به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان با صعود پرو به جام جهانی 2018 روسیه تکلیف هشت تیم حاضر در سید چهارم این رقابت ها مشخص شد و اکنون این تیم ها منتظر روز 10 آذر(یک دسامبر) هستند تا با انجام قرعه کشی جام جهانی بیش از پیش خود را برای برای حضور در بزرگ ترین آوردگاه جهان فوتبال آماده کنند.
صربستان، نیجریه، استرالیا، ژاپن،مراکش، پاناما، کره جنوبی و عربستان هشت تیم حاضر در سید چهارم جام جهانی هستند که در این گزارش با سرمربیان آن هاکه با تدابیر ویژه ای موفق شدند بلیت سفر به سرزمین تزارها را برای تیمهایشان نهایی کنند آشنا می شویم.
بدون شک در تابستان 2018 چشم میلیاردها انسان در سرتاسر کره زمین به عملکرد این مربیان خیره می شود تا شاید برخی از آن ها به عنوان شگفتی ساز جام بیست و یکم خود را مطرح کنند.
صربستان(ملادن کریستائیچ) 
هرچند صرب ها پس از اعلام استقلال از مونته نگرو موفق شدند با هدایت اسلاوولیوب موسلین برای دومین بار جواز حضور در جام جهانی را کسب کنند اما این مربی 64 ساله که در دوران فعالیتش آمار 15 بازی، 8 برد، 5 مساوی و 2 باخت را روی نیمکت عقاب های بالکان ثبت کرده بود نتوانست برای ادامه همکاری با مسئولان فدراسیون فوتبال صربستان به توافق برسد و در 30 اکتبر 2017 به همکاری اش با این تیم پایان داد.
فدراسیون فوتبال صربستان در حال حاضر ملادن کریستائیچ، دستیار موسلین را به عنوان سرمربی موقت انتخاب کرده اند. ملادن 4 مارس 1974 در زنیکا به دنیا آمد و بیشتر دوران بازیگری اش به عنوان یک مدافع را در تیم های وردربرمن و شالکه آلمان سپری کرد. هرچند کریستائیچ در 2 بازی ابتدایی حضورش روی نیمکت سرمربیگری صرب ها یک پیروزی و یک تساوی مقابل چین و کره جنوبی کسب کرده است اما بعید به نظر می رسد او شانس بالایی برای انتخاب به عنوان سرمربی دائمی تیم ملی صربستان داشته باشد.
نیجریه(گرنوت روهر)
ششمین حضور عقاب ها در جام جهانی با هدایت یک مربی کهنه کار آلمانی رقم خورد. گرنوت روهر 28 ژوئن 1953 در مانهایم به دنیا آمد و البته بیشتر دوران فوتبالش یعنی بین سال های 1977 تا 1989 را در تیم بوردو فرانسه پشت سرگذاشت و با 352بازی و 13 گل زده در همین تیم کفش هایش را آویخت. روهر سرمربیگری را هم در بوردو آغاز کرد و پس از هفت سال حضور در این تیم و شش سال سرمربیگری در تیم های سرتیل و نیس برای ادامه مربیگری به یانگ بویز سوئیس رفت.
این مربی آلمانی بین سال های 2006 تا 2010 و آغاز فعالیت در عرصه فوتبال ملی هدایت تیم های آژاکسیو، ساحل تونس و نانت فرانسه را هم بر
عهده گرفت و البته به هیچ وجه موفق نشد در دوران سرمربیگری در فوتبال باشگاهی جامی کسب کند.
جالب اینجاست او در رده ملی هم تنها در تیم های آفریقایی فعالیت کرده است و پیش از اینکه به عنوان سرمربی تیم ملی نیجریه انتخاب شود در تیم های گابن، نیجر و بورکینافاسو مربیگری کرد.
مسئولان فدراسیون فوتبال نیجریه در تاریخ 9 آگوست 2016 گرنوت روهر را به عنوان جانشین سامسون سیاسیا انتخاب کردند و او موفق شد با آمار 11 بازی، 7 برد، 3 مساوی و یک باخت تا پایان نوامبر 2017 نیجریه را به جام جهانی روسیه برساند.
