وقتی که می گوییم E3، یعنی حائز اهمیت ترین دوره هر سال برای ما. شاید هیچ اتفاق سالانه دیگری تا این حد اهمیت نداشته باشد و به همین دلیل وقتی به نیمه دوم خرداد ماه می رسیم هر روز صبح از هیجان بیدار می شویم و خبرها را می خوانیم.
E3 به معنای واقعی یعنی تعیین سرنوشت یک سال آینده و حتی یک نسل. آنچه که امسال اتفاق می افتد نیز بی اهمیت نیست. مایکروسافت با سخت افزار جدیدی پا به میدان می گذارد و تمام تمرکز سونی و نینتندو باید روی بازی هایی باشد که ادامه فروش کنسول هایشان را تضمین می کند.
الکترونیک آرتز و یوبیسافت باید خودشان را به گیمرها ثابت کنند و نشان دهند که راه درستی در پیش گرفته اند. بتسدا هم یک بار دیگر فرصت دارد تا با عناوین درجه یک خود دلربایی کند.
از هر سو که بنگریم، E3 یک مصاف بی نظیر بین تایتان های حوزه بازی های ویدیویی است که فرصت گلاویز شدن با یکدیگر را دارند. مهم ترین نبرد اما نبرد میان سونی و مایکروسافت است.
در ادامه برخی از اعضای تحریریه دیجیاتو نظرات خود را در مورد آنچه که آرزو دارند و یا آنچه که انتظارش را می کشند مطرح می کنند.
پدرام بهادری
خوب، بد، زشت
می دانیم که شرکت محبوب راکستار و حتی Take-Two، کمپانی مادر آن، چندان اعتقادی به نمایشگاه E3 و تمام شور و اشتیاق آن ندارند. کنفرانس های E3 احتمالا آخرین مکان و زمانی است که می توانیم در آن انتظار دیدن تریلری از نسخه جدید سری جاه طلبانه Red Dead را داشته باشیم اما خب آرزو کردن که عیبی ندارد.
چندی پیش بود که راکستار خبر تاخیر انتشار بازی را اعلام کرد و نمایش یک تریلر جذاب آن هم در بزرگترین گردهمایی گیمرها، می تواند به راحتی به عطش بیشتر طرفداران منتهی شود، صبری که بدون شک ارزش آن را دارد.
از انفجار اتم تا کشتن اژدها
اگر از علاقه مندان سبک نقش آفرینی هستید، تقریباً غیر ممکن است که خاطرات شیرینی از سری بازی هایی چون Elder Scrolls و یا Fallout نداشته باشید. کمپانی بتسدا امسال نیز در نمایشگاه E3 کنفرانس خبری خواهد داشت، کنفرانسی که خالی از غافل گیری و سوپرایز نخواهد بود.
آیا قرار است نسخه جدیدی از سری Elder Scrolls معرفی شود؟ یک نسخه فرعی لذت بخش دیگر چون نیو وگاس برای سری Fallout؟ رونمایی از یک بازی کاملا جدید؟ و یا تمام این موارد؟ هر چه باشد، بی صبرانه منتظر کشف جواب این سوال ها هستم.
رستگاری مرد قرمزپوش
درست زمانی که قهرمانان کتاب های مصور در دریای بازی های ویدیویی به سختی دست و پا می زدند و به عناوینی ضعیف و کم سن و سال پسند تبدیل شده بودند، استودیو راک استدی به زیبایی نشان داد که گیمرها لیاقت چه بتمن و جوکری را دارند. حالا این بار فرصتی برای استودیو اینسامنیک پیش آمده تا مرد عنکبوتی را به قهرمانی واقعی و جدی بدل کند.
دنیای اسپایدرمن و دشمنانش پتانسیل خلق تجربه ای لذت بخش را دارند اما سوال اصلی آن است که سونی و اینسامنیک از عهده این ماموریت سخت بر می آیند؟ در کنفرانس امسال سونی، به پاسخ این سوال نزدیک تر می شویم.
پویا پورنصیر
عقرب ردموندی ها
نمایشگاه E3 امسال پتانسیل بسیاری برای تبدیل شدن به یکی از بهترین نمایشگاه های چند سال اخیر را دارد. رونمایی از قوی ترین کنسول تاریخ، یعنی پروژه اسکورپیو، در صورت عملکرد درست مایکروسافت می تواند تبدیل به ستاره نمایشگاه شود. قیمت پایین کنسول اسکورپیو در کنار رونمایی از انحصاری های مختلف می تواند وضعیت را به نفع ردموندی ها تغییر دهد.
