دو سال بعد از نشست پاریس، سران کشورها بار دیگر برای گفتگو پیرامون چگونگی اجرای تعهدات خود در شهر بن آلمان گرد آمدند.
شنبهی این هفته، شهر بن در آلمان میزبان بیستوسومین کنفرانس کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات اقلیمی بود. در این کنفرانس دستاوردهایی به تصویب رسید که راه را برای اجرای قوانین مربوط به توافقنامهی پاریس در سال آینده هموار کند.
نمایندگان پس از به نتیجه رسیدن برای حفظ این روند بهمدت یک سال دیگر (که شاید به حفظ کرهی زمین کمک کند)، به یکدیگر تبریک گفتند و از کشورها خواستند که برای مقابله با خطرات احتمالی بیشتر تلاش کنند. شیه زنهوا، مذاکرهکنندهی اصلی چین گفت:
تغییرات اقلیمی یک چالش جهانی است. توافقنامه پاریس به این حرکت جهانی و تاریخی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، سرعت بخشیده است و این حرکت برگشتپذیر نیست.
این کنفرانس تعدادی از مشکلات و مسائل کشورهای آسیبپذیر را حل کرد، ولی بسیاری از تصمیمات سخت و پیچیده هم به سال ۲۰۱۸ موکول شدند. در ادامه به مشکلاتی که در بن حل شد و همچنین راهکارهای پیش رو در سال آینده میپردازیم.
مسائل بزرگ هنوز حل نشده استانتظار میرفت کشورهای حاضر در کنفرانس، تصمیمات بزرگی برای این دوره از کنفرانس بگیرند. هدف این ملاقاتها همیشه این بوده است که کشورها قوانینی پیشنویس کنند و به فرآیندها و اهداف مهم در توافقنامه پاریس جامه عمل بپوشانند.
مقالههای مرتبط:در توفقنامهی پاریس در سال ۲۰۱۵، حدودا ۲۰۰ کشور تعهد دادند که انتشار گازهای گلخانه ای خود را مهار کنند. همچنین کشورهای ثروتمند متعهد شدند که هر ساله حداقل ۱۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۰ به کشورهای فقیر کمک مالی کنند تا این کشورها انرژی پاک تولید کنند و در مقابل بلاهای طبیعی آماده شوند.
مذاکرهکنندگان گفتند که آنها پیشرفتهایی در زمینهی گسترش توافقنامه داشتند؛ مخصوصا در بهبود قوانینی که قرار بود به شناسایی کشورهایی که به تعهدشان عمل کردهاند، کمک کند. اما کشورها با این وجود باید قوانینی طراحی و تصویب کنند که آنها را در رسیدگی به مشکلات بزرگتر تغییرات اقلیمی در سال ۲۰۱۸ کنترل و مدیریت کند. سال ۲۰۱۸ کشورها باید مقدار پیشرفتشان در کاهش انتشار گازهای گلخانهای را به طور رسمی گزارش دهند. این مجموعه قوانین باید تا کنفرانس سال آینده در کاتوویتس لهستان تکمیل شود.
ایالات متحده از پایبندی به این توافقنامه چشمپوشی میکندبعد از اینکه ترامپ در ژوئن اعلام کرد که آمریکا در سال ۲۰۲۰ از توافقنامه کنار خواهد کشید، بسیاری ترسیدند که این گفتهی او، باعث خراب شدن گفتوگویهای امسال شود. اما این اتفاق نیفتاد.
مسئولان کاخ سفید در بن، با ارائهی گفتگویی برای ارتقای سوختهای فسیلی و قدرت اتمی، خشم طرافداران اقلیم را برانگیختند. اما در پشت صحنه، تیمی از مذاکرهکنندگان وزارت امور خارجه حضور داشتند که برای همکاری با سایر کشورها در مورد جزئیات سیاست بینالمللی تلاش کردند.
این مذاکرهکنندگان روی چین، هند و سایر کشورهای در حال توسعه فشار آوردند تا این کشورها باید تا آنجایی که میتوانند در مورد گزارشهای خود در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانهای شفافسازی کنند. اما از یک طرف هم پیشنهادهای کشورهای فقیرتر مبنی بر اینکه کمک کاملتری به آنها شود را رد کردند. حتی خشم کشورهای در حال توسعه زیادتر هم شد، چراکه ترامپ اعلام کرد، آمریکا دیگر به گرین کلایمیت فاند، برای کاهش گرمایش جهانی، کمک نخواهد کرد.