استرالیا(آنجه پوستکوگلو)
استرالیا با برتری 3 بر یک در مجموع 2 بازی رفت و برگشت مقابل هندوراس برای پنجمین بار جواز حضور در جام جهانی را کسب کرد تا پوستکوگلو به برترین سرمربی تاریخ فوتبال کانگوروها تبدیل شود. این مربی که 27 آگوست 1965 در آتن یونان متولد شد در پنج سالگی به دلیل از دست رفتن کسب و کار پدرش در جریان کودتای نظامی یونان همراه با والدین خود به ملبورن استرالیا مهاجرت و از 19 سالگی با پوشیدن پیراهن تیم ملبورن جنوبی فوتبال خود را آغاز کرد.
پوستکوگلو حدود 10 سال در این تیم نه چندان مطرح استرالیایی بازی کرد و در سال 1986 چهار بازی ملی هم برای زردپوشان اقیانوسیه انجام داد. جالب اینجاست که او پس از خداحافظی از فوتبال در سال 1994، دوران مربیگری اش را هم در ملبورن جنوبی آغاز کرد و پس از چهار سال حضور در این تیم در سال 2000 هدایت تیم زیر 17 سال استرالیا را برعهده گرفت. پوستکوگلو تا پیش از نشستن روی نیمکت سرمربیگری کانگوروها در تیم های زیر 20 سال استرالیا، پاناچایکی یونان، بریزبن رور و ملبورن ویکتوری هم فعالیت کرد. 2 قهرمانی لیگ ملی و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اقیانوسیه با ملبورن جنوبی، 2 قهرمانی لیگ حرفه ای استرالیا با بریزبن رور، سه قهرمانی رقابت های زیر 17 سال و 3 قهرمانی رقابت های زیر 20 سال قاره اقیانوسیه از مهم ترین افتخارهای آنجه از ابتدای دوران سرمربیگری اش تا پیش از انتخاب به عنوان سرمربی تیم ملی استرالیا است.
آنجه پوستکوگلو 13 اکتبر 2013 به عنوان جانشین قطعی هولگر اوسیک آلمانی در تیم ملی استرالیا معرفی شد و از آن زمان تا پایان نوامبر 2018 در 49 بازی آمار 22 برد، 12 مساوی و 15 باخت را در این تیم ثبت کرد. او تنها مربی تاریخ این کشور اقیانوسیه ای- آسیایی است که در 2 جام جهانی هدایت کانگوروها را برعهده داشته و البته با کسب قهرمانی جام ملت های آسیا در سال 2015 که در استرالیا برگزار شد، مهم ترین افتخار این تیم را هم به ارمغان آورده است.
ژاپن(وحید هلیل هودزیچ)
ژاپنی ها برای ششمین بار متوالی و این بار با هدایت یک مربی سرشناس بوسنیایی به نام وحید هلیل هودزیچ راهی جام جهانی شدند. او 15 اکتبر 1952 در یابلانیکا یوگسلاوی سابق(بوسنی و هرزه گوین فعلی) به دنیا آمد. او بیشتر دوران بازیگری اش را در تیم های ولز موستار یوگسلاوی و نانت فرانسه پشت سر گذاشته و به عنوان یک مهاجم در 15 بازی ملی برای یوگسلاوها 8 گل به ثمر رسانده است. هلیل هودزیچ پس از پایان فوتبالش با پیراهن تیم پاری سن ژرمن فرانسه در سال 1990 سرمربیگری را در ولز موستار شروع کرد و پس از 2 سال حضور در این تیم به فوتبال فرانسه رفت. بئوویس، لیل، رن و پاری سن ژرمن تیم های فرانسوی هستند که وحید بین سال های 1993 تا 2005 روی نیمکت آن ها نشست و توانست یک قهرمانی لیگ دسته دوم با لیل، یک نایب قهرمانی لوشامپیونا و یک قهرمانی جام حذفی فرانسه با پاری سن ژرمن را کسب کند. مهم ترین افتخارهای باشگاهی این مربی 65 ساله در زمان حضور او در تیم راجا کازابلانکا مراکش رقم خورد. او در فصل 97-1998 یک قهرمانی جام باشگاه های آفریقا، یک قهرمانی سوپرکاپ آفریقا و یک قهرمانی لیگ مراکش را با راجا کازابلانکا کسب کرد.