بازگشت نینتندو به عرصه رقابت
در طرف دیگر، شرکت نینتندو قرار دارد که تمام تمرکزش را روی کنسول نینتندو سوییچ می گذارد. فروش خوب نینتندو سوییچ حاکی از آن است که تلاش های این شرکت مثمر ثمر واقع شده و تنها نیاز دارد تغذیه شود؛ با انحصاری های متعدد. رونمایی از یک متروید به علاوه فرنچایزهای جدید، می تواند به فروش کنسول هیبریدی نینتندو سوییچ سرعت ببخشد.
برنده بازی تاج و تخت
شرکت سونی در حال حاضر برنده نسل هشتم است، و برای تحکیم جایگاه خود فقط نیاز به انحصاری های متنوع دارد. حضور خدای جنگ و نسخه دوم د لست آو اس به تنهایی برای اینکار کافی است و همه ما بی صبرانه منتظر رونمایی از این دو بازی هستیم.
حسین توکلی
سرمستی درجهنم زیبا
در رویداد PlayStation Experience سال گذشته بود که در چند دقیقه همه چیز تغییر کرد. معرفی نسخه دوم یکی از خوش ساخت ترین و خاطره انگیز ترین بازی های تاریخ به بهترین نحو ممکن اتفاق افتاد. صدای خسته و سرد الی که با نوای گیتارش همراه شده بود ندای یک شاهکار دیگر را به گوش می‌رساند.
و ما تشنه تر از همیشه برای چشیدن لذت دوباره حال و هوای گرفته The Last of Us. به شخصه دیدن گوشه ای از بازی و یا انتشار تریلری دیگر از بازی را به هر اتفاق دیگری در نمایشگاه امسال ترجیح می دهم.
کابوی ها نمی‌میرند
چند سال از انتشار Red Dead Redemption می‌گذرد اما هنوز هم وقتی سراغ کنسول های نسل هفتمی می‌رویم بهترین انتخاب برای تجدید خاطره و گذران وقت محسوب می‌شود. محصولی که پس از سال ها نه گرافیکش از بازی های روز چیزی کم دارد و نه داستان و گیم پلی اش کهنه می‌شود.
پس چه چیزی می‌تواند بهتر از این باشد جز نسخه بعدی از همان بازی؟ بدون شک یکی از جاذبه های اصلی امسال امکان پخش تریلری از گیم پلی بازی است. تاریخ انتشار Red Dead Redemption 2 بهار ۲۰۱۸ معین شده که احتمال حضور آن را در E3 امسال تقویت می‌کند.
شاهکار خفته (؟)
پس از جدایی کوجیما از کونامی، اتفاقات گوناگونی برای این کارگردان ژاپنی افتاد. از تاسیس شرکتی جدید به نام خودش تا سفر به استودیو های معروف ساخت بازی برای کسب اطلاعات. تا اینکه او از بازی جدید و مرموز خود رونمایی کرد.
این رونمایی که توسط دو تریلر گنگ و ویدئو کلیپ گونه انجام شد ایده خاصی در رابطه با خود گیم پلی و سبک و اتمسفر بازی ارائه نکرد و به شخصه امیدوارم امسال شاهد اطلاعات مستقیمی از خود بازی و نه بازیگران و طراحی هنری اش باشیم؛ چون در آخر رسالت بازی، بازی است و نه جمع آوری افراد مشهور و گنجاندن آن ها در سکانس ها برای ساخت یک موزیک ویدئو.
پوریا دانشور
Borderlands 3
بوردرلندز یکی از جذاب ترین و لذت بخش ترین فرنچایز های نسل قبل بود. ترکیب دنیای آخرالزمانی و حس شوخ طبعی تاریک و تا حدی ابلهانه، باعث شده بود که عناوین این سری بسیار مفرح و منحصر به فرد باشند. بوردرلندز ها از بهترین عناوین کو-آپ محور نسل پیش هم به شمار می رفتند و لذت بازی کردنشان در کنار دوستان، وصف نشدنی بود. دنیای بوردلنز، هنوز جا برای کار دارد و ما هم منتظر رونمایی از سومین نسخه از این سری هستیم.
بازی بعدی Rocksteady (شاید سوپرمن!)
عناوین سری بتمن: آرکام از بهترین و با کیفیت ترین بازی های دهه اخیر بودند. استودیو با استعداد Rocksteady، خالق این سری، عناوین زیادی در کارنامه خود ندارد، اما همین چند بازی جای پای این استودیو را در میان بزرگان صنعت ویدیو گیم تثبیت کردند. مدتی است که خبری از این استودیو به گوش نمی رسد، امیدواریم که در E3 پیش رو از پروژه بعدی راکستدی رونمایی شود.
