دوازدهمین اجلاس میراث ناملموس یونسکو درحالی قرار است در کره جنوبی به بررسی دو پرونده «کمانچه» و «چوگان»ِ ایرانی بپردازد که به نظر ردی از کشور جمهوری آذربایجان در آنها دیده می شود.
به گزارش ایسنا، در طول سال های گذشته جمهوری آذربایجان برای حضور در یونسکو و جهانی کردن میراث فرهنگی اش، تمایل خود را بیشتر به سمت جهانی کردن میراثی برده که از ایران وام گرفته است. «تار»، «چوگان» و «دُلمه» از به روزترین موارد در این زمینه هستند و معمولا با انتشار خبرهای جهانی شدن این نمونه از پرونده ها، دوستداران، کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی در کشور هجمه ی خود را به سمت میراث فرهنگی می برند.
با ثبت جهانی «تار ترکی» توسط آذربایجان در آذر سال ۱۳۹۱ و در هفتمین جلسه کمیته میراث معنوی یونسکو، دفتر ثبت آثار تاریخی با برگزاری جلساتی با دفتر موسیقی سعی در برنامه ریزی برای حفظ دیگر سازها و ثبت جهانی آن ها کرد، حتی در این راستا تهیه پرونده های ثبت جهانی به کارشناسان این دفتر تخصصی آموزش داده و در نخستین قدم پرونده «کمانچه» تهیه شد.
بعد از آن نوبت «چوگان» بود، آذر ماه سال ۱۳۹۲ آذربایجان این بازی سنتی ایرانی را نام با نام «چوگان بازی سنتی با اسب در قره باغ»» به نام خود در یونسکو ثبت کرد و بار دیگر اعتراض ها به سمت سازمان میراث فرهنگی روانه شد و این بار اعلام شد ایران می تواند هم «تار» و هم «چوگان» را به نام خود ثبت جهانی کند.
و قدم های بعدی برای جهانی کردن «چوگان ایرانی» برداشته شد، بنابراین این بازی سنتی قرار است به صورت مستقل امسال در دوازدهمین اجلاس یونسکو جهانی شود.
براساس آخرین اخبار منتشر شده از سوی مسئولان دفتر ثبت آثار تاریخی، "هنر نواختن و ساختن کمانچه" و پرونده "چوگان، بازی سوار بر اسب، همراه روایتگری و موسیقی" قرار است در یونسکو مطرح و بررسی شوند.
البته فرهاد نظری مدیر کل دفترثبت آثار تاریخی اوایل امسال در گفت وگو با رسانه ها اعلام کرده بود قرار است پرونده ی «کمانچه» به صورت مشترک با کشور آذربایجان به یونسکو معرفی شود، صحبتی که با انتشار جدیدترین خبرها از آن هیچ حرفی زده نشده است.
از سوی دیگر بهمن سال ۱۳۹۵، محمد حسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به ایسنا اعلام کرده بود؛ «چوگان و طب سنتی ایرانی در اجلاس سال ۲۰۱۷ مطرح می شوند.»
البته پرونده ی طب سنتی ایرانی در آذرسال ۱۳۹۲ و زمانی که آذربایجان چوگان را به نام خود زد، برای نخستین بار در هشتمین اجلاس میراث معنوی یونسکو مطرح شد که به دلیل نیاز به انجام اصلاحات توسط یونسکو برگشت داده شد.