ترابوزان اسپور ترکیه(2دوره) الاتحاد عربستان و دینامو زاگرب کرواسی دیگر تیم های باشگاهی هستند که این بوسنیایی در دوران سرمربیگری اش هدایت آن ها را برعهده داشته است. قهرمانی لیگ کرواسی در فصل 11-2010 دیگر افتخار دوران فعالیت وحید در عرصه باشگاهی است.
کسب عنوان بهترین مربی فرانسه در سال 2001 و نشان لژیون دونور(نشان لیاقت کشور فرانسه) در سال 2004 هم مهم ترین افتخارفردی اوست.
ساحل عاج نخستین تیم ملی است که هلیل هودزیچ هدایت آن را برعهده گرفت و البته موفق شد این تیم را به جام جهانی 2010 برساند اما او پس از شکست مقابل الجزایر در 27 فوریه 2010 در فاصله چهار ماه مانده تا جام جهانی آفریقای جنوبی از سمت خود برکنار شد.
هلیل هودزیچ بین سال های 2011 تا 2014 روی نیمکت الجزایر نشست و توانست برای دومین بار با این تیم به جام جهانی صعود کند. جنگجویان صحرا با هدایت این مربی در جام جهانی برزیل عملکرد خوبی داشتند و تنها به دلیل شکست 2 بر یک مقابل آلمان، قهرمان آن رقابت ها در مرحله یک هشتم نهایی با جام جهانی خداحافظی کردند.
مسئولان فدراسیون فوتبال ژاپن در مارس 2015 هلیل هودزیچ را به عنوان جاشنین خاویر آگیره مکزیکی انتخاب کردند و او برای سومین دوره متوالی و این بار با هدایت سامورایی ها جواز حضور در جام جهانی را کسب کرد. وحید تا پایان نوامبر 2015 در 33 بازی، آمار 19 برد، 6 مساوی و هشت باخت را با ژاپن ثبت کرده است.
مراکش(هروه رنارد)
طلسم 20 ساله شیرهای اطلس در راه صعود به جام جهانی با هدایت یک مربی خوش چهره فرانسوی و البته دستیاری مصطفی حاجی، اسطوره فوتبال مراکش شکست و آن ها موفق شدند جواز حضور در جام جهانی 2018 را کسب کنند.
هروه رنارد 30 سپتامبر 1968 در ایکس-لیس-باینس فرانسه متولد شد. از کن می توان به عنوان معروف ترین تیم دوران بازیگری رنارد نام برد. او از سال 1999 مربیگری را در آخرین تیم دوران بازیگری اش یعنی دراگوئینان آغاز کرد. کمبریج یونایتد انگلیس، سونگ دانام ویتنام و چربورگ فرانسه سه تیم گمنامی بودند که رنارد از سال 2004 تا 2007 در آن ها فعالیت کرد اما مسئولان فدراسیون فوتبال زامبیا در سال 2008 تصمیم گرفتند از این مربی برای هدایت گلوله های مسی(لقب تیم ملی زامبیا) استفاده کنند. او در دوره اول حضورش در تیم ملی زامبیا عملکرد خوبی نداشت اما پس از سرمربیگری در تیم ملی آنگولا و USM الجر الجزایر به زامبیا بازگشت و موفق شد تنها قهرمانی تاریخ این کشور در جام ملتهای آفریقا را در سال 2012 به ارمغان آورد.
پس از جدایی از زامبیا رنارد در تیم های سوشو و لیل فرانسه هم فعالیت کرد اما پس از نشستن روی نیمکت ساحل عاج در سال 2014 موفق شد باردیگر عنوان قهرمانی جام ملتهای آفریقا را کسب کند. او از فوریه 2016 به جای بادو ازاکی سرمربیگری شیرهای اطلس را برعهده گرفت و توانست برای پنجمین بار این تیم را به جام جهانی برساند.