Starfield
بتسدا نام تجاری و دامنه Starfield را در سال 2013 ثبت کرد، ولی بعد از 4 سال، هنوز خبری از عنوانی با این نام نشده. با این حال، امسال شایعات جذابی به گوش می رسد. شایعه شده که بتسدا قرار است از عنوانی نقش آفرینی با تم ساینس فیکش پرده بردارد و این بازی چیزی نیست جز Starfield. امیدواریم که این شایعات حقیقت داشته باشند و شاهد خلق فرنچایزی جدید از سمت بتسدا باشیم.
شایان ضیایی
نینتندو برایمان بازی بیاور
همین چند روز پیش بود که بالاخره صبرم لبریز شد و راضی شدم با هزینه ای نسبتاً گزاف، کنسول نینتندو سوییچ را خریداری کنم. به همین جهت، انتظاراتم از نینتندو بیشتر از هر زمان دیگری است و امیدوارم که نینتندو طی کنفرانس E3 2017 امسالش، ناامیدم نکند؛ البته نینتندو از آن کمپانی هایی نیست که بازی های ناامید کننده بسازد.
پشتیبانی نرم افزاری از کنسولی مانند سوییچ سخت است. توسعه دهندگان شخص ثالث به خاطر محدودیت های فنی، احتمالاً چندان سنگ تمام نخواهند گذاشت و به همین جهت، همه چیز به انحصاری های نینتندو بستگی دارد. برایم مهم نیست که نینتندو بازی جدیدی در دست تولید دارد یا شاهکارهای Wii U را روی سوییچ پورت می کند؛ برنامه ژاپنی ها هرچه که باشد، معرفی بازی پشت بازی و عرضه پی در پی آنها اصلی ترین لازمه موفقیت سوییچ است.
فقط تصور کنید که نینتندو پا به استیج E3 بگذارد و از نسخه جدید یا ریمستر شاهکارهایی مانند ماریو سان شاین، ماریو گلکسی، Wonderful 101، دانکی کونگ یا سوپر اسمش بروز رونمایی کند. در این صورت دیگری چیزی نیست که بخواهم؛ البته به جز نسخه بعدی سری بی نظیر بایونتا.
نمایش های آبرومند برای دنباله های آبرومند
سونی، بتسدا، راک استار و بسیاری دیگر از شرکت کنندگان E3 2017، دنباله های خارق العاده ای در دست دارند که نمایش تمام آنها می تواند نمایشگاهی به یاد ماندنی برایمان رقم بزند. راک استار، Red Dead Redemption 2 را دارد و این آخرین فرصت برای آنهاست تا بتوانند بازی شان را پیش از عرضه در E3 نمایش دهند؛ البته تجربه ثابت کرده که این موضوع اصلاً اهمیتی برای آنها ندارد، بازی هایشان در هر صورت برای سالیان متمادی می فروشد.
سونی هم The Last of Us Part II را در آستین دارد که به جرئت یکی از مورد انتظارترین بازی های سال های پیش رو به حساب می آید. با توجه به برنامه زمانی سونی برای عرضه نسخه دوم آخرین ما، اندکی دور از ذهن به نظر می رسد که شاهد نمایشی تازه از سوی ناتی داگ باشیم، اما بیایید امیدوار باشیم، سونی می خواهد پلی استیشن 4 هایش را بفروشد و هیچ بازی دیگری این فروش را بعد از E3 افزایش نمی دهد.
و در نهایت هم می رسیم به ولفنشتاین دوست داشتنی؛ همان شوتر پر زد و خوردی که آخرین نسخه اش اگرچه مثل نسخه های کلاسیک فراموش ناشدنی نبود، اما چشم انداز تازه ای برای شوترهای امروزی ترسیم کرد و نتیجه اش، ریبوت دووم بود. امیدوارم که با تجربه به دست آمده از دووم، ولفنشتاین یک بار دیگر پرشکوه تر از همیشه به عالم حیات برگردد.
سونی و مایکروسافت بالاخره تکلیف مان را روشن کنند
سونی چند ماه پیش، دو عضو جدید به خانواده کنسول پلی استیشن 4 اضافه کرد که مهم ترین شان، پلی استیشن 4 پرو با قابلیت اجرای بازی های 4K است. از طرف دیگر، مایکروسافت هم به معرفی تمام و کمال اسکورپیو می پردازد و بالاخره لیست کنسول های نسل هشتمی و میان نسلی تکمیل می شود (البته فعلاً، تا شش ماه دیگر دوباره یک کمپانی دست به کار شود!).
