالح بن وصیف از ایادی عباسیان که حراست امام را در زندان بر عهده داشت، از طرف برخی شخصیت‌های عباسی به سختگیری بر آن حضرت و آزار وی تشویق می‌شد که در پاسخ آنها گفت: «قد وکّلت به رجلین شرّ من قدرت علیه فقد صارا من العباده و الصّلاه الی أمر عظیم»، دو تن که آنها را بدترین مردم می‌دانستم بر او مأمور کردم ولی آنان چنان تحت تأثیر امام عسکری(ع) قرار گرفتند که در عبادت و نماز به حد والایی رسیدند. مدارک حاکی از آن است که شخص امام در زندان به طور دائم روزه بوده‌اند.
3- خبری هم درباره دوران مهتدی (255- 256) موجود است. این خلیفه مدعی بود که عمر بن عبد العزیز عباسیان است. ابو هاشم جعفری گفته است: «در دوران مهتدی، هنگامی که در زندان بودم، امام عسکری(ع) را به زندان آوردند.» با کشته شدن مهتدی در سال 256 خدا جان او را از خطر مرگ رهانید؛ زیرا خلیفه قصد کشتن آن حضرت را داشت.
4- امام در خلافت معتمد عباسی (256- 279) زندانی شدند. در روایتی آمده که آن حضرت در سال 259 ق در زندان معتمد در حالی از او جدا شد که بیش از دیگران عظمت الهی آن حضرت را شناخته و از او ستایش می کرد.
انتهای پیام/
دانلود مداحی ویژه شهادت امام حسن عسکری (ع)
جعفر کذاب کیست؟
گلچین مداحی شهادت امام حسن عسکری (ع)