رهبران جزایر ناامید شدندجمهوری جزایر فیجی، میزبان رسمی گفتوگوهای امسال بود. سازماندهندگان و برگزارکنندگان این کنفرانس، تلاش کردند که بهجای برگزاری کنفرانس در شهر بن آلمان، این کنفرانس را در یکی از جزایر استوایی اقیانوس آرام برگزار کنند؛ اما رهبران جزایر و سایر کشورهای آسیبپذیر از کمک کشورهای ثروتمند به کشورهای آسیبپذیر در مقابل تغییرات اقلیمی، ابراز ناامیدی کردند.
مذاکرهکنندگان گروهی از کارشناسان فنی را تشکیل دادند تا مسئله را مورد بحث و بررسی قرار دهند. این مسئله که به مسئلهی خسارت و آسیب مشهور است، مورد استقبال رهبران جزایر قرار گرفت. برخی از رهبران گفتند که از وجود برنامههای بیشتر برای ارتقای سطح ایمنی جزایر خوشحال میشوند. ولی آن دسته از رهبرانی که در خطوط اولیهی آسیبها قرار داشتند و زودتر از بقیه نابود میشدند، اعلام کردند که از تاخیر در رساندن پول به آنها که مهترین خواسته آنها نیز است، خسته شدهاند. تامی رمینگسائو، رئیسجمهور مجمع الجزایر پالائو گفت:
مسئله مرگ و زندگی ما در میان است. کمک کردن به جزایر و سایر نقاطی که توسط تغییرات اقلیمی تهدید میشوند، یک درخواست اخلاقی است و نیازمند یک پاسخ اخلاقی است.
زغال سنگ بر مذاکرات سایه انداخته استدنیا هنوز در حال درگیری با وابستگیاش به کثیفترین سوختهای فسیلی است. دانشمندان در روز دوشنبه گزارش کردند که انتشار کربندیاکسید پس از ۳ سال بدون تغییر، به احتمال زیاد در سال ۲۰۱۷ افزایش خواهد یافت و دلیل اصلی آن هم بازگشت چین به مصرف دوبارهی زغالسنگ است. مصرف زغالسنگ تنها مخصوص چین نیست.
کشورها به منابع پاکتری از برق مثل گازطبیعی، انرژی باد و انرژی خورشیدی روی خواهند آورد
آلمان هم در حال گسترش عملیات استخراج معادن زغالسنگ قهوهای است. با وجود اینها، نشانههایی وجود دارد حاکی از اینکه، مصرف بیرویهی زغالزنگ به زودی متوقف خواهد شد. آژانس انرژی بینالمللی گزارشی ارائه کرد که نشان میداد، مصرف زغال سنگ کم خواهد شد و کشورها به منابع پاکتری از برق مثل گازطبیعی، انرژی باد و انرژی خورشیدی روی خواهند آورد. روز پنجشنبه ۱۹ کشور اعلام کردند که تا سال ۲۰۳۰ کاملا مصرف زغالسنگ را متوقف خواهند کرد. البته این اعلام آنها حالت نمادین داشت، چراکه آنها در حال حاضر هم از زغالسنگ استفاده نمیکنند.
دنیا هنوز هم از اهداف مربوط به اقلیم خود بسیار دور استکشورها در توافقنامه پاریس عهد کردند که گرمایش جهانی را تا دو درجهی سانتیگراد از زمان انقلاب صنعتی کاهش دهند. همه در شهر بن اعتراف کردند که کشورها هنوز از این هدف بسیار دور هستند. تعهدهای فعلی برای محدودکردن انتشار گازهای گلخانهای از افزایش ۳ درجهای گرمایش جهانی جلوگیری میکند. اگر دنیا ۳ درجه گرم شود، خطوط ساحلی شکل دیگری میگیرند، بسیاری از جزایر زیر آب میروند و دورهای جدید از موجهای کشنده گرمایی، سیلها و خشکسالیها دنیا را فرا میگیرد.
با این حال، کشورهای کمی بدعتهای جدیدی برای جلوگیری از انتشار ارائه دادهاند. برخی امیدوار هستند که چین در برنامهی تجاری خود در مورد انتشار تجدید نظر کند؛ ولی این کار هم با تاخیر مواجه شده است. طرفداران محیط زیست به آنجلا مرکل، صدراعظم آلمان، فشار آوردند تا جدولی زمانی برای متوقف کردن مصرف زغالسنگ آلمان تنظیم کند، اما او بهسادگی اعلام کرد که در حال رسیدگی به موضوعات مهمتری است و درصدد است تا دولتی جدید پایهگذاری کند.
اکثر کشورها هم تا سالهای آتی صبر خواهند کرد تا نحوهی کمکرسانی خود را تعیین و مشخص کنند. دیپلماسی خیلی آهسته پیش میرود.