در این بین، ما مشتریان و دوست داران بازی های ویدیویی دیگر نمی دانیم باید چه کنیم؟ کدام کنسول کدام کمپانی عملکرد بهتری دارد؟ فارغ از گرافیک 4K که هنوز هم بسیاری از ما پول خرید تلویزیونش را نداریم، چه دلیلی دارد که به سراغ پلی استیشن 4 پرو یا اسکورپیو برویم؟ واقعیت مجازی دارد به کدام طرف حرکت می کند؟ دیگر وقتش رسیده یک هدست بخریم یا نه؟
از طرف دیگر، تکلیف بازی ها چیست؟ آیا مثلا God of War جدید با 60 فریم روی پرو اجرا می شود و با 30 فریم روی پلی استیشن 4 استاندارد؟ یا اینکه اسکورپیو اجازه می دهد همان بازی ها را بدون دسترسی به تلویزیون 4K با وضوح تصویر بهتر تجربه کنیم؟ این ها سوالاتی است که طی یک سال اخیر ذهنمان را درگیر کرده و دیگر وقتش رسیده پاسخ شان داده شود؛ البته سونی و مایکروسافت می دانند که اگر پاسخ این سوالات را بدهند، نباید منتظر واکنش جالبی از طرف مشتریان و رسانه ها باشند.
نیما فرشین
ما را از جهنم بِرَهان
سال ۲۰۱۵ بود که بتسدا با آتش تند و سوزان دووم جدید، نمایشگاه E3 2015 را به آتش کشید. آتش دووم جدید آنقدر شعله ور بود که هر گیمری را عاشق و دلباخته خود می ساخت. سلاح های سنگین، نبردهای خونین و تکه تکه کردن موجودات عجیب الخلقه، همگی از المان هایی بودند که id Software برای ادامه یکی از موفق ترین شوترهای تاریخ، برگزیده بود.
اگر انصاف را هم به خرج دهیم، یقینا آخرین ساخته id Software عنوانی به شدت خوش ساخت و بی نظیری بود که یاد و خاطره دووم های قدیمی را دوباره برای مان زنده می کرد. با گذشت تقریبا یک سال از عمر دووم جدید، هیچ بعید به نظر نمی رسد که توسعه دهندگان بازی بخواهند دوباره سری به دنیای خشن و خونین دووم بزنند. با این حال باید دید که این بار بتسدا برای مان چه در سر دارد. اما اگر این اتفاق رخ دهد مطمئنا همه ما خوشحال خواهیم شد.
ریمن تنها نیست
ریمن لجندز را به جرات می توان به عنوان یکی از بهترین بازی های پلتفرمر و از جمله جذاب ترین بازی های اخیر شرکت فرانسوی یوبیسافت دانست. ریمن لجندز را از هر نظری بررسی کنید یک شاهکار تمام عیار است. خصوصا اگر مراحل موسیقی محور بازی را تجربه کرده باشید، میفهمید که در مورد چه تجربه بی نظیری صحبت می کنیم.
با این حال چند سالی می شود که از سری ریمن خبری نیست. اما عرضه نینتندو سوییچ می تواند دلیل خوبی برای بازگشت این سری باشد. حتی احتمال دارد که ریمن بعدی، ویژگی های خاصی هم برای کاربران سوییچ به همراه آورد.
چرا که ریمن لجندز نیز در هنگام عرضه Wii U ویژگی های خاصی را در اختیار خریداران این کنسول قرار می داد. با شایعاتی هم که از کراس اُور Mario & Rabbids به گوش می رسد، این احتمال وجود دارد که همکاری میان نینتندو و یوبیسافت بزرگ تر از چیزی باشد که فکرش را می کنیم.
بازسازی شاخص ترین اثر ترسناک تاریخ
سال هاست که همه ما منتظر باز سازی یکی از بزرگترین عناوین ژانر وحشت هستیم. رزیدنت اویل ۲ مدت هاست که در انحصار کپکام گرفتار شده و آن ها به راحتی این گنجینه ارزشمند که از دوران میکامی به یادگار مانده است را در گوشه ای رها کرده اند. با این حال اخیرا سود بسیاری خوبی از ریمستر بازی ها عاید کپکام شده است.
از طرفی مدتی هم می شود که خبرهایی مبنی بر توسعه بازسازی رزیدنت اویل ۲ از سوی این شرکت شنیده می شود.با این حال هنوز هیچ چیزی از این عنوان خاص و جذاب دیده نشده است. شاید کپکام امسال برای مان یک سورپرایز ویژه داشته باشد و بخواهد در E3 بالاخره از بازسازی رزیدنت اویل ۲ پرده بردارد و ما را با انتشار تریلری، دلخوش کند.
