ساعت: 12:13 منتشر شده در مورخ: 1396/06/26 شناسه خبر: 1194517
دخمه‌های سنگی «کافرکِلی» که با فضای معماری دست‌کندی در مسیر جاده هراز از پلور به سمت آمل و به سمت شهر رینه دیده می‌شود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بلاغ، دخمه‌های سنگی کافرکلی‌ها فضای معماری دست‌کندی است که در مسیر جاده هراز از پلور به سمت آمل شاهد مجموعه سوراخ‌هایی در دل کوه هستیم که اکثرا با نگاهی ساده از آن می‌گذرند.
آنچه را که ابن اسفندیار کاتب در کتاب طبرستان، رویة ۵۷، از جایگاهی به نام وَرْ (وَرِکوه) که به معنی پناهگاه و غار در کوهستان، یاد کرده، همان است که نمونه‌هایی از «وَرْها» در چند جایگاه از آبادی‌های کوهستان لاریجان و رویان در نزد عامه به نام «کافر کلی» نامیده می‌شوند.
هنوز نمونه‌های زیادی از «وَرْها» در کوهستان پنجاب، نمارستاق (نیمه رُستاک)، اسک، نیاک، ایرا (و در جایگاهی به نام ایرج وَرْ) دیده می‌شود.
دسترسی به جایگاه پاره‌ای از «وَرْها» بستی سخت و صعب‌العبور است و با توجه به کاوش‌های باستان‌شناسی و بقایای سفال‌هایی که در این خانه‌ها پیدا شده، می‌توان قدمت آنها را به اوایل دوران اسلامی یعنی حدود هزار سال پیش نسبت داد یعنی دورانی که ایران مورد هجوم اعراب قرار گرفته است.
به نظر می‌رسد این خانه‌ها در دل کوه با امکان زندگی در بلندمدت، همراه با محل‌هایی برای نگهبانی به‌خاطر عدم پذیرش کیش و آیین جدید و یا به‌خاطر ترس از هجوم اعراب بنا شده و به همین دلیل نام این غارها کافرکلی یعنی محل زندگی غیرمسلمانان است.
انتهای پیام/
