به نقل از پایگاه یونیورسیتی هرالد، پژوهشی جدید نشان می‌دهد عوامل ژنی و موروثی نمی‌تواند در ابتلا به افسردگی تاثیرگذار باشد، بلکه این استرس‌های دوران کودکی است که با تاثیری که روی ذهن و مغز انسان می‌گذارد موجب افسردگی می‌شود.
استرس‌های ناشی از چالش‌ها و مشکلات زندگی روزمره نیز روی عملکرد مغز تاثیر منفی گذاشته و احتمال ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد.
یک گروه تحقیقاتی از دانشکده پزشکی "آیکان" (Icahn) ماونت سینای نیویورک نقش ژنتیک را در ابتلا به افسردگی مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که ژن‌های وراثتی تاثیرگذار نیستند بلکه مولکول‌هایی که این ژن‌ها را تنظیم می‌کنند و نحوه عملکردشان را مشخص می‌کنند، می‌توانند اثرگذار باشند.
کاترین پنیا سرپرست گروه تحقیقاتی گفت: "موش‌های آزمایشگاهی که در دوران کودکی مورد بی‌توجهی از طرف مادرشان قرار گرفتند دچار تغییرات ژنی شدند که موجب ابتلای آنان به افسردگی شد. این تغییرات ژنی در حالی اتفاق افتاد که هنوز اثری از افسردگی در رفتار موش‌ها دیده نمی‌شد."
موش‌های جوانی که در کودکی‌شان متحمل استرس شدند یک زندگی عادی داشتند، تا اینکه در دوران بلوغ خود با یک استرس دیگر روبرو شدند و بر اثر تاثیرات مخربی که استرس‌های کودکی روی مغزشان گذاشته بود در مواجهه با استرس جدید دچار تغییرات ژنی و در نهایت افسردگی شدند.
این پژوهش رابطه میان تحمل استرس در دوران کودکی و افسردگی را به خوبی روشن کرد و به پزشکان در اتخاذ روش مناسب برای درمان بیماران مبتلا به افسردگی کمک شایانی می‌کند.
این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.
