بحث بحران و ورشکستگی بانک‌های کشور مطرح است. حدود نیمی از منابع بانک‌ها به دلیل عدم وصول مطالبات معوق و بدهی دولت به نظام بانکی، منجمد شده است و نمی‌توانند از آن استفاده کنند و همین باعث شده بانک‌ها وارد رقابت ناسالمی شوند و با رقابت در موضوع پرداخت نرخ سود بالا به سپرده‌ها، به دنبال جذب منابع هستند تا بتوانند سرپا باشند.
مطالبات معوق بانک‌ها به علاوه طلب آنها از دولت که نتوانسته‌اند بگیرند، بانک‌ها را در وضعیتی قرار داده که منابع مالی گردش مناسبی ندارد. اگر این مبالغ برمی‌گشت، بانک می‌توانست تسهیلات دهد و از این محل درآمد کسب کند تا وضعیت آنها بهتر شود.
نیمی از منابع بانک‌ها، قفل و منجمد شده است؛ از طرفی بانک‌ها بر روی مطالبات معوق، نمی‌توانند سود در نظر بگیرند؛ زیرا اصل پول هم معلوم نیست وصول شود و سودی نمی‌تواند در ترازنامه لحاظ کند تا زمانی که تعیین تکلیف بدهی‌ها شود. لذا بانک‌ها امکان پرداخت تسهیلاتشان یا کلا از بین می‌رود و یا محدود می‌شود.
گفته می‌شود بانک‌ها در جذب منابع وارد رقابت ناسالم شده و برای جذب سپرده نرخ سود بالایی پرداخت می‌کنند، تا زمانی که دولت در مورد بدهی خود به نظام بانکی تصمیم نگیرد که چه می‌خواهد انجام دهد، بانک‌ها نمی‌توانند، غیر از این انجام دهند. بانک مرکزی هم راه‌حلی ارائه نمی‌دهد؛ فقط عنوان می‌کند که بانک‌ها سود خود را کاهش دهند. بانک‌ها پاسخ میدهند اگر سود را کاهش دهیم منابع از بانک خارج می‌شود و همان روز ورشکسته می‌شویم.
دولت باید بدهی خود به نظام بانکی را تعیین تکلیف کند. دولت اکنون عددی در حدود 150 هزار میلیارد تومان به نظام بانکی بدهکار است. دولت می‌تواند با انتشار اوراق قرضه بدهی خود را تعیین تکلیف کند.
