ساعت: 14:14 منتشر شده در مورخ: 1396/03/16 شناسه خبر: 1121779
طراح برجسته‌ی اهل زنجان از حضور افراد غیرمتخصص در حوزه‌ی صنعت خودروسازی انتقاد کرد و علت عدم ارائه‌ی الگوهای ایرانی و پیشرفت را، بی‌توجهی مسئولین به جوانان و پیشبرد قرادادهای مونتاژ خودرو دانست.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، سید حمیدرضا ابراهیمی جوان ساکن زنجان است که در رشته‌ی مهندسی معماری تحصیل کرده و 8 سال قبل اولین مرکز خصوصی طراحی خودرو را ثبت کرده و طرح‌های گسترده‌ای را در زمینه‌ی طراحی و توسعه‌ی خودروهای ملی انجام داده است. آناج طی گفت‌وگویی با این مهندس جوان مشکلات طراحان و ظرفیت‌های ایران در این حوزه را مورد بررسی قرار داده است.
متن کامل گفت‌وگوی آناج با حمیدرضا ابراهیمی را در ادامه می‌خوانید:
آناج: در حال حاضر چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهید؟
اکنون مدیر عامل شرکت نوآوران خودرو زنجان هستم و با مرکز تحقیقات و نوآوری یکی از خودروسازان داخلی هم به عنوان مشاور در پروژه‌های مختلف همکاری دارم. در کنار طراحی بدنه‌ی خودروها، در بحث خودروهای با سوخت پاک و خودروهای هیبریدی با چند دانشگاه همکاری داشته‌ام. همچنین اخیرا در طراحی و ساخت خودروهای سفارشی و خاص هم فعالیت خود را آغاز نموده‌ام و با تشکیل تیمی چند نفره از اساتید و دانشجویان زنجانی در حال انجام یک سفارش در حوزه صنعت خودرو هستیم که در صورت تولید یکی از معضلات جدی حمل و نقل کشور را حل خواهد کرد که ان شاءالله در موعد مقرر آنرا معرفی خواهیم نمود.
آناج: چه چیزی باعث شد تا به طراحی خودرو روی بیاورید؟
بنده از دوران تحصیل در ابتدایی همواره با طراحی سر و کار داشتم و همیشه صفحات آخر دفترهایم را به کشیدن عکس خودروهایی که در مسیر مدرسه می‌دیدم اختصاص می‌دادم، البته آنها فقط نقاشی بودند و شاید یک تلنگر برای بیان استعدادم. وقتی دوران دبیرستان را سپری می‌کردم تصمیم گرفتم طرح‌هایم را در برنامه‌های گرافیکی رایانه‌ام پیاده کنم، در ابتدا کار خیلی سختی بود و نتیجه هم یک طرح دو بعدی و بعضا خیلی ساده، می‌دانستم حالا وقت تسلیم شدن نیست و راه بسیار طولانی است به هر شکلی بود طرح‌هایم را می‌کشیدم ولی اینها همان خودروهایی بود که قبلا تولید شده بود.
تاریخش یادم نیست ولی اواخر دوران دبیرستانم بود که تصمیم گرفتم تغییراتی در آنچه می‌کشم ایجاد کنم. بعدها فهمیدم با این تصمیم از نقاشی خودرو به طراحی خودرو وارد شده‌ام. سال‌ها نقاشی را فراموش کردم و حالا یک طراح بودم، طراحی که هر مدل خودرو را عیناً می‌کشید و با سلیقه خود هربار قسمت‌هایی از آن را تغییر می‌داد. البته نمونه کارهای اولیه‌ام چندان خوب نبود تا اینکه در پایان مقطع پیش دانشگاهی با یک پروژه حدود 150 صفحه‌ای که پروپوزالی کامل از طرح‌هایم بود در جشنواره خوارزمی شرکت کردم و در استان خیلی راحت مقام اول رشته‌ی مکانیک را به خود اختصاص دادم.
اینجا شروع حمایت‌ها بود، خیلی زود با همکاری ادارات مربوطه و دفتر ماشین سازی و نیرو محرکه و وزارت صنایع و معادن به شرکت‌های مربوطه معرفی شدم ولی حمایت اصلی را از یک شرکت خصوصی بازرسی کیفیت خودرو گرفتم و آن آموزشی کامل بود درباره اینکه چگونه طرح‌هایم را استاندارد و قابل تولید طراحی کنم. موضوعی که بسیاری از طراحان از آن غافل هستند.
