۵۸۰۷۰۳
۹۸۲ بازدید
روزنامه هفت صبح - احمد رنجبر: رامبد جوان فینال «خنداننده شو» را به جای استودیو «خندوانه» در سالن همایش های برج میلاد برگزار کرد تا این گونه عظمت مسابقه را به رخ بکشد. این اتفاق اما تبدیل به پاشنه آشیل شد؛ چرایی اش را در این گزارش بخوانید.پنجشنبه شب فینال مسابقه «خنداننده شو» توام با یک غافلگیری بود؛ مسابقه به جای دکور همیشگی در سالن بزرگ همایش های برج میلاد و با شرکت بیش از هزار شرکت کننده برگزار شد. رامبد جوان و همکارانش در «خندوانه» به این نتیجه رسیده بودند عظمت این مسابقه استعدادیابی به حدی است که باید جایی هم تراز با آن درنظر گرفت تا حق مطلب بهتر ادا شود. این اتفاق اما نیفتاد؛ به یک دلیل ساده: از بین رفتن اتمسفری که «خنداننده شو» در آن هویت یافت و به محبوبیت رسید.
پیش از این مسابقات در محل همیشگی «خندوانه» ضبط می شد با این تفاوت که مدل قرار گرفتن صندلی ها تغییر می کرد تا تماشاگر بیشتری در استودیو جا بگیرد و از آن سوی شمایل مسابقه تفاوتی نسبی با برنامه های روتین داشته باشد. رامبد جوان برای فینال ترجیح داد دست به ریسک بزند و مسابقه بین مجید افشاری و میثم درویشان پور را در سالن همایش های برج میلاد برگزار کند.حسی که از بین رفت
تغییر ولو مثبت نیاز به زمان دارد تا جا بیفتد و بیننده به آن عادت کند. یعنی ابتدا به ساکن، جا به جایی لوکیشن برگزاری مسابقه فینال «خنداننده شو» توام با ریسک است؛ به ویژه آن که قرار بوده فقط یک قسمت از مسابقه در محلی جدید ضبط شود. علاقه مندان «خنداننده شو» از چند ماه پیش تا حالا شرکت کنندگان را در فضایی مشخص، با رنگ و لعابی مشخص و حتی چهره هایی مشخص (تماشاچی ها) دیده اند و ناخودآگاه بخشی از جذاییت برنامه برای شان حاصل این فضای آشنا بوده. شکستن فضای آنها در ابعاد سالن همایش های برج میلاد حسی که در یک محل جمع و جور ایجاد شده بود را از بین برد و گویی با اختتامیه یک جشنواره سینمایی رو به رو هستیم نه «خنداننده شو» همیشگی.
تکرار یک تجربه ناموفق
مهم تر از همه اینها تجربه ای است که «خندوانه» از بزرگ کردن دکور دارد و در نهایت علیه آن تمام شد. در فصل سوم، یکی از دلایلی که «خندوانه» را از روزهای اوج دور کرد، به استودیوی وسیع آن بر می گردد. در زمان پخش بارها به این مسئله اشاره کردیم و در نهایت خود رامبد جوان اشتباه را پذیرفت و اعلام کرد این تمهید جواب نداده و حالا در فصل چهارم برنامه را در استودیویی جمع و جورتر ضبط می کند. اگر بیننده ثابت «خندوانه» بودید، می دانید «هم نفس بودن» با تماشاچی داخل استودیو از فاکتورهای مهم موفقیت آن است و وقتی دکور بزرگ شود، انرژی ای که باید شکل نمی گیرد. در مسابقه فینال «خنداننده شو» این اتفاق یک بار دیگر افتاد. عوامل فنی خیلی تلاش کرده بودند اما نتوانستند حس دورهم بودن را منتقل کنند.
ریسکی که لازم نبود
مسابقه همیشه توأم با حساسیت و هیجان است چه برسد که شرکت کننده ها تازه کار باشند و برای اولین بار مسابقه ای در حد و اندازه «خنداننده شو» را تجربه کنند. در طول مسابقه غالب آنها گرفتار استرس می شدند و اتفاقا یک پای فینال یعنی مجید افشاری قبل از هر اجرا معضل استرس داشت. حالا که زمین بازی 10 برابر می شود طبیعی است که نگرانی ها هم بزرگ تر شود.
