در بسیاری از موارد زن و شوهرها در ایران، روابط اجتماعی بسیار محدودی را دارند. به عنوان مثال فرزندان یک خانواده ممکن است به دفعات شاهد دعوای پدر و مارد خود باشند و آسیب های جدی و جبران ناپذیر ناشی از آن را تحمل کنند.
گروه فرهنگی: در حالی که واکنش ها نسبت به اقدام نیما کرمی و همسرش در پایان برنامه دعوت ادامه دارد، وی در توضیحی اعلام کرده است که اقدامش برای درآغوش کشیدن همسرش با این تصور صورت گرفته است که دوربین های تلویزیونی در پایان برنامه خاموش بوده است.
به گزارش بولتن نیوز، شب های ماه مبارک رمضان، برنامه ای تحت عنوان دعوت با اجرای نیما کرمی و زینب زارع روی آنتن رفت که از ویژگی های خاصی در اجرا برخوردار بود.
زینب زارع هر شب پس از معرفی خود به عنوان مجری برنامه تاکید می کرد که به همراه همسرش این برنامه را اجرا می کند.
وی همسرش را با عناوینی چون همسر عزیزم، همسرم و. خطاب می کرد تا نشانه هایی از زندگی خانوادگی و علاقه شخصی اش را نیز آشکار نماید. چهارم تیرماه بود که ناگهان تصویر نیما کرمی در حالی که همسرش را در پایان برنامه در آغوش می کشید منتشر شد و برخی با تردید این موضوع را مورد بررسی قرار داده و تاکید می کردند واکنش صدا وسیما به این اقدام می تواند واکنشی جنجالی باشد. از این رو آینده کاری این دو مجری را زیر علامت سئوال بزرگی قرار می دادند. جدا از عرف رایج در برنامه سازی های صدا و سیما و قوانین و قواعد مرتبط به آن این اقدام را از زوایایی دیگر نیز می توان مورد بررسی قرار داد. حتی اگر به کفته نیما کرمی این اقدام بدون قصد قبلی صورت گرفته باشد و وی با تصور خاموش بودن دوربین ها در مقابل مردم حاضر همسرش را در آغوش کشیده باشد اما دست به دست شدن این کلیپ در شبکه های اجتماعی نشان از حساسیت مردم نسبت به این مساله دارد.
یک – ایران با بحران کاهش ازدواج، خصوصا در میان جمعیت جوان روبروست. بدون تردید افزایش سن ازدواج، فشارهای فرهنگی و اجتماعی فراوانی را بر ایران وارد می کند چرا که فرزندان پس از رسیدن به سنین سی سال و ... دیگر تبعیت چندانی از خانواده های خود ندارند و همین مساله ممکن است فرزندان کوچکتر خانواده ها را تحت تاثیر قرار دهد.
باید توجه داشت اقداماتی از این دست، یعنی احترام گذاشتن به حریم روابط شرعی و ... خود می تواند زمینه ها را برای افزایش اشتیاق به ازدواج در میان مدت و ترویج الگوی ازدواج سالم و عشق ورزی در حریم زندگی زناشویی آشکار نماید.
دو – در بسیاری از موارد زن و شوهرها در ایران، روابط اجتماعی بسیار محدودی را دارند. به عنوان مثال فرزندان یک خانواده ممکن است به دفعات شاهد دعوای پدر و مارد خود باشند و آسیب های جدی و جبران ناپذیر ناشی از آن را تحمل کنند اما همان پدر و مادرهایی که به سادگی مقابل چشم فرزندان بر سر هم فریاد می کشند، حاضر نیستند با یکدیگر روبوسی کرده یا همدیگر را در آغوش بکشند. این در حالی است که چنین روابطی نه تنها بنیان های عاطفی در میان خانوارها را تقویت می کند بلکه الگویی مناسب برای فرزندان می شود تا دریابند عشق ورزی در حریم خانواده تا چه میزان به محکم شدن روابط یک خانواده با یکدیگر منجر می شود.
سه – اقدام نیما کریم و زینب زارع هر چند اقدامی نامتعارف بود اما می تواند الگویی برای احترام به روابطی که در چارچوب شرع و قانون شکل می گیرد باشد، در این صورت می توان با نشان دادن موفقیت های زندگی یک زوج و فاصله گذاری آن با روابط دیگر، نشان داد که جامعه ایران تا چه میزان به حریم روابطی از این دست احترام می گذارد.
چهار – صدا و سیما و رسانه های عمومی از روزنه های مشروع باید برای نشان دادن استحکام خانواده ها استفاده کنند و مادامی که این روابط در چارچوب عرف و قانون اجتماع ایران باشد، می تواند مورد تبلیغ واقع شوند.
