ساعت: 15:46 منتشر شده در مورخ: 1396/04/18 شناسه خبر: 1145280
امروزه در حالیکه انتظار رشد و توسعه این ظرفیت مهم شهرستان متصور بود،درعمل چیز دیگری اتفاق افتاده است،اکنون سالهاست که کشت و صنعت با بحران های مختلف دست و پنجه نرم کرده است،بحران بدهی های کلان بانکی،بحران حق و حقوق پرداخت نشده پرسنل و ... دست به گریبان است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مُکریان؛ برای مسافرانی که از ضلع شمالی مهاباد از سمت جاده ارومیه وارد شهر می شوند،از اولین چشم اندازهایی که جلب توجه می کند مجموعه ساختمان ها و سوله های کشت و صنعت مهاباد هستند،هرچند مجموعه کشت و صنعت هیچوقت به جایگاه واقعی خود در اقتصاد منطقه نرسید، تکه تکه شد و جفا دید و رو براه نشد ، اما هنوز هم مردم مهاباد و خصوصا متولدین دهه های ٤٠ تا ٦٠ با خاطره های فراوان، این مجموعه بزرگ قلع و قمع شدهء و کلنگ زنی شده پیش از انقلاب را به کلیت همین نام می شناسند.
کشت و صنعت مهاباد مجموعه ایست متشکل از چهار شرکت "مجتمع کشت و صنعت مهاباد"، "مجتمع دامداری و صنعتی مهاباد"، "مجتمع هما مرغ مهاباد" و "مجتمع سردخانه زمزم مهاباد" این پروژه در فرایند زیرساخت سازی اقتصادی غرب کشور که در دهه ٤٠ شمسی فرایند آن بیشتر از پانزده سال بطول انجامید،بصورت ناتمام ساخته شد که وظیفه تامین محصولات فراوری شده کشاورزی و دامداری منطقه غرب کشور را برعهده داشت و حتی صادرات به کشورهای هم جوار نیز در ادامه توسعه فعالیت آن پیش بینی شده بود.
سال ٧٢ و پس از فراغت از خدمت برای کار به مجموعه کشت و صنعت مهاباد مراجعه کردم، پس از چند رفت و آمد و پرسش و پاسخ های معمول،حکم اشتغال در یکی از واحدها به من ابلاغ و به اولین محل کار رسمی زندگی ام قدم نهادم.
آن دوران کشت و صنعت مجموعه ای پر جنب و جوش و فعال بود،گرگ و میش صبح سرویسهای نقلیه یکی پس از دیگری پر می آمدند و خالی باز می گشتند، تیم پیمانکاران و تیم کارفرما در کنار هم و منسجم در راستای تولید و رونق اقتصادی، همگام و همصدا قدم بر می داشتند، هر روز واحدهای مختلف ارائه گزارش و عملکرد و تعویض نوبت می کردند.
هما مرغ در چند شیفت کار می کرد و مجتمع دامداری و صنعتی با مدیریت "مهندس سپهرالدین" ولوله ای در شهر و منطقه راه انداخته بود.
زندگی در خانه های سازمانی که بر روی تپه ماهوری مشرف به دشت شهرویران بنا شده بودند با شور و حرارتی خاص جریان داشت.
سالن واحدهای جوجه کشی از جنب و جوش لبریز بود، روزانه محموله های مرغ و گاو و گوسفند از اقصی نقاط ایران به مهاباد می رسیدند بر روی باسکول ٥٠ تنی شبانه روزی اش می خزیدند و یکی پس از دیگری تخلیه می شدند، آن زمان بوی خاص کشت و صنعت مانند برندی تا ده ها کیلومتر آنطرف تر علامت پویایی این مجتمع تولیدی بزرگ بود.
