رامبد جوان در این فیلم که ژانری جنایی معمایی دارد سعی کرده تمام ذهنیت مخاطب از خودش را یک‌باره تغییر دهد و بیننده را وادار کند او را به شکل یک کارگردان خیلی جدی ببیند.
فرادید| «نگار» تازه‌ترین و چهارمین فیلم بلند سینمایی رامبد جوان است که بعد از نمایش آن در جشنواره فجر سال ۹۵، از چهارشنبه گذشته روی پرده سینماها رفت.
به گزارش فرادید؛ رامبد جوان از زمانی که در نقش پسرک ریزنقش و شیطان خانه سبز ظاهر شد تا امروز که مجری شو تلویزیونی خندوانه شده است هنوز نتوانسته تصویری جدی از خود برای مخاطب برجای بگذارد. او تنها در فیلم«گناهکاران» ساخته فرامرز قریبیان نقشی جدی داشت که به نظر می رسد خیلی در ذهن مخاطب جا باز نکرد. جوان همیشه در نقش‌های خنده‌دار و پر سر و صدا بازی کرده و حتی فیلم‌هایی که ساخته هم از این قاعده مستثنا نیستند.
«نگار» تازه‌ترین و چهارمین فیلم بلند سینمایی رامبد جوان است
در «ورود آقایان ممنوع» که به جرأت می‌توان گفت از بهترین فیلم‌های طنز سینمایی در دهه اخیر بود رامبد جوان بسیار خوب و روان کارگردانی کرد، البته بازی بی‌نقص رضا عطاران هم بار سنگینی را از روی دوش فیلم بر می‌داشت. اما فیلم «اسپاگتی در ۸ دقیقه» و «پسر آدم دختر حوا» به راحتی در رده کمدی‌های میان مایه سینمای ایران قرار میگرفتند و باز هم نقش خود رامبد جوان با همان شلوغی و سر و صدای همیشگی نتوانست جذابیت فیلم را اضافه کند.
رامبد جوان هنوز نتوانسته تصویری جدی از خود برای مخاطب برجای بگذارد
اما این بار جوان پس از جدایی از سحر دولتشاهی و تصمیم به ازدواج با نگار جواهریان دست به اقدامی تازه زده و در قالب کارگردان وارد بازی شده است. او در فیلمی که نام همسرش بر آن گذاشته، نقش اول را به نگار جواهریان داده و خودش از بازی در فیلم کنار کشیده است. رامبد جوان در این فیلم که تمی جنایی معمایی دارد سعی کرده تمام ذهنیت مخاطب از خودش را یک‌باره تغییر دهد و بیننده را وادار کند او را به شکل یک کارگردان خیلی جدی ببیند.
نقش اول را به نگار جواهریان داده و خودش از بازی در فیلم کنار کشیده است
طرح فیلم‌نامه را خودش نوشته اما نویسنده کار احسان گودرزی است، او در این اثر سعی کرده مخاطب را چنان پیچ در پیچ و گیج جلو ببرد که تا آخر در این ابهام بماند که این تصاویر واقعیت بوده یا خیالات نگار نقش اول فیلم.
«او دختر خانواده‌ای نیمه مرفه و اصیل است، پدر او دریک معامله اقتصادی شکست خورده و با اسلحه خودکشی کرده است. این تحلیلی است که پلیس نسبت به مرگ او اعلام می‌کند اما نگار این تحلیل را باور ندارد و برای رسیدن به اصل ماجرا تصمیم می‌گیرد که روزهای آخر پدر را مرور کند.» این خلاصه‌ای است از داستان این فیلم که متأسفانه تا امروز هنوز نتوانسته خیلی مخاطب را جذب کند.
او در این اثر سعی کرده مخاطب را چنان پیچ در پیچ و گیج جلو ببرد که تا آخر در این ابهام بماند
حضور محمدرضا فروتن، در نقش پیمان که از نزدیکان پدر نگار است و قطعاً شیفته او شده بار سنگینی به فیلم داده اما فروتن این بار نتوانسته بعد از این‌همه سال تکرار در نقش عاشق‌پیشگی خوب از پس این کار بربیاید.