10 برد، 5 مساوی، 5 باخت حاصل عملکرد رنارد در 20 بازی به عنوان سرمربی تیم ملی مراکش تا پایان نوامبر 2017 است.
پاناما(هرنان داریو گومز)
پاناما برای نخستین بار در تاریخ فوتبال خود موفق شد با هدایت یک سرمربی مطرح کلمبیایی به جام جهانی صعود کند.
هرنان داریو گومز که در سال 2002 اکوادور را برای نخستین بار به جام جهانی رسانده بود پس از 16 سال این کار را با صعود پاناما به جام جهانی روسیه تکرار کرد.
گومز 3 فوریه 1956 در مدلین کلمبیا است که و بین سال های 1975 تا 1984 به عنوان یک هافبک دفاعی نه چندان مطرح برای تیم های مدلین و اتلتیکو ناسیونال به میدان رفت.
او در سال 1991 سرمربیگری خود را با هدایت اتلتیکو ناسیونال آغاز کرد و پس از 2 فصل حضور در این تیم به عنوان سرمربی تیم ملی کلمبیا انتخاب شد. هرچند گومز این تیم را به جام جهانی 1998 فرانسه رساند اما با قرار گرفتن در رتبه سوم گروه هفت آن رقابت ها توفیق خاصی در فرانسه نداشت و با پایان جام جهانی از سه رنگ ها جدا شد و پس از یک سال استراحت سرمربیگری اکوادور را برعهده گرفت.
حضور در جام جهانی 2002 و حذف در مرحله گروهی آن مسابقات هم حاصل عملکرد پنج ساله گومز در تیم ملی اکوادور است.
این مربی کلمبیایی در سال 2006 به عنوان سرمربی تیم ملی گواتمالا انتخاب شد اما در 2 سال حضور در جمع آبی و سفیدها هم تنها یک عنوان سومی جام ملتهای آمریکای مرکزی را کسب کرد. گومز پس از یک سال فعالیت در تیم سانتافه آرژانتین و همچنین یک سال استراحت 5 می 2010 بار دیگر پس از 12 سال سرمربیگری کلمبیا را برعهده گرفت اما با توجه به کسب نتایج ضعیف و البته فشار رسانه ها و شخصیت های برجسته این کشور در سال 2011 به دلیل ضرب و شتم یک زن در مقابل کلوپ شبانه مجبور شد از سمت خود استعفا دهد.
گومز در سال 2012 به عنوان سرمربی مدلین انتخاب شد اما در این تیم هم توفیق خاصی نداشت.
مسئولان فدراسیون فوتبال پاناما 15 فوریه 2014 برای هدایت تیم ملی این کشور با گومز به توافق رسیدند و این مربی 60 ساله در سه سال اخیر در کنار کسب جواز جام جهانی 2018 روسیه، یک عنوان سومی گلد کاپ(رقابت های منطقه کونکاکاف) یک سومی و یک نایب قهرمانی جام ملتهای آمریکای مرکزی و جایزه برترین مربی منطقه کونکاکاف در سال 2015 را هم به دست آورد.
گومز همراه با کارلوس کی روش و هنری میشل تنها مربی ای است که با سه تیم مختلف مجوز حضور در جام جهانی را کسب کرده است.
کره جنوبی(شین تائه یونگ)
پس از اخراج اولی اشتیلیکه آلمانی از سرمربیگری کره جنوبی در ژوئن 2017 مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور هدایت ببرها را به شین تائه یونگ سپردند و او هم با خوش شانسی و کسب 2 امتیاز مقابل ایران و ازبکستان موفق شد زمینه ساز دهمین حضور کره ای ها در ادوار جام جهانی را فراهم کند.