البته این احتمال هم وجود دارد که آن ها با عرضه یک ریمستر ساده کار خود را با رزیدنت اویل ۲ تمام کنند. اما توسعه همان ریمستر نیز برای بسیاری از ما خوشحال کننده و خاطره انگیز خواهد بود.
محسن وفانژاد
نقطه عطفی دیگر در تاریخ E3
سونی در کنفرانس سال 2013 خود به معنای واقعی مایکروسافت را در هم کوبید و هر چه که مایکروسافت در 8 سال گذشته رشته کرده بود را پنبه کرد. شهرت مایکروسافت با کنسول محبوب اکس باکس 360 نزد گیمرها به اوج رسید اما با اکس باکس وان شاهد سقوطی ناراحت کننده بودیم.
حالا اما با اسکورپیو زمان آن رسیده که یک بار دیگر شاهد تغییر اوضاع باشیم. درایت اسپنسر در مدیریت برند اکس باکس طی سال های اخیر شهره بوده و انتظار بعیدی نیست که با یک کنفرانس حساب شده، مایکروسافت بتواند دوباره خود را در قلب گیمرها جای دهد و حتی این بار سونی را در هم بکوبد.
در هر حال، به عنوان یک دنبال کننده که طرفدار جبهه خاصی در نبرد مایکروسافت و سونی نیستم، دیدن این رقابت که منجر به رشد هر دو برند، بهبود سرویس دهی هر دو شرکت و در نهایت به نفع مصرف کننده می شود را مشتاقانه دنبال می کنم و امیدوارم که مایکروسافت با ارائه محصولاتی درجه یک، بالاخره بتواند کمی دردسر برای سونی ایجاد کند و دنیای بازی های ویدیویی برای ما مصرف کنندگان جذاب تر از قبل شود.
موفقیت نینتندو سوییچ
پس از شکست تلخ Wii U و به هدر رفتن میلیون ها دلار سرمایه، حالا زمان آن رسیده که نینتندو بار دیگر موفقیت خود را با کنسول بازی سوییچ تکرار کند. سوییچ تا به امروز پلتفرم محبوبی بوده و عملا در بازارهای بین المللی به سختی می توان آن را تهیه کرد. فروشگاه ها در عرض چند ساعت موجودی تمام می کنند و باید منتظر تغذیه دوباره از سوی نینتندو باشند.
از موفقیت سوییچ حتی یک دلار هم به جیب من نمی رسد (همینطور موفقیت یا شکست سونی یا مایکروسافت) اما خارج شدن صنعت بازی از حالت تک قطبی که سونی و مایکروسافت با کنسول های قدرتمندشان ایجاد کرده اند یک اتفاق مهم است. بازی های ویدیویی فقط یک مشت شوتر و آر پی جی که برای من و شما ساخته شده نیستند. همه می توانند بازی کنند و لذت ببرند و این هنر نینتندو است.
اگر مخالف آن هستید که همه اقشار جامعه درگیر بازی های ویدیویی شوند در حقیقت به کوچکتر شدن صنعت بازی کمک می کنید و نه پیشرفت و اعتلای آن. برای هر نوع سلیقه ای باید بازی های متنوعی وجود داشته باشد و نینتندو در بهترین شکل ممکن می داند که برای همه، چه بازی هایی بسازد.
Call of Duty: WWII، میشه معرکه باشی؟
تقریبا از سال 2009 تا به امروز، Call of Duty ها یکی از یکی بدتر شدند. Modern Warfare 2 در اوج سری Call of Duty، صدای ناقوس مرگ بود و کسی به آن توجه نکرد. بله، تقریبا 8 سال است که طعم یک Call of Duty معرکه را نچشیده ایم و راستش را بخواهید جز Advanced Warfare، باقی کال آو دیوتی ها شدیدا ناامید کننده بوده اند.
این ها را از زبان شخصی می شنوید که با کال آو دیوتی بزرگ شده و یک بار دیگر امیدوار است که استودیو اسلِجهَمِر بتواند این نام را به دوران شکوه خود بازگرداند و به رقیبی «واقعی» برای بتلفیلد تبدیل کند.
اگر Call of Duty: WWII هم مثل Infinite Warfare یک بازی اشتباه باشد، ترجیح می دهم تا یکی دو سال دیگر که بتلفیلد جدید از راه می رسد، در سرورهای الکترونیک آرتز شب را صبح کنم و حتی یک دلار هم بابت Call of Duty کلون شده دیگری نپردازم. بی صبرانه منتظر رونمایی از این بازی هستم تا تکلیف ژانر شوتر نظامی تا سال آینده مشخص شود.