فروتن این بار نتوانسته در نقش عاشق‌پیشگی خوب از پس این کار بربیاید
مانی حقیقی دیگر چهره این فیلم هم نتوانسته است از کلیشه‌های تکراری در فیلم‌های رامبد جوان (پدر پگاه آهنگرانی در فیلم ورود آقایان ممنوع) خارج شود. او همچنان سعی می‌کند نقش مرد بامزه و جذاب فیلم را بازی کند اما فیلم‌نامه ضعیف این فرصت را از او می‌گیرد. و البته تکرار این نقش برای مخاطب خیلی جذاب هم نیست.
فیلم‌نامه «نگار» یادآور دو فیلم سینمای ایران است در سالهای اخیر است، «اعترافات ذهن خطرناک من» از هومن سیدی و «اژدها وارد می‌شود» از مانی حقیقی.
مانی حقیقی در فیلم نگار گویا نقشش در ورود آقایان ممنوع رو تکرار کرده است
فیلم نگار اصلاً از قواعد یک فیلم معمایی پیروی نمی‌کند. در تمام فیلم گره‌های داستان به جای اینکه با ذکاوت و سماجت یک کارآگاه یا پیگیری نگار حل شود، به شکلی متافیزیکی حل می‌شوند. یک چک هفت میلیاردی از پدر نگار که سرنخ تمام مشکلات است، بعد از یکی از کابوس‌های نگار توی دست او پیدا می‌شود.
این نوع قصه‌های پیچ‌درپیچ که هرچه پیش می‌روید بیشتر به تخیلی بودنش پی می‌برید، مخاطب را در سینما قدم به قدم عقب می‌کشد. چرا که هر جا فکر می‌کند موفق شده با یک واقعیت در فیلم پیش برود تازه می‌فهمد همه اینها خیالات بازیگر بوده و این موضوع به طور تکرارشونده در تمام فیلم جذاب نیست.
فیلم نگار اصلاً از قواعد یک فیلم معمایی پیروی نمی‌کند
نگار جواهریان در نقش نگار شباهت زیادی به نقشش در فیلم هومن سیدی (اعترافات ذهن خطرناک من) دارد. او شاید تا امروز همیشه نقش دخترکان آرام و بی حاشیه سینمایی را باز می‌کرده، نقش‌های او در فیلم‌هایی مثل «یک حبه قند» یادآور این نکته است، اما در این فیلم به همت همسرش دست به نقشی پر هیجان و شلوغ زده که تا حد خشونت و تیراندازی هم پیش می‌رود. اشکان خطیبی در یک نقش بسیار کوتاه، بازی‌ای مشابه کار هومن سیدی در فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» دارد و یک خلافکار خرده‌پا و کمی بامزه است.
نگار جواهریان شباهت زیادی به نقشش در فیلم هومن سیدی دارد
علیرضا شجاع نوری و آتیلا پسیانی دو هنرمندی که بازی در این فیلم را پذیرفته‌اند شاید بی نقص ترین قسمت این فیلم باشند. شجاع نوری در نقش آقای ولیان پدر نگار کسی است که مدام جایش با نگار عوض می‌شود. او در ذهن نگار می‌رود و می‌آید و مخاطب در اکثر مواقع گیج می‌شود که این تفکرات نگار است یا واقعیت پدرش. آتیلا پسیانی اما بی‌صداترین نقش فیلم را دارد و خیلی آرام و روان مثل همیشه در فیلم جلو می‌رود.
این فیلم مشخصاً برای نگار جواهریان ساخته شده است
نکته مهم این است که این فیلم مشخصاً برای نگار جواهریان ساخته شده است. کارگردان تمام بار فیلم را بر دوش او گذاشته و خواسته با این کار در یک فیلم ناگهان هنر خود و همسرش را به رخ بیننده بکشاند. این فیلم با توجه به ژانر خاصی که انتخاب کرده و فیلم‌نامه‌ای که خوب درنیامده نمی‌تواند جای خاصی در سینما باز کند اما می‌توان آن را به‌عنوان هدیه‌ای از رامبد جوان به همسرش تلقی کرد.
