9 قانون در تربیت کودک از دیدگاه اسلام
مستقل شدن کودکان خود باید از 9 قانون در تربیت کودک پیروی نمود به فرزندتان بگویید چه انتظاری از او دارید و چه رفتاری را می‌پسندیداین قانون‌هاي تربیت مهمترین اصول تربیتی میباشند که بیش ترین کارآمدی را دارند و در بیشتر موارد صدق می کنند.
تحسین و پاداشبرترین پاداش برای کودکان تعریف، تمجید، تحسین و محبتِ شماست.
ثبات قدم و استمراروقتی مقرراتی را برای کودکتان تعیین می کنید، نباید آن را به سادگی تغییر دهید. اغلب والدین برای برقراری آرامش در منزل و یا پایان دادن به گریه فرزندانشان، قوانین را نقض میکنند اما اگر قاعده اي را تعیین کردید، هیچ کس «همسرتان، مادربزرگ و حتی خود شما» نباید آن را نقض کند و همگی باید آن را محترم بشمارید. قانون وقتی قانون هست که همۀ آن را رعایت کنند و در برابر آن مطیع باشند.
برقراری روال معیننظم و روال مشخصی را در منزل برقرار کنید. مهمترین اصل در برقراری روال معین در زندگی؛ تعیین وقت دقیق خوابیدن، بیدار شدن و غذا خوردن هست. وقتی روال مشخصی را در زندگی برقرار کردید، فقط در موارد خاص مثل زمان سفر یا مریضی میتوانید انعطاف به خرج دهید. تربیت صحیح فقط با وجود نظم امکان‌پذیر هست اما این فقط فرزند شما نیست که باید نظم را رعایت نماید بلکه تمام اعضای خانواده باید منظم باشند تا کودک منظم زندگی کند و امکان تربیتش فراهم شود. تعیین روال مشخص، چهارچوبِ برنامه خانواده هست و باید آن را حفظ کرد اما افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید.
حدو حدود و خط قرمزهاکودکان باید به طور کامل با حد و حدود و خط قرمزها آشنا باشند و به وضوح بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام یک غیر قابل قبول میباشند. با تعیین حد و حدود برای فرزندتان مشخص میکنید، از وی چه انتظاری دارید و محدوده آزادی عمل او تا کجاست.
نظمحفظ حد و حدود و خط قرمزها با رعایت نظم امکان‌پذیر میشود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. نکته پر اهمیت این هست که هرگز نباید نظم را با بهرهگیری از خشونت و تنبیه برقرار کنید.
هشدارهاهشدار دو نوع هست.در هشدار نوع اول برنامه بعدی هرروز را به اطلاع کودک می رسانید. برای مثال به او اطلاع می دهید تا چند دقیقه دیگر سفره غذا پهن میشود. در هشدار نوع دوم رفتارِ نامناسب فرزندتان را به او گوشزد می کنید، در واقع به او فرصت میدهید تا رفتار خود را تصحیح کند.
انتظاراتبهتر هست به فرزندتان بگویید چه انتظاری از او دارید و چه رفتاری را می‌پسندید. برای این منظور، با او راجع به خواسته‌هایتان صحبت کنید اما از ارائه توضیح اضافه، استدلال و پیچیده کردن موضوع پرهیز کنید و فقط نکته اصلی را به ساده ترین شکل ممکن بیان کنید. به خاطر بسپارید؛ توضیح‌هاي خود را متناسب با سن فرزندتان بیان کنید و از آن‌ها سوال کنید آیا متوجه شده که چرا چنین انتظاری از او دارید یا خیر، تا این که به تدریج نظم مورد نظر شما را بپذیرد.
محدودیتهاخونسرد بوده و بر اعصاب خود مسلط باشید. بدون شک تصمیم نهایی بر عهده شما والدین هست. نافرمانی را نباید با خشم و فریاد پاسخ دهید، همینطور اجازه ندهید، کودکان به سهولت با اعصابتان بازی کنند.
مسئولیتپذیریکودکان در نهایت روزی بزرگ خواهند شد پس به آن‌ها اجازه رشد بدهید. به انها امکان دهید، کارهای کوچک را خودشان به تنهایی انجام دهند و موفقیت‌هاي هر چند ناچیز به دست آورند تا اعتماد به نفسشان پرورش یابد و مهارت‌هاي زندگی و توانایی‌هاي اجتماعی در آن ها تقویت شود. اما یادآوری میکنم که انتظارهای شما باید متناسب با سن و توانایی‌هاي انها باشد، در غیر این صورت به جای برنده شدن، بازنده بودن را به فرزند خود می‌آموزید.