شین 11 آوریل 1969 در چونبوک به دنیا آمد و بیشتر دوران بازیگری اش را هم در تیم ایلهوا چونما دنبال کرد. او بین سال های 1992 تا 1997 به عنوان یک هافبک تهاجمی در 23 بازی ملی سه گل برای کره جنوبی به ثمر رساند و پس از خداحظی از فوتبال در سال 2005 به عنوان دستیار میرون بلیبرگ در تیم کوئنیزلند روز(بریزبن رور) استرالیا دوران مربیگری خود را استارت زد. پس از 3 سال حضور در این کشور شین به کشورش بازگشت و ابتدا به عنوان سرپرست سئونگنام ایلهوا چونما فعالیت خود را آغاز کرد اما بین سال های 2009 تا 2012 روی نیمکت سرمربیگری این تیم نشست. قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا در سال 2010 و جام حذفی کره جنوبی در سال 2011 حاصل دوران سه ساله سرمربیگری او در عرصه باشگاهی است.
شین تائه یونگ از سال 2014 به عنوان سرپرست و در ادامه مربی تیم ملی کره جنوبی به کادرفنی این تیم پیوست اما از سال 2016 همزمان با حضور در جمع دستیاران اشتیلیکه به عنوان سرمربی تیم های ملی زیر 23 و زیر 20 سال کره هم فعالیت هایش را آغاز کرد و با این تیم ها تجربه حضور در المپیک ریو و جام جهانی جوانان را هم به دست آورد.
او تا پایان نوامبردر شش بازی آمار یک برد، 2 مساوی و 3 شکست را ثبت کرده است.
عربستان(ادگاردو بائوزا)
با وجود اینکه سعودی ها پس از 12 سال با هدایت برت فن مارویک هلندی موفق به صعود به جام جهانی شدند اما مسئولان فدراسیون این کشور در اقدامی عجیب قرارداد این مربی را تمدید نکردند تا برای انتخاب جانشین فن مارویک با ادگاردو بائوزا آرژانتینی به توافق برسند.
بائوزا 26 ژانویه 1958 در گرانادرو بیگوریا آرژانتین به دنیا آمد و به عنوان یک مدافع بین سال های 1977 تا 1989 برای تیم روساریو سنترال در 440 بازی 102 گل به ثمر رساند. او که 3 بازی ملی هم برای آلبی سلسته در کارنامه دارد در سال 1991 با پیراهن وراکروز مکزیک از فوتبال خداحافظی کرد.
بائوزا دوران سرمربیگری اش را هم در سال 1999 با هدایت روساریو سنترال آغاز کرد. ولز سارسفیلد، سن لورنزو(2 دوره) و کولون(2 دوره) دیگر تیم هایی هستند که بائوزا در کشورش روی نیمکت آن ها نشست و البته هیچ افتخاری با این تیم ها کسب نکرد. نخستین افتخار این مربی 59 ساله در سال 2005 و با هدایت اسپورتینگ کریستال پرو رقم خورد چراکه او توانست اسپورتینگ را در این سال به قهرمانی لیگ پرو برساند. بائوزا در 2 مقطع بین سال های 2006 تا 2013 روی نیمکت L.D.U کیتو اکوادور نشست و با این تیم هم 2 قهرمانی لیگ اکوادور، یک قهرمانی جام لیبرتادورس و یک جام سودآمریکانا را به دست آورد. النصر عربستان و سائوپائولو برزیل دیگر تیم های بائوزا در عرصه باشگاهی هستند.
او برای نخستین بار اول آگوست 2016 هدایت یک تیم ملی را برعهده گرفت اما تنها پس از هشت بازی از هدایت آرژانتین به دلیل کسب نتایج ضعیف برکنار شد و البته پس از انتخاب به عنوان سرمربی تیم ملی امارات در 11 می 2017 نتوانست شیخ نشین ها را هم به جام جهانی برساند تا پس از چهار ماه از این تیم هم اخراج شود و در فاصله حدود یک سال سومین تجربه مربیگری ملی اش را هم تجربه کند.
بائوزا از 21 سپتامبر 2017 هدایت عربستان را در دست گرفت و تا پایان نوامبر در پنج بازی تدارکاتی با این تیم 2 پیروزی و سه شکست را تجربه کرد.
انتهای پیام/
