دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان
«اَللّهُمَّ نَبِّهْنى فیهِ لِبَرَکاتِ اَسْحارِهِ وَنَوِّرْ فیهِ قَلْبى بِضیاَّءِ اَنْوارِهِ وَخُذْ بِکُلِّ اَعْضاَّئى اِلىَ اتِّباعِ اثارِهِ بِنُورِکَ یا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعارِفینَ.»
خدایا آگاهم ساز در این ماه از برکات سحرهاى آن و نورانى کن در آن دلم را به پرتو انوار آن و بگمار تمام اعضاء و جوارحم را به پیروى کردن آثارش به نور خود اى روشنى دهنده دلهاى عارفان.
شرح دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان - آیت‌الله مجتهدی تهرانی
«اللّهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ»؛ خدایا متوجه کن من را تا از برکات سحر ماه رمضان استفاده کنم.
مردم از برکات سحر غالباً استفاده نمی‌کنند. در طول سال از سحر باید استفاده کرد به خصوص در ایام ماه رمضان.
حافظ می‌گوید «آن گنج خداداد که خدا داد به حافظ / از ورد شب و روز و دعای سحری بود».
آیت‌الله مجتهدی تهرانی با بیان اینکه من مرید حافظ نیستم و برخی این شاعر را رد می‌کنند و برخی دیگر او را تأیید، اظهار می‌کند: در موارد مشکوک نظریه ندهید. من طرفدار و مرید حافظ نیستم؛ ولی اشعار او را می‌خوانم و گاهی تفأل هم می‌زنم. اگر هم حافظ، رد شود به این معنی نیست که کتاب او را نخوانیم.
این استاد اخلاق ادامه می‌دهد: در شب اول قبر ملائکه نمی‌پرسند «من حافظ»؟ اگر هم پرسیدند؛ می‌گویم نمی دانم. ولی ملائکه می پرسند که «من ربّک»، رب تو کیست؟ که در پاسخ باید گفت: «الله جل جلاله ربّی» اگر پرسیدند «من نبیّک» می‌گویم: «محمدٌ نبیی». نکیر و منکر این سؤال‌ها را می‌پرسند. سؤال دیگر «من امامک» است که در پاسخ باید گفت: «علیٌ امامی».
وقتی که امیرالمؤمنین حضرت زهرا (س) را دفن کرد، بالای قبر ایستاده بود. نکیر و منکر این سؤالات را از حضرت زهرا (س) سؤال کردند و حضرت زهرا (س) خدا و پیامبر (ص) را معرفی کرد. گفتند؛ «من امامک» که در جواب گفت: «هذا فتی، هذا امامی» این جوانی که بالای سر من ایستاده امام من است.
خدا کند که خوب بتوانیم جواب بدهیم و اگر موفق نشویم به خوبی جواب دهیم چه کار باید کرد؟ یکی از دعاهایمان این باشد که خدایا هنگام مردن لال نمیریم، شهادتین را به زبان بیاوریم و دعای عدیله بخوانیم.
آیت‌الله مجتهد تهرانی ادامه می دهد: از برکات سحر استفاده کنید و حتی آنها که به دلایل شرعی روزه نمی گیرند نیز هنگام سحر بیدار شوند و دعا کنند و از برکات سحر بهره ببرند.
«ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ»؛ خدایا قلبم را به ضیاء سحر نورانی کن.
سحر یک نور و روشنایی دارد و خدایا به آن روشنایی سحر قلبم را روشن کن. قلب‌های ما زنگ زده و چشم و گوش ما آلوده شده است؛ دیگر مانند گذشته با شور عبادت نمی‌کنیم. در ماه رمضان از خدا بخواهیم تا قلبمان را نورانی کند.
«وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الی اتّباعِ آثارِهِ»؛ خدایا کاری کن تا تمام اعضای من از آثار تو پیروی کند.
در دعا هر دو دستتان را بلند کنید و هرچه می‌توانید دستان خود را بلند کنید. در این حالت خدا زودتر حاجت می‌دهد.
در آخر دعا می‌خوانیم «بِنورِکَ» یعنی به نور خودت این دعای من را مستجاب کن.
حال مگر خدا نور دارد؟ بله «الله نور سماوات والارض».
در آخر هم می‌گوییم؛ «یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین» ای خدایی که قلب عارفین را نورانی کردی.
اینها که عارف حقیقی هستند نه عارف زبانی. برخی ریش خود را می تراشند و سبیل می گذرانند و می گویند که من عارف هستم. از دل و عرفان و عشق دم می زنند. اینها بچه بازی است. عرفانی که توسط شخص تاریک چهره بیان می‌شود، چه عرفانی است؟ یک وقت امام (ره) از عرفان صحبت می‌کند و یک وقت آدمی که محاسن ندارد از عرفان صحبت می‌کند. اینها با هم متفاوت است. به هر حال، ای خدایی که قلب عارفین را نورانی کردی، این دعاها را درباره من مستجاب کن...
التماس دعا