«خوشبختانه» هر دو فینالیست از این سد عبور کردند ولی تا لحظه آخر احتمال تحقق نتیجه معکوس وجود داشت. کمااینکه مربیان هم به این مسئله اشاره داشتند و نمی توانستند بر نگرانی خود سرپوش بگذارند. واقعا فینال «خنداننده شو» به چنین ریسکی می ارزید؟
خندوانه قدرت نمایی لازم ندارد
می توان سوال را دوباره تکرار کرد: «واقعا فینال «خنداننده شو» به چنین ریسکی می ارزید؟» راستش نه. منتها سازندگان برای قدرت نمایی تصمیم گرفتند از سعادت آباد به شهرک غرب کوچ کنند و مسابقه پایانی را با حضور هزار و اندی تماشاگر سامان دهند. رامبد جوان خودش به جای احسان کرمی برنامه را شروع کرد و ابایی نداشت بگوید به خاطر این اتفاق هیجان دارد و دلش نیامده بهره ای از برنامه نبرد.
«خندوانه» اینقدر بزرگ شده و به اندازه ای محبوبیت به دست آورده که برای اثباتش نیاز به سالن همایش های برج میلاد ندارد. «خنداننده شو» از همان استودیوی کوچک نبش فرحزاد محبوب شد؛ با همان المان ها و مختصات خودش.
خرج الکی
می دانیم «خندوانه» به واسطه حامیان مالی قدرتمند به نقطه ای رسیده که ضبط یک برنامه در سالن همایش های برج میلاد برایش «چیزی» نباشد. اما چنین حرکت هایی با مانیفست کلی آن جور در نمی آید. اتفاقا در همین برنامه رامبد جوان از کمپین «هم سفره» یاد کرد و از بیننده ها خواست به یاد نجات کودکانی باشند که سوءتغذیه دارند. خب می شد هزینه فینال را به «هم سفره» اختصاص دهند و حتی این تصمیم را در برنامه اعلام کنند.
ماجرا را جور دیگری هم می توان دید؛ اصلا گیریم که «خندوانه» هزینه «هم سفره» را کنار گذاشته و چه بسا سالن همایش های برج میلاد به خاطر جایگاه تهیه کننده و ارتباطش با شهرداری تخفیف خورده اما بیننده از پس پرده خبر ندارد. وانگهی، او یک برنامه می بیند که تا پیش از این صاحب هویت شده بود و به بهانه «فینال» بر آن خدشه افتاده. حتی اگر برنامه اعلام نتیجه در سالن همایش های برج میلاد ضبط می شد، «خنداننده شو» کمتر ضرر می دید و هویت آن زیر سوال نمی رفت.
جای خالی هیات انتخاب
نمی دانیم ماجرا چیست اما به عنوان مخاطبی که «خنداننده شو» را از ابتدا پیگیری کرده تصور می کردیم هیات انتخاب در مسابقه فینال «مهمان ویژه» باشند. شاید دعوت شدند و نیامدند، شاید هم دعوت نشدند. شاید هم گوهر خیراندیش، کمال تبریزی و آتیلا پسیانی در برنامه اعلام برترین کمدین حضور خواهندداشت. به هر حال محض یادآوری می گوییم که این سه نفر تاثیر فراوانی در کشف استعدادها دارند. آنها در دور مقدماتی 20 نفر را گزینش کردند و به مرحله اصلی مسابقه «خنداننده شو» فرستادند.
حالا که مسابقه تمام شده ارزش کار شان مشخص می شود و چه خوب که سهمی از برنامه آخر داشته باشند. حتما شنیدن نظرات آنها درباره مجید افشاری، میثم درویشان پور و دیگر شرکت کننده ها جذاب است. این نکته ای است که بعد از پخش قسمت نخست «خنداننده شو» یادآوری کردیم اما در طول برپایی مسابقه اشاره ای به آن نشد. گفتیم گوهر خیراندیش، کمال تبریزی و آتیلا پسیانی کار سختی داشتند و با تیزبینی 20 نفر شرکت کننده بااستعداد را در زمینه کمدی انتخاب کردند.