قابلیت ساخت مهمترین بخش یک ایده است و یک طرح بعد از طراحی مورد بررسی و امکانسنجی ساخت قرار می‌گیرد که فیلتری بسیار حساس برای یک طراح است.
آناج: مهمترین طرحی که ارائه داده‌اید چه بوده است؟
اگر از من بپرسند مهمترین طرحم کدام بوده است، بدون درنگ می‌گویم سمند هاچ بک! طرحی که در زمان خود حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. در آن زمان علیرغم استقبال بسیاری از صاحب‌نظران صنعت خودرو، عده‌ای هم آنرا مسخره کردند و گفتند مگر خودرویی در ابعاد سمند هم هاچ بک می‌شود؟! آنها همان کسانی بودند که بعضا با مدارکی بسیار بی‌ربط به صنعت خودرو و گاها با یک مدرک مکانیک با سوابقی در صنایع نفت و گاز در صنعت مظلوم خودرو جا خوش کرده‌اند.
آنروز عده‌ای برای خودشیرینی شرکت‌هایی همچون پژو مانع به ثمر نشستن ایده‌ی سمند هاچ بک شدند، چراکه سمند هاچ بک با ابعادی که داشت یک شروع جهانی بود برای هاچ بک‌های بزرگ‌تر. خودروهایی که امروزه در تمام دنیا پرطرفدارترین هستند و در کشور ما هم طرفداران زیادی دارند. همچون کلاس‌های جدید هاچ بک بنز، بی‌ام دبلیو، مزدا، رنو ساندرو و تقریبا تمام برندهای خودروسازی جهان.
در آن زمان بنده با هزینه‌ی شخصی حتی قطعات بدنه‌ی سمند هاچ بک را نمونه سازی کردم و تنها حمایت یکی از خودروسازان داخلی به یک مصاحبه در هفته نامه شرکت منتهی شد.
آناج: در مورد طراحی سمند هاچ بک بیشتر توضیح دهید
سمند هاچ بک تنها یک طرح نبود بلکه یک استایل جدید قابل توسعه همپای برادر سدان خود بود و امروز می‌توانست بر پایه‌ی تمام مدل‌های سمند توسعه یابد و حتی می‌توانست یک کراس اوور به تمام معنا شود. تفاوت اصلی سمند هاچ بک با نمونه‌های خارجی ارزش خرید بالا نسبت به بهای نمونه‌های خارجی بود و اینکه این خودرو اولین در کلاس خود بود، حالا همه شرکت‌های دنیا و حتی چینی در این کلاس که ما می‌توانستیم اولین باشیم ورود کرده‌اند و ما همچنان با هزاران منت و وابستگی آنها را مونتاژ می‌کنیم.
آناج: طراحی سمند هاچ بک را از چه زمانی شروع کردید؟
طرح سمند هاچ بک از سال 87 متولد شد و خیلی زود آوازه آن در مجامع خودرویی پیچید، همه چیز برای یک موفقیت بزرگ آماده بود و فقط یک چیز وجود نداشت و آن هم عدم روحیه‌ی خودباوری و حمایت از جوانان کشور توسط شرکت ایران خودرو بود. شرکتی که تا به امروز تا توانسته در کشتن روحیه‌ی ما می‌توانیم و خودباوری جوانان کشور قدم برداشته و در عوض همیشه به دامان بیگانگان پناه برده است. چرا باید مرکز تحقیقات و نوآوری بزرگترین خودروسازی خاور میانه فقط محل تست نمونه‌های مونتاژی باشد؟! و در نهایت که بحث طراحی مطرح شود، در آنجا طراحان نقاشی‌هایی از خودروهای بنز و بی ام دبلیو و ... ارائه دهند!
خودشیرینی پنهانی برای شرکت‌هایی که شاید در آنها به ندرت کسی از صنعت خودرو ما چیزی شنیده باشد، آن هم طرح‌هایی که در همان ابتدای کار با پرسپکتیو غلط ترسیم می‌شوند!
