پشت زمین را سوره صبرت کمان کرده‌ست
باغ پر از شعر بهاری را خزان کرده‌ست
آنقدر خوبی که به شوقت «یاکریم»ی.. آه
در بین آیات قنوتت آشیان کرده است
دست کریمت دوستان و دشمنانت را
بر سفره‌های مهربانی، میهمان کرده‌ست
تنهایی و هجران، به همراه غم و غربت...
دست خداوندی تو را هم امتحان کرده‌ست
تیری برای بوسه بر تابوتت آماده‌ست
تیری برای بوسه؛ جسمت را نشان کرده‌ست
با نام تو هر روضه خوانی شعله می‌گیرد
داغ تو حتی آسمان را نوحه‌خوان کرده‌ست
داغ تو سنگین است ای آقای مظلومان
آنقدر که جان مرا آتشفشان کرده ست
هر شاعری که دفترش از نام تو خالی‌ست
هر کس که باشد در مسیر خود زیان کرده‌ست
انتهای پیام/