اگرچه وضعیت فعال و پر تحرک آن زمان کشت و صنعت مهاباد را باید مرهون زحمات مدیران بومی و ماهیت دولتی-خصوصی آن قلمداد کرد،و هرچند نه تنها کشت و صنعت مهاباد به دلایل زیاد و بلاخص بی مهری مسئولین هرگز به چشم اندازهای تعیین شده خود نرسید، بلکه حتی نزدیک هم نشد،با این اوصاف هم توانست در وضعیت بحران بی کاری منطقه و با استفاده از ظرفیت ماهیت کشاورزی و دامپروری استان نقشی مثبت ایفا نماید،باید گفت: اگر امروزه مجتمع های کشت و صنعت ویرانه ایست متروکه ،روزگاری کانون جنب و جوش و نماد اشتغال و تولید در شهرستان محسوب می شد.هرچند همانطور که گفته شد افق برنامه های جامع و کامل این مجموعه عظیم تولیدی که مقرر بود ده ها هزار نفر را شاغل کند با فسخ قرارداد پیمانکار بعلت پیروزی انقلاب ناکام ماند اما این پتانسیل توانا اما مغفول مانده بعد از دهه شصت توانست نقش چشمگیری در اقتصاد و اشتغال مهاباد ایفا نماید،بطوریکه زمانی به قطب شاخص اشتغال زایی شهرستان تبدیل شده بود، افراد بسیاری بصورت روزمزد شرکتی و پیمانی و قراردادی و رسمی در آن به فعالیت مشغول بودند،ماهیت تولیدی و همخوانی آن با ظرفیت جنوب استان سیکل کاری و منظمی را بوجود آورده بود که باعث دلگرمی جوانان جویای کار می شد،در مرحله اول بسیاری از فارغ التحصیلان کشاورزی دانشگاهی، زمانی که هنوز دانشگاهها تولید انبوه و بی کیفیت دانشجو را سرلوحه کار خود قرار نداده بودند ،جذب کار شدند و دریک کلام کشت و صنعت این سرمایه ملی زنده بود.
امروزه در حالیکه انتظار رشد و توسعه این ظرفیت مهم شهرستان متصور بود،درعمل چیز دیگری اتفاق افتاده است،اکنون سالهاست که کشت و صنعت با بحران های مختلف دست و پنجه نرم کرده است،بحران بدهی های کلان بانکی،بحران حق و حقوق پرداخت نشده پرسنل،بحران بدهکاری به مرغداران و طلبکاران حقیقی،بحران بیمه و تامین اجتماعی،بحران بدهی هایی دولتی ،بحران فروش و قطعه قطعه کردن آن ،بحران متعارضین ،بحران پرونده سازی،بحران سیاسی کردن مطالبات کارگری،بحران چادر نشینی طولانی طلبکاران و بحران فسادهای داخلی. کارشناسان معتقد هستند که رسوخ سوء مدیریت در رده های مختلف ،از مدیران ارشد تا پایه در این سرمایه ملی باعث افت و زیان دهی و نهایتاً اضمحلال آن بوده است،البته اگرچه نمی توان ضعف مدیریت را در این بحران و خسران انکار کرد، اما فراتر از آن،سیاست های غلط دولت در اجرای اصل ٤٤ قانون اساسی، به بهانه خصوصی سازی و واگذاری این مجموعه عظیم به ثمن بخس به مدیران منتصب به یقه سفیدهاست ،این افرداد غیر حرفه ای در کار و با ماهیت دلالی مآب را می توان بعنوان ریشه ای ترین دلیل این بحران قلمداد کرد.
هنگامی که وام های کلان میلیاردی توسط مدیران این مجموعه به بهانه بازسازی و تجدید فعالیت از سیستم بانکی دولتی بدون کمترین هزینه و تشریفات جذب و دریافت می شود و بر خلاف مصوبه بحران زدایی از کشت و صنعت در بخش مسکن و انبوه سازی در شمال کشور هزینه می شود،و هنگامی که این وام های کلان که پشتوانه اشان اسناد این مجموعه مردمی و متعلق به مهاباد است،باز پرداخت نمی شوند،هنگامی که هرگونه اراده در برخورد با مدیران این مجموعه با حمایت سایه نشین ها به شکست منجر می شود،آیا نمی توان اقرار کرد که در پشت پرده غارت کشت و صنعت به غیر از فاکتور سوء مدیریت کاذب،دستهایی پنهان وجود دارد؟پاسخ این پرسش و قضاوت نهایی را به مردم واگذار می کنیم.
انتهای پیام/ ی