در حال حاضر طرح سمند هاچ بک در حد یک نمونه‌ی نصفه و نیمه باقی مانده است و فقط یک عزم جدی برای حمایت نیاز دارد حتی حالا هم دیر نشده است. بنده طرح را با توجه به همه‌ی مدل‌های موجود و حتی کمی جلوتر و با مدل‌هایی بسیار جدیدتر توسعه داده‌ام و حتی همپای آن مدل‌های سدان را طراحی کرده‌ام.
آخرین نسخه‌ی طرح سمند هاچ بک بر پایه مدل جدیدتر دنا و با نام یوز که برگرفته از چهره‌ی یوز پلنگ ایرانی است به طور کامل طراحی شده است و در صورت تولید علاوه بر تصاحب بسیار بالای بازار داخلی این کلاس بهترین صادرات تاریخ خودروسازی ایران را رقم خواهد زد. بنده در سال 90 توسط از طریق وبلاگم از یکی از خودروسازان آلمانی ایمیلی مبنی بر ادامه تحصیل و اشتغال در شرکت آنها دریافت کردم ولی همواره بر این باور بوده‌ام که : کهن جامه خویش ،پیراستن...به از جامه عاریت داشتن. کافیست مدیران خودرویی کشور هم به این باور برسند و به توانایی‌های جوانان کشور ایمان بیاورند.
آناج: در حوزه‌ی کاری خود با چه مشکلاتی مواجه هستید؟
هر وقت در صنعت خودرو طرحی مطرح شود به بهانه‌ی عدم قابلیت ساخت آن را رد می‌کنند، ولی آیا از طرح‌های قابل ساخت همچون سمند هاچ بک حمایت شد؟! پس تقصیر را گردن قابلیت ساخت نیندازیم مشکل جای دیگری است. بسیاری از مسئولان خودروسازی می‌گویند مشکل صنعت خودرو ما نداشتن پلتفرم است ولی آیا ما همین مدل‌های موجود را توانستیم به درستی توسعه دهیم که حالا ادعای فقدان پلتفرم داریم؟
به نظر من مشکل صنعت خودروی ما ضعف بسیار شدید مدیریتی در این صنعت است. در چه زمانی در هیئت مدیره شرکت‌های ما یک طراح وجود داشته است؟ چگونه است که افراد دارای مدارک جغرافیا و مکانیکی که همه‌ی تجربه‌ی آنها در صنعت نفت بوده است می‌توانند در هیئت مدیره شرکت‌های خودروساز حضور یابند ولی از طراحان کسی در این سیستم نیست، پس معلوم می‌شود اساس کار بر تحقیق و توسعه که مهمترین رکن و رگ حیات یک خودرو ساز می‌باشد نیست. در داخل خود شرکت‌های خودروسازی ما افراد دلسوز و انقلابی وجود دارند که اگر در هیئت مدیره شرکت‌ها حضور داشتند و قدرت می‌گرفتند حالا وضعیتمان بسیار بهتر بود.
آناج: در این راه پر فراز و نشیب چه عاملی باعث شده تا عزم شما راسخ گردد؟
سال گذشته مقام معظم رهبری سؤال کردند: آیا ذهن ایرانی که می‌تواند موشک را پس از مسافتی دو هزار کیلومتری با خطایی کمتر از ده متر به هدف بزند، نمی‌تواند مشکل فناوری داخلی برخی عرصه‌ها از جمله صنعت خودرو را حل کند؟ پس چرا برای حل مشکلات به این‌گونه جوانان مراجعه نمی‌کنید؟
ما جوانان ایران با توجه به نصایح رهبر عزیزمان و با غیرتی جدی در راه سرافرازی کشورمان قدم برداشته‌ایم، وقتی در تلویزیون میبینیم قراردادهای خارجی و مونتاژ با وجود توان داخلی زیاد، پشت سر هم تنظیم می‌شوند بسیار ناراحت می‌شویم و شما هیچ طراحی را نمی‌توانید پیدا کنید که ازین موضوع خوشحال باشد و این ظلم واقعی نسبت به صنعت خودرو ایران است. امیدواریم مسئولان و مدیران خودرویی کشور کمی دلسوزانه‌تر و انقلابی‌تر به بحث طراحی، تحقیق و توسعه نگاه کنند.
انتهای پیام/
